«Εδώ θα μείνουμε, στη γη που μας γέννησε, Για πάντα ελεύθεροι»
Βρισκόμαστε σήμερα μπροστά σε μια θλιβερή πραγματικότητα. Το Κυπριακό πρόβλημα πήρε πια τη μορφή τραγικού, για εμάς, δράματος. Ουδέποτε στην Ιστορία του ο Ελληνισμός της Κύπρου έζησε τέτοια τραγωδία και ουδέποτε βρέθηκε σε τέτοιο κίνδυνο η εθνική και φυσική του υπόσταση. Αλλά και ουδέποτε υπήρξε τόση σύγχυση, τόση συσκότιση και τόσες αναδιπλώσεις στην ηγεσία του.
Για 9 ½ χρόνια ακολουθούμε μια λανθασμένη στρατηγική. Μια στρατηγική που βασιζόταν πάνω σε μια λανθασμένη εκτίμηση: «Ότι η Τουρκία θέλει λύση, αλλά το πρόβλημα είναι οι ε/κ».
Ακολούθησαν 9 ½ χρόνια γενναιόδωρων προσφορών, δώρων και αντίδωρων.
Πήγαμε από τη μία υποχώρησή στην άλλη,
Έδωσαν δικαιώματα στους «χρήστες»
Αναγνώρισαν «συναισθηματικούς δεσμούς» στους έποικους, στα σπίτια των προσφύγων μας.
Αποδέχτηκαν να μείνουν όλοι οι έποικοι.
Χάρισαν την εκ περιτροπής προεδρία.
Αποδέχθηκαν τα ΒΕΤΟ και την αριθμητική ισότητα
Συμφώνησαν σε μία διαδικασία κλήρου για τη λήψη των αποφάσεων – σε «δημοκρατία καζίνο» θέλουν να μας μετατρέψουν
Δέχθηκαν την ελεύθερη διακίνηση και εγκατάσταση των τούρκων υπηκόων, φτάνει, να δηλώνουν φοιτητές, τουρίστες και εργάτες
Αποδέχθηκαν την παραμονή του στρατού και μετά τη λύση.
Πίστευαν, ότι με τις γενναιόδωρες προσφορές τους, θα συγκινούσαν την Τουρκία και αυτή, θα τους αντάμειβε με τη δική τους γενναιοδωρία…
Την ίδια στρατηγική ακολούθησαν και στο Κρανς-Μοντάνα της Ελβετίας. Τα έδωσαν όλα, ή σχεδόν όλα, και περίμεναν την Τουρκία να ανταποδώσει…Το πίστευαν και το έλεγαν, «…θα δείτε. Η Τουρκία θα κάνει την έκπληξη…», «…θα κάνει τη κίνηση», «…θα δεχτεί». Τελικά εκείνοι έμειναν έκπληκτοι. Και αμήχανοι. Η Τουρκία όχι μόνο δεν ανταπέδωσε, αλλά πήρε αυτά που δώσαμε και ζήτησε κι άλλα. Όπως ακριβώς, εμείς, τα τέσσερα κόμματα το ΔΗΚΟ, η ΕΔΕΚ, η Αλληλεγγύη και οι Οικολόγοι είχαμε προειδοποιήσει τον ΠτΔ ότι θα γίνει, λίγες ώρες προηγουμένως.
Δυστυχώς δεν εισακουστήκαμε.
Θέλω να είμαι ξεκάθαρος.
Το αδιέξοδο οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην τούρκικη αδιαλλαξία. Στο Κρανς-Μοντάνα η τούρκικη κακοπιστία αποδείχθηκε για ακόμη μια φορά. Όμως δυστυχώς, αναδείχθηκαν και η επιπολαιότητα και ο ερασιτεχνισμός της διαπραγματευτικής μας ομάδας. Γιατί είναι οι συνεχείς υποχωρήσεις μας που αποθράσυναν την Άγκυρα. Εγκαταλείποντας το Κρανς-Μοντάνα ο κ. Αναστασιάδης άφησε πάνω στο τραπέζι των συνομιλιών, εκτός από την κατάρρευση της στρατηγικής του, και τις αχρείαστες καταστροφικές του προτάσεις, ως τούρκικό κεκτημένο, το οποίο κάποιοι σήμερα μας καλούν να «διαφυλάξουμε».
