Λύση ομοσπονδίας, αλλά ομοσπονδίας
Από την εποχή που οι Άγγλοι, κυρίως, αλλά και δικά μας λάθη, ενέπλεξαν την Τουρκία στο Κυπριακό (δεκαετία 1940), η τουρκική πλευρά κινείται βάσει σχεδίου. Με σταθερό μέγιστο στόχο τον έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου, εξού και μας περιλαμβάνει ο Ερντογάν στα τουρκικά σύνορα της καρδιάς του. Η οποία καρδιά, βέβαια, είναι τόσο μεγάλη που περιλαμβάνει όλα τα Βαλκάνια και μεγάλο τμήμα της Μέσης Ανατολής. Το σχέδιο αυτό, πέραν του τελικού στόχου, περιελάμβανε και περιλαμβάνει και ενδιάμεσους στόχους. Τους οποίους σιγά-σιγά υλοποιεί κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, αρχής γενομένης από τότε. Πρέπει, φυσικά, να λεχθεί ότι πέραν από τα δικά της σχέδια και ενέργειες, δυστυχώς, στις επιτυχίες της συνέβαλαν και τα δικά μας λάθη και εγκλήματα. Συνέβαλαν και οι ενέργειες τρίτων και ιδιαίτερα εκείνων που με αποφάσεις, ενέργειες και παραλείψεις εξέθρεψαν και στήριξαν: κύρια το ΝΑΤΟ και οι Αγγλοαμερικανοί.
Εξού και η απολογία του υψηλόβαθμου Αμερικανού αξιωματούχου Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, όταν επισκέφθηκε πριν κάποια χρόνια τη Λευκωσία. Η θέση των Αμερικανών σε σχέση με την τουρκική παρουσία στην Κύπρο δεν έχει αλλάξει από τη δεκαετία του Σχεδίου Άτσιενσον, δηλαδή από τη δεκαετία του 1960. Το έχω αναφέρει πάμπολλες φορές, και έγινα δέκτης ειρωνικών σχολίων, αλλά δυστυχώς επαληθεύτηκα πολύ πρόσφατα. Τότε ζητούσαν ή διπλή ένωση ή έστω τουρκική βάση στην Καρπασία. Τώρα, διά του φιλικού προς εμάς Αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν, ζητούν να εγκατασταθεί και λειτουργήσει στην Κύπρο μετά τη λύση τουρκική βάση. Στο σημείο αυτό, τουλάχιστον, οι σκέψεις ΗΠΑ και Άγκυρας συμπίπτουν.
Η Άγκυρα δυστυχώς για μας και σ' αυτή τη φάση των συνομιλιών προσήλθε πολύ καλά προετοιμασμένη και προχωρά βάσει σχεδίου. Τόσο στα θέματα διαδικασίας όσο και στην ουσία. Σε ό,τι αφορά τη διαδικασία υλοποιούνται ένα-ένα τα διάφορα βήματα, όπως αυτοί τα προαναγγέλουν και εμείς τα διαψεύδουμε, αλλά τελικά ακολουθούμε.
Αυτοί, λοιπόν, που δημιούργησαν το κυπριακό πρόβλημα, αυτοί που το κρατούν στα χέρια τους μετά το 1974, έχοντας συγκεκριμμένους στόχους, σήμερα θέλουν να το λύσουν έχοντας στον σχεδιασμό τους δυο βασικές κατευθύνσεις:
Πρώτον, να εκφραστούν μέσα από τη λύση τα νέα, σημερινά δεδομένα στην Τουρκία, στην περιοχή μας (ενέργεια - τρομοκρατία - ρωσική παρουσία), τα οποία τους οδηγούν στην επιθυμία να λύσουν το Κυπριακό. Και εδώ είναι η ευκαιρία μας για μια σωστή λύση, παίζοντας ορθά και στη βάση αρχών τα χαρτιά μας.
Δεύτερον, να εμπεριέχει η λύση μέρος, έστω, από τον αρχικό και πάγιο στόχο τους, χάριν του οποίου δημιούργησαν το Κυπριακό και το περιέπλεξαν στον βαθμό που έχει πια περιπλακεί. Και εδώ είναι το σημείο στο οποίο εμείς πρέπει να επαγρυπνούμε και να αναχαιτίζουμε αυτό το μέρος των σχεδιασμών τους.
Όλες οι «κόκκινες» γραμμές της τουρκοκυπριακής και τουρκικής πλευράς ενισχύουν τα συνομοσπονδιακά στοιχεία της λύσης. Ελπίζω και εύχομαι και οι αντίστοιχες δικές μας προτάσεις και αντιπροτάσεις να ενισχύουν βάσει σχεδιασμού τα ομοσπονδιακά στοιχεία της λύσης. Παρ' όλον που η εμπειρία εβδομήντα χρόνων (70) δικών μας χειρισμών δεν επαληθεύει ότι βαδίζουμε βάσει σχεδίου και ότι μένουμε σταθεροί σε βασικές αρχές. Εύχομαι η μεγάλη επιθυμία για λύση, απόλυτα ορθή επιθυμία, να μην μας παρασύρει σε ενέργειες που θα μας αφήσουν ακάλυπτους. Εννοώ την Κύπρο και τον λαό της. Και να θέσω ένα παράδειγμα:
Το αν θα πάμε σε πενταμερή η διεθνή διάσκεψη είναι ένα τέτοιο θέμα. Διαδικαστικό μεν, αλλά που θα ρυθμίσει την πεμπτουσία του Κυπριακού. Την ασφάλεια και τις εγγυήσεις. Και την εγγύηση εφαρμογής της λύσης. Γιατί επιμένουν οι Τούρκοι σε πενταμερή; Γιατί: α) η συμμετοχή μας σ΄αυτήν ως κοινότητα και μόνο καταργεί την Κυπριακή Δημοκρατία, και β) επισφραγίζεται οριστικά ότι με τη συμφωνία γεννιέται ένα νέο κράτος και όχι συνέχεια και μετεξέλιξη του υφιστάμενου και ότι «γονείς» του είναι οι δυο κοινότητες-λαοί.
Αντίθετα, σε μια διεθνή διάσκεψη επιβαιώνεται ο χαρακτήρας του Κυπριακού ως διεθνούς προβλήματος εισβολής και κατοχής (σαφής η δήλωση του Έλληνα Πρωθυπουργού επί τούτου), σφραγίζεται η οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και η συνέχιση και μετεξέλιξή της στο ομόσπονδο κράτος, ενώ είναι παρούσες χώρες και οργανισμοί βοηθητικοί για την υπόθεσή μας. Σύμμαχοι στη μάχη για τήρηση των αρχών δικαίου. Συναφώς το 22ο Συνέδριο του ΑΚΕΛ είναι ξεκάθαρο: «Οι δε διεθνείς πτυχές του Κυπριακού θα πρέπει να συμφωνηθούν στο πλαίσιο Διεθνούς Διάσκεψης, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με τη συμμετοχή των πέντε Μονίμων Μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Κυπριακής Δημοκρατίας, των εγγυητριών δυνάμεων και των δύο κοινοτήτων».
Καθαρά, ξάστερα και συγκεκριμένα!
Νίκος Κατσουρίδης
