Η μετριοπάθεια του κέντρου

Ορισμένοι φαίνεται να συγχύζουν την μετριοπάθεια με την απάθεια, την μέση λύση με την υποταγή, την σύνεση με την επιτήδεια ουδετερότητα. Επικαλούνται την μετριοπάθεια του κέντρου για να καλύψουν της αδυναμίες τους και τις ανίερες συμμαχίες τους, για να λυμαίνονται την εξουσία, μια με τους μεν , την άλλη με τους δε.

Η μετριοπάθεια του κέντρου έγκειται στην συναίνεση στην λύση προβλημάτων εκεί που δεν υπάρχει εξόφθαλμα σωστό ή λάθος, εκεί που δεν υπάρχουν νόμοι και κανονισμοί, είτε αυτοί είναι της πολιτείας είτε είναι ηθικοί. Εκεί που υπάρχουν, δεν αποτελεί ούτε ακρότητα , ούτε και μαξιμαλισμό να τους επικαλείσαι και να μην υποχωρείς. Είναι αυτονόητο ότι δεν απεμπολείσαι αυτά που σου είναι διεθνώς και νομικός κατοχυρωμένα. Δεν μπορεί να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Η μετριοπάθεια του κέντρου έγκειται στο ότι δεν τάσσετε υπέρ του κεφαλαίου και του άκρατου καπιταλισμού αλλά ούτε και του ολοκληρωτικού κουμμουνισμού. Τάσσετε υπέρ ενός μεικτού συστήματος οικονομίας το οποίο επιτρέπει στην επιχειρηματικότητα και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις να αναπτυχτούν και ανθήσουν από την μία, και από την άλλη βάζει τις απαραίτητες ασφαλιστικές δικλίδες έτσι ώστε να προστατεύονται οι ευάλωτες ομάδες πληθυσμού και οι εργαζόμενοι.

Η μετριοπάθεια του κέντρου έγκειται στο ότι δεν ασκεί στείρα αντιπολίτευση καταψηφίζοντας ότι φέρει η κυβέρνηση στην βουλή, αλλά στο ότι με σύνεση ζυγίζει τα υπέρ και τα κατά, και επιφέρει τις προς το καλύτερο αλλαγές που χρειάζονται στα διάφορα νομοθετήματα , έτσι ώστε να εξυπηρετούν καλύτερα τον πολίτη.

Η μετριοπάθεια του κέντρου δεν έγκειται στην υποχωρητικότητα έναντι στην τουρκική αδιαλλαξία, αλλά στην εμμονή στις ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου, στο Διεθνές Δίκαιο και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο, χωρίς αστερίσκους, εξαιρέσεις και εκπτώσεις. Και σε αυτά δεν χωρούν εκ περιτροπής προεδρίες, κατοχικά στρατεύματα, έποικοι, εγγυήτριες δυνάμεις και οι υποχωρήσεις Χριστόφια που επικυρώθηκαν από τον Αναστασιάδη.

Η μετριοπάθεια του κέντρου δεν έγκειται στην μετριότητα, ούτε στην έλλειψη σθένους και διεκδικητικότητας, για αυτά που πιστεύουμε και για αυτά που είμαστε ταγμένοι να υπερασπιστούμε. Ελευθερία-Δημοκρατία-Δικαιοσύνη. Αντίθετα το κέντρο ήταν και είναι και θα συνεχίσει να είναι, ο πλέον πατριωτικός και διεκδικητικός χώρος στην κυπριακή πολιτική σκηνή.

Τα κόμματα του κέντρου τα στελέχωσαν αγωνιστές της ΕΟΚΑ, για να στηρίξουν τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο στο αγώνα του, για αδέσμευτη ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση, που αισίως θα οδηγούσε στην πολυπόθητη Ένωση. Τα κόμματα του κέντρου αντιστάθηκαν στο προδοτικό πραξικόπημα και στην συνέχεια πολέμησαν τον τούρκο εισβολέα. Τα κόμματα του κέντρου απέτρεψαν την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 2004, πρωτοστατώντας στην απόρριψη του Σχεδίου Ανάν.

Αυτοί οι αγώνες και αυτές οι θυσίες δεν έχουν τίποτα να κάνουν με την μετριοπάθεια. Έχουν να κάνουν με ανιδιοτελή αγάπη προς την πατρίδα και τον τόπο μας, την περηφάνια να διαλαλάς ελεύθερα την καταγωγή σου, που είναι αδιαμφισβήτητα Ελληνική, και να ανεμίζεις την Γαλανόλευκη δίπλα από την Κυπριακή, γιατί το ένα δεν αναιρεί το άλλο, αντιθέτως το συμπληρώνει. Να διεκδικείς χωρίς φόβο αυτό που δικαιούσαι και αξίζεις: μια Κύπρο ελεύθερη, χωρίς στρατό κατοχής, χωρίς εποίκους, χωρίς εγγυήσεις. Μια Κύπρο στην οποία όλοι οι πολίτες της, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής, θρησκεύματος, χρώματος ή φυλής, θα έχουν ίσα δικαιώματα, ίδιες ελευθερίες. Μια Κύπρο στην οποία, με κανένα απολύτως περιορισμό, θα μπορούν να κυνηγούν την οικογενειακή ευτυχία και επαγγελματική ευημερία εκεί όπου, ελευθέρα βουλήση, επιθυμούν να εγκατασταθούν όλοι οι πολίτες της.

Αυτές τις αξίες μας παρέδωσαν ο Μακάριος, ο Σπύρος, ο Τάσσος, ο Βάσσος, και αυτές τις αξίες θα συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε με πάθος. Εμείς, είμαστε οι συνεχιστές των παρακαταθηκών τους και δεν δεχόμαστε μαθήματα από πολιτικά λιοστρόφια.