Συγκρίνουμε την αποτυχία της στρατηγικής Αναστασιάδη, που υποστηρίζεται από τις ηγεσίες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, με την στάση αρχών που τήρησε η Ελληνική Κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο Έλληνας υπουργός εξωτερικών. Παρά τις πιέσεις, παρά τη λυσσαλέα επίθεση που δέχθηκε ο Νίκος Κοτζιάς παρέμεινε σταθερός στη θέση «μηδέν εγγυήσεις, μηδέν στρατός». Ακόμα και όταν ο Ιωάννης Κασουλίδης έλεγε ότι αυτή η θέση είναι τούρκικη προπαγάνδα… Ακόμα και όταν μέλη της διαπραγματευτικής ομάδας του Νίκου Αναστασιάδη αρθρογραφούσαν στις εφημερίδες και έλεγαν ότι η απαίτηση της Ελλάδας για κατάργηση των εγγυήσεων είναι «ακραία θέση»… Ακόμα και όταν μετά τη Γενεύη όλες οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες, αντί να επιτεθούν στην Τουρκία, για μία εβδομάδα έκαναν επίθεση στο Νίκο Κοτζιά…
Εκείνος όμως παρέμεινε σταθερός στις θέσεις του και καθόρισε την ατζέντα στο κεφάλαιο της ασφάλειας. Για αυτόν τον λόγο, ο Κυπριακός Ελληνισμός οφείλει ευχαριστίες και ευγνωμοσύνη στον Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών και στην Ελληνική Κυβέρνηση. Μετά το παταγώδες αδιέξοδο, απαιτείται σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, μια Νέα Στρατηγική για την Κύπρο.
Μια στρατηγική που να βασίζεται σε μία παντελώς διαφορετική θεώρηση:
Στο ότι η Τουρκία είναι αυτή που δεν θέλει λύση και
είναι δικαιολογημένες οι ανησυχίες των ε/κ.
Αν η επιλογή είναι μεταξύ, να μας κατηγορήσουν κάποιο ξένοι ότι είμαστε τα «κακά παιδιά» και να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα των ε/κ,
Εμείς δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να επιλέξουμε.
Το δηλώνουμε απερίφραστα:
εμείς είμαστε με τους ε/κ και θα υπερασπιστούμε τα συμφέροντα τους.
Η Νέα Στρατηγική που προτείνουμε, βασίζεται στην αρχή ότι η Τουρκία είναι αυτή που δεν θέλει λύση και συνεπώς πρέπει να πιεστεί, ή, να πειστεί ν’ αλλάξει τις θέσεις της. Αυτό χρειαζόμαστε σήμερα.
Μια Νέα Στρατηγική, αποτρεπτική των τουρκικών σχεδιασμών και όχι νομιμοποίησης τους.
Μια Νέα Στρατηγική, με την οποία να αξιοποιούμε τα στρατηγικά μας πλεονεκτήματα και όχι να τα αναιρούμε. Μια Νέα Στρατηγική με την οποία θα διεκδικούμε τους δικούς μας στόχους και δεν θα συζητούμε απλά τις απαιτήσεις της Τουρκίας. Μια Νέα Στρατηγική διεκδίκησης και όχι συνθηκολόγησης. Μια Νέα Στρατηγική, που δεν θα φέρνει συνεχώς την μια ταπείνωση μετά την άλλη, τον ένα εξευτελισμό μετά τον άλλο, αλλά θα βασίζεται στη διεκδίκηση της εθνικής μας αξιοπρέπειας.
Πιστέψτε το.
Οι δυνάμεις της αλλαγής μπορούν να φέρουν αυτή τη Νέα Στρατηγική και μαζί της θα φέρουν πίσω και την χαμένη αξιοπρέπεια αυτού του λαού. Πρέπει να πιστέψουμε στο δίκαιο του λαού μας. Αν αυτό δεν γίνει, η Κύπρος θα σύρεται σ’ ένα άγονο διάλογο με κίνδυνο να οδηγηθούμε κάποια στιγμή στην κατάλυση του νόμιμου κράτους. Καλώ όλες και όλους σας, να βρεθούμε στην πρώτη γραμμή για να αποτρέψουμε έναν μεγάλο κίνδυνο. Τον μεγαλύτερο κίνδυνο που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Να συμβιβαστούμε με την κατοχή – να αποδεχτούμε την κατοχή μέσα μας.
Αν επιτρέψουμε να συμβεί αυτό, η προδοσία είναι το ίδιο μεγάλη – ίσως ακόμη μεγαλύτερη.
Αν επιτρέψουμε να συμβεί αυτό, δεν είμαστε άξιοι των προγόνων, των αγώνων και της ιστορίας μας. Αν επιτρέψουμε να συμβεί αυτό, ο ελληνισμός της Κύπρου έχει τελειώσει.
