Ουδέν τυπικότερων του άτυπου

Πολλοί ισχυρίζονται ότι ο χρόνος δρα εναντίων μας. Έχουν δίκαιο. Όχι όμως με τον τρόπο που το εννοούν οι ίδιοι. Ότι δηλαδή ο χρόνος από μόνος του εδραιώνει τα τετελεσμένα, και στο πλήρωμά του θα τα νομιμοποίηση. Η νομιμοποίηση έρχεται μόνο με την δική μας υπογραφή. Ο χρόνος δρα εναντίων μας γιατί όσο περνά, φεύγουν οι γενιές που έχουν ένα συναισθηματικό δεσμό με την κατεχόμενη πατρίδα μας. Αυτοί που νιώθουν ότι ρίζουν σε ολόκληρο το νησί, είτε έχασαν περιουσίες είτε όχι. Πρόσφυγες δεν είναι μόνο αυτοί που έχασαν σπίτια και περιουσία. Με την ευρύτερη έννοια του όρου, πρόσφυγας είναι ολόκληρος ο Κυπριακός λαός. Γιατί του στερείται η πρόσβαση και η απόλαυση, ολόκληρής του της πατρίδας, πολιτιστικής και θρησκευτικής κληρονομιάς, εθνικού φυσικού πλούτου και περιουσίας. Όταν δεν υπάρχουν γενιές που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, περπάτησαν, ίδρωσαν, μόχθησαν, αγάπησαν, έκλαψαν και πόνεσαν πάνω στα σκλαβωμένα χώματα την πατρίδας μας, τότε η «όποια λύση» θα γίνει αποδεχτή και δυστυχώς μοιραία για τα παιδιά και εγγόνια μας που θα την υπογράψουν.

Οι συνομιλίες με την Τουρκική πλευρά αυτό τον σκοπό μόνο εξυπηρετούν. Το ροκάνισμα του χρόνου. Από την απαρχή του Κυπριακού προβλήματος, το 1963, (οι συνομιλίες άρχισαν από την τουρκοανταρσία) αγοράζουν χρόνο μέσο των συνομιλιών, για να εδραιώσουν τα παρανόμως κεκτημένα ή για να δημιουργήσουν εντυπώσεις. Εντυπώσεις που, όσων ευφάνταστες, παράνομες και προκλητικές είναι, η συνεχής επανάληψή τους και η αδυναμία ή/και ατολμία μας να αντιδράσουμε σε αυτές, δημιουργούν θετικές εντυπώσεις ή/και ερείσματα για την Τουρκία. Απτά παραδείγματα η από-ενοχοποίηση της Τουρκίας από τα εγκλήματα της Εισβολής και Κατοχής. Η αναγόρευση του εκάστοτε εκπροσώπου της κατοχικής διοίκησης, σε ηγέτη/πρόεδρο των Τ/Κ και ισότιμο συμπρόεδρο με τον νόμιμα εκλεγμένο ΠτΔ.

Στην πολιτική δεν υπάρχουν άτυπα. Όλα είναι επίσημα και καταγράφονται και σε κυνηγούν. Δεν υπήρχαν συμφωνίες κορυφής Μακαρίου-Ντεκτάς. Κοινά ανακοινωθέντα ήταν, άτυπα έγγραφα. Και όμως μας κατατρέχουν μέχρι σήμερα. Ετοιμάζεται λοιπόν ο ΠτΔ να αρχίσει ξανά μια «άτυπη διαδικασία» συνομιλιών. Ως προς τί; Να τους πει μπράβο που τα θέλετε όλα δικά σας. Μπράβο που τρυπάτε την θάλασσα μας, μπράβο που θέλετε να διαλύσετε την Κυπριακή Δημοκρατία;

Μα, θα σταματήσουν τις γεωτρήσεις, λένε. Χεστήκαμε. Τί και εάν τις σταματήσουν, αυτό πού ήθελαν να πετύχουν το πέτυχαν. Σήμερα σταματούν , αύριο ξαναρχίζουν. Ποιες γεωτρήσεις θα σταματήσουν; Οι παράνομες Τουρκικές, ή οι νόμιμες Κυπριακές για να μην χαλάμε το καλό κλίμα;

Δυστυχώς σε αυτό τον διαβολικά φτιαγμένο κόσμο που ζούμε, δεν υπάρχουν φιλίες αλλά συμφέροντα. Το Κυπριακό είναι ένα πολιτικό πρόβλημα και η λύση του θα βρεθεί στην πολιτική αρένα. Οι πολιτικές συγκυρίες μας ευνοούν να είμαστε λίγο ποιο θρασείς, ποιο διεκδικητικοί. Η Τουρκία δεν είναι διατεθειμένη να δώσει τίποτε. Άρα, γιατί να πάμε σε συνομιλίες; Για να δώσουμε εμείς;

Για να επιστέψουμε στο τραπέζι πρέπει να πάρουμε κάτι. Ας αρχίσουμε από τα απλά. Τα ελάχιστα διεθνώς αποδεχτά. Αυτά που ορίζουν και ζητούν ο ΟΗΕ και η ΕΕ. Ο κύριος Ακιντζή αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία έως την μοναδική νόμιμη και κυρίαρχη κυβέρνηση επί του συνόλου της νήσου Κύπρου; Εάν ναι, καλώς να ορίσει στο τραπέζι. Τυπικό ή άτυπο. Μετά ζιβανίας ή μη.