Κράτος που σέβεται την κυριαρχία του
Περιμένοντας τους βάρβαρους, να σκληρύνουν την βαρβαροσύνη τους, αγοράζοντας χρόνο για να προβούν στο επόμενο τετελεσμένο και να εδραιώσουν το προηγούμενο, ονειρευόμαστε ότι Ευρώπη των 27 αρχηγών, που για 46 χρόνια κανακεύουν την Τουρκία, θα της επιβάλουν κυρώσεις τέτοιες, που θα ιδρώσει το αυτί της. Κούνια που μας κούναγε.
Κράτος το οποίο δεν σέβεται την κυριαρχία και υπόστασή του, δεν το υπολογίζει κανείς. Η συμμετοχή μας σε διεθνής συσκέψεις σαν κοινότητα, όπως μας ζητά ο Γ.Γ. του Ο.Η.Ε., μπορεί να μην καταργεί άμεσα την νομιμότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά καλλιεργεί και προετοιμάζει το έδαφος για την κατάργησή της. Το ίδιο κάνει και η επιμονή μας, να συνομιλούμε με παράνομους εγκληματίες, αντιπροσώπους της κατοχικής Τουρκίας (βάση του διεθνούς δικαίου ο αποσχισμός είναι έγκλημα), γιατί δήθεν αντιπροσωπεύουν τους Τούρκους συμπατριώτες μας. Μπορεί από μόνο του να μην δίνει νομική αναγνώριση στο κατοχικό καθεστώς αλλά καλλιεργεί και προετοιμάζει το έδαφος για την αναγνώρισή του.
Σαφέστατα όμως, τέτοια ατοπήματα, προσδίδουν στο κατοχικό καθεστώς κύρος και λόγο σε διεθνή φόρα και, υποβιβάζουν το Κυπριακό σε πρόβλημα μεταξύ δύο κοινοτήτων οι οποίες διαφωνούν στο μοίρασμα της εξουσίας. Σαφέστατα μετατοπίζει το βάρος της ευθύνης στις δύο κοινότητες και όχι στην Τουρκία. Εξού και οι ίσες αποστάσεις. Σαφέστατα όχι μόνο απενοχοποιεί την Τουρκία, και τα εγκλήματά της, αλλά και της αποδίδει τα εύσημα στην προσπάθεια διευκόλυνσης των διαδικασιών της λύσης.
Η δήλωση του Γ.Γ. του ΟΗΕ ότι η κάθε πλευρά μπορεί να προσκομίσει στο τραπέζι των συνομιλιών καινούργιες προτάσεις (την στιγμή που γνωρίζει ότι η Τουρκική πλευρά δεν συζητά ΔΔΟ, αλλά δύο κράτη ή συνομοσπονδία) φανερώνει την συναίνεσή του σε τέτοια συζήτηση. Αυτά μας φέρνουν οι ευφάνταστες δηλώσεις Αναστασιάδη για, «χαλαρή ομοσπονδία», «αποκέντρωση εξουσιών», «αβλαβή διέλευση» του Βάρβαρου και της Καλλίπολης, ότι «η εισβολή έχει ξεχαστεί εδώ και χρόνια», «να συνεχίσουμε από εκεί που μείναμε στο Κράνς Μοντανά», και δεν συμμαζεύεται.
Εάν είμαστε κράτος που σέβεται την κυριαρχία και υπόστασή του πρέπει να δηλώσουμε:
a) Ότι σε διεθνείς συναντήσεις (όπου υπάρχουν παρόντα άλλα κράτη είναι διεθνής συνάντηση), μόνο σαν Κυπριακή Δημοκρατία παρουσιαζόμαστε.
b) Ότι ο εκπρόσωπος των Τούρκων συμπατριωτών μας, αντιπροσωπεύει τους νόμιμους Τούρκους Πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ως εκ τούτου, για να μπορεί να τους αντιπροσωπεύει πρέπει:
· να αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία
· να είναι νόμιμος πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας
· να είναι εκλεγμένος μόνο από νόμιμους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας
c) Ότι σε περίπτωση ναυαγίου, η μόνη νομιμότητα που μένει στο τραπέζι είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, όπως είναι αναγνωρισμένη και λειτουργεί σήμερα ( με επικράτεια σε όλο το νησί) χωρίς την απαραίτητη συμμετοχή των Τούρκων συμπατριωτών μας στην διακυβέρνηση.
Σε περίπτωση άρνησης του κατοχικού ηγέτη να προβεί σε δήλωση αναγνώρισης της Κ.Δ., πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Ισπανίας, η οποία εξέδωσε διεθνή εντάλματα σύλληψης, για τον νόμιμα εκλεγμένο Καταλανό πρωθυπουργό και μέλη της τοπικής κυβέρνησής του, με την κατηγορία του αποσχισμού, γιατί διοργάνωσαν δημοψήφισμα υπέρ της ανεξαρτησίας της Καταλονίας.
Εάν είμαστε κράτος που θέλουμε να έχουμε τον σεβασμόν των ετέρων μας, και να μπορούμε να επηρεάζουμε την έκβαση, θετικών προς εμάς, αποφάσεων, δεν πρέπει να θεωρούμαστε δεδομένοι. Η Τουρκία πρέπει να τιμωρηθεί για την μέχρι σήμερα παράνομη, αδιάλλακτη και προκλητική της στάση. Η επιμονή μας σε άμεσες, σκληρές κυρώσεις που θα βλάπτουν οικονομικά και πολιτικά την Τουρκία πρέπει να θεωρούνται αδιαπραγμάτευτες.
Και το βέτο μας, σε περίπτωση ολιγωρίας ή μαλακών κυρώσεων, δεδομένο.