Γι΄ αυτό πρέπει να απομονώσουμε όσους μας λένε ότι «η Τουρκία θέλει λύση αλλά το πρόβλημα είναι οι απορριπτικοί, μαξιμαλιστές, εθνικιστές ελληνοκύπριοι»… Ν’ απομονώσουμε όσους μας λένε ότι κακώς επιμένουμε στην κατάργηση των εγγυήσεων και των παρεμβατικών δικαιωμάτων της Τουρκίας. Τι πειράζουν μας λένε «λίγοι στρατιώτες, λίγες εγγυήσεις, λίγα επεμβατικά δικαιώματα;», αφού υπάρχουν και σήμερα…
Η αποδοχή αυτής της λογικής οδηγεί στην αποδοχή της κατοχής. Και αυτό, δεν μπορούμε, δεν πρέπει και εμείς; δεν θα επιτρέψουμε να περάσει.
«μηδέν στρατός και μηδέν εγγυήσεις» σημαίνει «μηδέν στρατός και μηδέν εγγυήσεις». Ούτε ένας στρατιώτης δεν θα μείνει.
Αυτό χρωστάμε στους ήρωες και τους νεκρούς που πέρασαν απ’ αυτό το πολύπαθο νησί. Το χρωστάμε στα παιδιά μας και σε όλες τις γενεές των Ελλήνων που θα έρθουν μετρά από εμάς. Το χρωστάμε στους ιστορικούς ηγέτες μας, στον Εθνάρχη Μακάριο, και στον Βάσο Λυσσαρίδη, στο Σπύρο Κυπριανού και στον Τάσσο Παπαδόπουλο.
Η προβολή διεκδικήσεων, που σε άλλες χώρες θεωρούνται αυτονόητες, δεν μπορούν στην Κύπρο να θεωρούνται μαξιμαλιστικές. Δεν είναι άρνηση λύσης η απόρριψη αναπηρικών διευθετήσεων, που το μόνο που εγγυώνται είναι την παγίωση των διαχωριστικών τάσεων και να μετατραπεί η Κύπρος σε ένα τούρκικο προτεκτοράτο. Η επιδίωξη των αυτονόητων δεν σημαίνει ακραία απαίτηση και σίγουρα δεν σημαίνει απροθυμία για λύση.
Θέλουμε λύση. Λύση λειτουργική και βιώσιμη.
Θέλουμε το κράτος μας απαλλαγμένο από στρατιωτικές επιρροές και επεμβάσεις.
Θέλουμε ένα φυσιολογικό κράτος στο οποίο θα γίνονται σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ευρωπαϊκές ελευθερίες.
Και πάνω απ’ όλα θέλουμε διαφάνεια, ενημέρωση του κόσμου και έναν δημοκρατικό διάλογο με την κοινωνία των πολιτών για το Κυπριακό.
Όλων των πολιτών.
Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Ο αγώνας μας για ελευθερία δεν στρέφεται κατά των Τουρκοκυπρίων. Είναι και αυτοί θύματα της τούρκικης πολιτικής και δεν είναι αντίδικοι μας. Αντίδικος μας είναι η Τουρκία. Αυτός είναι ο εισβολέας που θέλουμε να διώξουμε και να λυτρωθούμε Έλληνες και Τούρκοι. Οι συμπατριώτες μας τ/κ πρέπει όμως ν’ αποφασίσουν κατά πόσο θέλουν να απεγκλωβιστούν από τον στραγγαλισμό της Άγκυρας. Εμείς δηλώνουμε ότι η θέση τους είναι δίπλα μας σε ένα κοινό κράτος.
Η δική μας επιλογή μας είναι μία. Η υπεράσπιση της ελευθερίας και η διάσωση της πατρίδας μας. Η αντίσταση συνεχίζεται. Οι ίδιες Αξίες που χαρακτήριζαν τους ήρωες του ’55-’59, τους λεβέντες του ’63-’64, τους υπερασπιστές της δημοκρατίας και της ελευθερίας του ’74, μας καθοδηγούν και σήμερα. Το δίκαιο επιβραβεύει αυτούς που επιμένουν και δεν ξεχνούν. Πρέπει να πιστέψουμε στο δίκαιο μας. Και πρέπει να πιστέψουμε στην τελική δικαίωση.
Μέσα στην τρισχιλιετή ιστορία της, η πατρίδα μας πέρασε και σκλαβιές και συμφορές και δυσκολίες μεγάλες. Αλλά πάντα επιβίωνε. Θα επιβιώσει και τώρα ! Από εμάς εξαρτάται.
Και γι’ αυτό, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της Ελευθερίας εμείς διαδηλώνουμε,
«Εδώ θα μείνουμε, στη γη που μας γέννησε, Για πάντα ελεύθεροι»
* απο την ομιλία του Νικόλα Παπαδόπουλου στην κοινή αντικατοχική εκδήλωση των δυνάμεων της αλλαγής. 20/7/2017
