Πρόεδρε δεν πείθεις

Για ακόμα μία φορά ο ΠτΔ μας απογοήτευσε παταγωδώς. Το διάγγελμά του για επεξήγηση της αποκεντρωμένης/χαλαρής ομοσπονδίας ήταν μια γενική και αόριστη τοποθέτηση, της οποίας προηγήθηκε μια αχρείαστη παρελθοντολογία στο πώς οδηγηθήκαμε εδώ σήμερα. Σκοπός ήταν η δικαιολόγηση της καταστροφικής πολιτικής την οποία έχει ακολουθήσει στο Κυπριακό. Μια πολιτική , που όσο και εάν θέλει να ισχυρίζεται το αντίθετο, μόνο σκοπό έχει την δικαιολόγηση της λανθασμένης απόφασής του να στηρίξει το σχέδιο Ανάν το 2004.

Η ανάγκη να δικαιολογήσει το αδιέξοδο στο οποίο έχει έλθει το Κυπριακό, λόγο της Τουρκικής αδιαλλαξίας μεν, χωρίς την Τουρκία να εισπράττει την καταδίκη για αυτό δε, αποδεικνύει πόσο λαθεμένα πορεύεται ο πρόεδρος και ο περίγυρός του. Ο κατευνασμός της Τουρκίας με υποχωρήσεις δεν θα κάμψει την Τουρκική αδιαλλαξία αλλά θα την θεριέψει. Δυστυχώς οι παρωπίδες της αυτοεξιλέωσης δεν τους αφήνουν να δουν αυτό το τόσο απλό, που μας το βροντοφωνάζουν καθημερινά εδώ και εξήντα χρόνια οι τούρκοι.

Η στρατηγική του «δώσε-δώσε», η οποία περιφρόνησε της διαχρονικές θέσεις της πλευράς μας καθώς και της ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου, πίσω από το πέπλο της συσκότισης και μυστικής διπλωματίας, κρίνετε αποτυχημένη εκ του αποτελέσματος:

Δεν κατάφερε να κάμψει την τουρκική αδιαλλαξία, αναβάθμισε τον κατοχικό ηγέτη σε συμπρόεδρο, κατήγαγε την Κυπριακή Δημοκρατία σε κοινότητα, όχι μόνο απενεxoποίησε την Τουρκία από τα εγκλήματα της εισβολής και κατοχής αλλά τα νομιμοποίησε, μας έφερε κακές εκθέσεις του ΟΗΕ με αποκορύφωμα το πλαίσιο Γκουτιέρες , το οποίο εισάγει τον όρο της ενδιάμεσης συμφωνίας, και το οποίο κλειδώνει όλες της δικές μας υποχωρήσεις στην εσωτερική διακυβέρνηση, χωρίς καμία ουσιαστική υποχώρηση από την Τουρκία και προδιαγράφει μια κακή εξέλιξη στο θέμα της ασφάλειας και εγγυήσεων.

Αυτά που δίνεις στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, έστω και εάν δεν συμφωνηθούν, έστω και εάν η διαπραγμάτευση ναυαγήσει, δεν φεύγουν από το τραπέζι. Θα τα ξαναβρείς μπροστά σου. Και η αφού τα έδωσε μια, θα τα ξαναδώσεις.

Μπορεί να είμαστε υποχρεωμένοι να ανταποκρινόμαστε στα κελεύσματα του ΓΓ του ΟΗΕ για συνομιλίες, αλλά δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ξεπουλάμε τα νόμιμα και κατοχυρωμένα δικαιώματά μας για χάριν της όποιας λύσης. Και μάλιστα χωρίς κανένα ουσιαστικό αντάλλαγμα.

Ας το χωνέψουμε. Η λύση του Κυπριακού δεν έγκειται στις συνομιλίες. Η Τουρκία πήρε αυτό που ήθελε το 1974 και τώρα προσπαθεί να το νομιμοποίηση. Καμία υποχώρηση, καμία καλή θέληση εκ μέρους μας θα την πείσει να πάρει τον στρατό της και να μας αδειάσει την γωνιά.

Η λύση του Κυπριακού είναι πολιτική. Ο μόνος τρόπος να λύσουμε το Κυπριακό είναι με το να εκμεταλλευόμαστε κάθε πολιτική ευκαιρία/συγκυρία που μας δίνεται για να εκθέτουμε την Τουρκία σαν κατακτητή, ο οποίος δεν σέβεται το διεθνές δίκαιο, το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τις αποφάσεις του ΟΗΕ. Να εκμεταλλευόμαστε το κάθε παράθυρο ευκαιρίας που μας δίνεται στην διεθνή σκακιέρα για σύναψη συμμαχιών και σύζευξη συμφερόντων με στρατηγικούς εταίρους, οι οποίοι θα δράσουν σας μοχλός πίεσης στην διεθνή κοινότητα ώστε η Τουρκία να πληρώσει δυσανάλογο κόστος για την κατοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Εμείς επιμένουμε ότι πρέπει, σαν Κυπριακός Ελληνισμός, συλλογικά, να αξιολογήσουμε την σημερινή κατάσταση και χαράξουμε μια κοινή γραμμή η οποία θα ενισχύει και αναδεικνύει την Κυπριακή Δημοκρατία, τον ρόλο και την κυριαρχία της, και θα επιδιώκει τη δημιουργία πολίτικου κόστους στην Τουρκία ώστε να κάνει τις αναγκαίες υποχωρήσεις για σωστή λύση.

Χωρίς υποχωρήσεις της Τουρκιάς δεν μπορεί να υπάρξει σωστή λύση.