Κατευνασμός, Στρουθοκαμηλισμός, και το Μομέντουμ
Δυστυχώς οι δυο τελευταίες κυβερνήσεις αυτού του τόπου, έχουν εξευτελίσει την διαδικασία των συνομιλιών με τες επανωτές υπαναχωρήσεις τους ευ όλης της ύλης. Ο εγκλωβισμός στο σύνδρομο του Ελσίνκι, που θέλει να ελπίζει ότι δια του κατευνασμού η Τουρκία θα αντιληφθεί ότι είναι για το καλό της να γίνει χώρα ευρωπαϊκή, έχει αποτύχει παταγωδώς . Και αυτό επειδή εσφαλμένα και στρουθοκαμηλίζοντας οι ευρωπαίες εταίρες μας και οι υπερατλαντικοί σκούντροι μας , θέλουν να χειρίζονται την Τουρκία (και εμάς να συμφωνούμε μαζί τους) σαν μια κανονική , δυτικοευρωπαϊκών χαρακτηριστικών και προσδοκιών χώρα, η οποία σέβεται τους νόμους, τις υπογραφές της και τα ανθρώπινα δικαιώματα, και είναι διατηθεμένη να αλλάξει συνήθειες και να κάνει υποχωρήσεις στο Κυπριακό για να ενταχτεί στην Ε.Ε.
Δυστυχώς η ιστορία είναι σκληρή και αμείλιχτη. Ο Τουρκία ποτέ δεν σεβάστηκε την υπογραφή της, ούτε και είναι διατηθεμένη να αλλάξει σε κάτι. Ούτε προς το Κυπριακό ούτε σε σχέση με τις Ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις. Η Τουρκία είναι ένας στυγνός αιμοσταγής εγκληματίας, ποτισμένος με το αίμα των Αρμενίων, Ασυρίων , Ελλήνων του Πόντου και Μικράς Ασίας και εσχάτως τόσο των Ελλήνων όσον και των Τούρκων της Κύπρου. Η Τουρκία θέλει μια Ευρωπαϊκή ένταξη αλα-καρτ, ή καλύτερα α-λα-τούρκα, όπου θα απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα και εξαιρείται όλων των υποχρεώσεων που δεν συνάδουν με την τουρκική πραγματικότητα, η οποία είναι εντελώς αντίθετη με την ευρωπαϊκή.
Ευτυχώς η διακυβέρνηση Ερτογάν από την ανάληψη της εξουσίας και ιδίως μετά το πραξικόπημα της 15 Ιουλίου και τα πρόσφατα έκτροπα για τροχοδρόμηση του ΝΑΙ στο επικείμενο «Ολοκληρωτικό Δημοψήφισμα», το οποίο θα τον ενθρονίσει Σουλτάνο στην «Απολυταρχική Δημοκρατία της Σουλτανικής Τουρκίας», έχει ρίξει όλες τις μάσκες και αισίως τον έχει φέρει σε ρήξη με πολλές μεγάλες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Το ερώτημα είναι, εμείς τι κάνουμε; Περιμένουμε μέχρι οι δυτικοί να ρίξουν τον Ερτογάν και να τον αντικαταστήσουν με κάποιο άλλο, τάχατες, προοδευτικό τον οποίο θα έχουν στα όπα-όπα; Για χάριν του καλού κλίματος των ανύπαρκτων συνομιλιών και του μομέντουμ τους θα συνεχίσουμε να τους χαϊδεύουμε τα αυτιά ή θα περάσουμε στην αντεπίθεση;
Τώρα που το έδαφος είναι πρόσφορο πρέπει να δημιουργήσουμε πραγματικό πολιτικό και οικονομικό κόστος στην Τουρκία. Τώρα είναι η ώρα να απαιτήσουμε την αναστολή του ανοίγματος των ενταξιακών κεφαλαίων της Τουρκίας, αναστολή των χρηματοδοτήσεων της από την Ε.Ε., να αποτρέψουμε την αναβάθμιση της Τελωνιακής Ένωσης Τουρκίας –Ε.Ε., να πετύχουμε την απαγόρευση πτήσεων και πλουν τουρκικών συμφερόντων πλοίων και αεροπλάνων σε όλη την Ευρώπη εφόσον η Τουρκία εξακολουθεί να πράττει το ίδιο για τα κυπριακά.
