Η δεσποτεία Ερντογάν και εμείς

Αναμφίβολα το δημοψήφισμα στην Τουρκία και όσα θα προκύψουν εκ του αποτελέσματός του στο εσωτερικό της χώρας αλλά και στις σχέσεις με γείτονες χώρες ΗΠΑ και Ρωσία, με ΕΕ και ειδικά για μας, με Ελλάδα και Κύπρο, θα διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο, σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο. Η μάχη του δημοψηφίσματος για τις συνταγματικές αλλαγές στην Τουρκία, πέρα από τα οφθαλμοφανή δεδομένα, όπως το πώς ψήφισαν οι διάφορες εθνότητες της χώρας, οι θρησκευτικές μειονότητες, οι μεγάλες πόλεις και η ενδοχώρα, οι Τούρκοι της διασποράς κ.λπ., είχε έναν άλλο βαθύτερο χαρακτήρα. Υπήρξε μια ακόμη ιστορική στιγμή, μετά την απόπειρα πραξικοπήματος και των όσων ακολούθησαν και υπό την επήρειά τους, στην πορεία για τη διαμόρφωση της νέας Τουρκίας.

Η πορεία αυτή που συντελείται αρκετά τώρα χρόνια, υπήρξε το βαθύτερο διακύβευμα του δημοψηφίσματος της 16ης Απριλίου. Και ακριβώς γι' αυτό τον λόγο το συγκεκριμένο αποτέλεσμα δεν μπορεί να συγκρίνεται μηχανιστικά με τα αποτελέσματα καμιάς προγενέστερης εκλογικής αναμέτρησης στην Τουρκία. Το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου υπήρξε μια συνολική σύγκρουση εθνικών, κοινωνικο-ταξικών θρησκευτικών και πολιτισμικών αντιλήψεων, παραδόσεων και κύρια προσανατολισμού. Προσανατολισμού για τις μελλοντικές κατευθύνσεις της τουρκικής κοινωνίας, της τουρκικής οικονομίας, της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Διαμορφώθηκε και κάτω από την επίδραση των περιφερειακών και διεθνών εξελίξεων. Των σχέσεων της Τουρκίας με ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ, γειτονικές χώρες και σε ύψιστο βαθμό γύρω από τις ενδεχόμενες εξελίξεις στο κύριο για την Τουρκία ζήτημα, το Κουρδικό.

Η πορεία που θα επιλέξει ο Πρόεδρος Ερντογάν και οι χειρισμοί του έχουν ιδιαίτερη σημασία για αρκετά κράτη και λαούς, πέραν από τον ίδιο τον τουρκικό λαό. Ειδικά έχουν, κατά κυριολεξία, σημασία επιβίωσης για μας εδώ στην Κύπρο. Και ακριβώς επειδή έχουν αυτή τη σημασία και επειδή βρισκόμαστε σε διαδικασία συνομιλιών στο Κυπριακό, θα συμφωνήσω με την Κυβέρνηση ότι χρειάζεται σοβαρή μελέτη του αποτελέσματος του τουρκικού δημοψηφίσματος. Χωρίς χρονοτριβή όμως και με συλλογικότητα. Τόσον από την Κυβέρνηση η οποία έχει και το καθήκον και την ευθύνη αλλά και από την πολιτική ηγεσία του τόπου κεχωρισμένα και συλλογικά.

Αν και εφόσον γίνει αυτή η αξιολόγηση εύχομαι να γίνει αντικειμενικά και όχι με αυξημένες δόσεις ευσεβοποθισμού. Τι σημαίνει αντικειμενικά; Πρώτα μελετάς τα δεδομένα και μετά βγάζεις συμπεράσματα. Όχι το αντίθετο όπως πολλές φορές κάνουμε στην Κύπρο. Αυτή τη φορά όμως το κάθε λάθος θα πληρώνεται πανάκριβα. Γιατί η κατ' ευχήν λύση του Κυπριακού θα επέλθει μέσα στον κυκεώνα των εξελίξεων πρώτα απ' όλα στην ίδια την Τουρκία, για την οποία το Κυπριακό δεν είναι προτεραιότητα. Αλλά και υπό το πρίσμα των θυελλωδών και επικίνδυνων εξελίξεων στην περιοχή μας αλλά δυστυχώς και του πλανήτη. Ως εκ τούτου κανένας δεν θα μας δώσει δεύτερη ευκαιρία για να διορθώσουμε το όποιο λάθος μας.

Φυσικά ο πρώτος λόγος στην προσπάθεια για λύση, δυστυχώς, ανήκει στην Τουρκία. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Ερντογάν θα αξιοποιήσει στο έπακρον το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, ήδη το κάνει για να επιβάλει τη δεσποτεία του. Είναι πιθανόν σ' αυτήν την προσπάθειά του να θεωρήσει το Κυπριακό ένα αγκάθι το οποίο τον συμφέρει να το απαλλαγεί με μια λύση λογική, λειτουργική, ασφαλή και επωφελή για όλους. Από την άλλη είναι η πιθανότητα για διάφορους λόγους, μεταξύ άλλων και η παρατεταμένη ώς το 2019 προεκλογική περίοδος, να σκληρύνει τη θέση του. Εκτιμώντας ότι εδώ τον παίρνει να το κάνει. Και η τρίτη πιθανότητα και εκτιμώ η βαρύνουσα, είναι να συνεχίσει τη μέχρι τώρα πολιτική του στο Κυπριακό. Έτσι δεν τεντώνει το σχοινί, ούτε με τους εθνικιστές – ακροδεξιούς συμμάχους του στο εσωτερικό αν λογικευτεί και ούτε επιβαρύνει το κακό κλίμα με τη Δύση αν γίνει πιο αρνητικός. Όλα αυτά τα ενδεχόμενα θα πρέπει να μελετήσει και απαντήσει το Εθνικό Συμβούλιο τη Δευτέρα και να αποφασίσει ενέργειες και τακτική προσέγγιση.

πηγή: http://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/392361/i-despoteia-erntogn-kai-emeis

Νίκος Κατσουρίδης, πολιτικός, ανώτατο στέλεχος και πρώην βουλευτής (για 5 διαδοχικές θητείες) του ΑΚΕΛ. Σπούδασε οικονομικά (κάτοχος διδακτορικού διπλώματος) στη Βουλγαρία στον τομέα σχεδιοποίησης και διοίκησης της εθνικής οικονομίας, ειδίκευση σε θέματα ιδεολογίας και προπαγάνδας. Διετέλεσε επίσης διευθυντής της εφημερίδας Χαραυγή, εκφραστικό όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ, από το 1993.