Να πετύχουμε επιβολή κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας, όπως έγινε και στο παρελθόν, για θέματα όπως: η συνεχιζόμενη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κύπρο, ο συνεχιζόμενος εποικισμός των κατεχομένων, οι παράνομες ενέργειες για οικονομική, υδατική και ενεργειακή εξάρτηση των κατεχομένων από την Τουρκία, το συνεχιζόμενο εμπάργκο των τουρκικών λιμανιών στα κυπριακά πλοία, την παράνομη λειτουργία του αεροδρομίου της Τύμπου και των λιμανιών των κατεχομένων.
Τώρα είναι η ώρα για αλλαγή της τακτικής στις διαπραγματεύσεις. Την επιστροφή και επιμονή στις ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου και στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών (π.χ. αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, αποχώρηση των εποίκων, επιμονή στην αρχή ότι πολιτική ισότητα δεν σημαίνει αριθμητική ισότητα, μια και αδιαίρετη κυριαρχία κ.ά.). Στην απόσυρση απαράδεκτων και επικίνδυνων υποχωρήσεων, οι οποίες έγιναν χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα και απόρριψη απαράδεκτων τουρκικών αξιώσεων.
Παραδείγματος χάριν , (περιληπτικά αλλά όχι αποκλειστικά) , η υποχώρηση για παραμονή όλων των εποίκων, η σύγκλιση επί διακυβέρνησης Χριστόφια για παραχώρηση των 4 ελευθεριών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα 80 εκατομμύρια Τούρκων υπηκόων, η αποδοχή της εκ περιτροπής προεδρίας σε σημαντικούς θεσμούς του κράτους, η αριθμητική ισότητα σε πολλούς θεσμούς, η διπλή κυριαρχία, όπως ορίζεται στο κοινό Ανακοινωθέν της 11ης Φεβρουαρίου 2014, το κατάλοιπο εξουσίας στις πολιτείες, η υποχώρηση για περιορισμούς και όρους που στερούν την ελεύθερη διακίνηση, απόκτηση περιουσίας και εγκατάσταση, η υποχώρηση για ίδιες θεραπείες και ίδια αντιμετώπιση των ιδιοκτητών και των καταχραστών κατεχόμενων περιουσιών και η καθιέρωση της διαδικασίας των αποζημιώσεων ως κανόνα «επίλυσης» του περιουσιακού.
Το μόνο μομέντουμ το οποίο διατηρούμε με την πολιτική του κατευνασμού είναι το μομέντουμ επίτευξης των τουρκικών στρατηγικών σχεδιασμών που απώτερο εθνικό και αδιαπραγμάτευτο στόχο έχουν την ανακατάληψη ολόκληρης της Κύπρου. Καιρός είναι να ξεθάψουμε το κεφάλι μας από την άμμο και να κοιτάξουμε τον τούρκο εισβολέα κατάματα.
Ο Αντώνης Κ. Σιβιτανίδης σπούδασε στης Η.Π.Α, Ξενοδοχειακές Επιστήμες και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές σε Διοίκηση Ξενοδοχείων και Επισιτιστικών Επιχειρήσεων καθώς και Διοίκηση Επιχειρήσεων. Αποφοίτησε απο το F.I.U το 1993 με πτυχία, A.A, B.Sc. και M.Sc. Είναι διευθυντής ξενοδοχειακών επιχειρήσεων, ασχολείται με τα κοινά και αρθρογραφεί στις τοπικές και παγκύπριες εφημερίδες σε συστηματική βάση. Είναι μέλος της Γραμματείας και ο Εκπρόσωπος Τύπου της Επαρχιακής Επιτροπής ΔΗ.ΚΟ. Πάφου.
