Σύνταγμα προς αποφυγήν

Η αιφνίδια παραίτηση του Πρωθυπουργού του Λιβάνου Saad Hariri, για κάποιους βέβαια αναμενόμενη, έστρεψε την προσοχή της διεθνούς κοινότητας στον γειτονικό Λίβανο και τα υπαρξιακά του προβλήματα εν μέσω ανησυχιών για τις επιπτώσεις τόσο στην ίδια τη χώρα του όσο και στην ευρύτερη περιοχή από μια ενδεχόμενη πολιτική κρίση.

Ο σουνίτης, τέως πλέον, Πρωθυπουργός της χώρας προέβη στην ανακοίνωση της παραίτησής του από τη Σαουδική Αραβία στην οποία κατέφυγε, επιρρίπτοντας την ευθύνη για την πράξη του στο Ιράν και τη σιιτική Χεσμπολάχ. Σημειωτέον ότι το κόμμα της Χεσμπολάχ συμμετέχει στην κυβέρνηση του παραιτηθέντος Πρωθυπουργού. Η Σαουδική Αραβία, ούσα σουνιτικό κράτος, παρέχει στήριξη στους σουνίτες του Λιβάνου και την οικογένεια Hariri.

Η πολιτική κατάσταση στον Λίβανο διαμορφώνεται και επηρεάζεται από εξωτερικές δυνάμεις της περιοχής αλλά και πιο μακρινές, οι οποίες με τις παρεμβάσεις τους στα πολιτικά δρώμενα της χώρας εξυπηρετούν και προστατεύουν τα δικά τους συμφέροντα. Ο Λίβανος κατέστη θέατρο αντιπαλότητας φιλοδυτικών δυνάμεων στηριζομένων από τη Σαουδική Αραβία εναντίον του άξονα Ιράν-Συρίας-Χεσμπολάχ. Ως συνέπεια, οι διασπασμένες θρησκευτικές κοινότητες του Λιβάνου βίωσαν έναν καταστροφικό και μακροχρόνιο εμφύλιο πόλεμο από το 1975-1990, εισβολή και κατοχή εδάφους του από γειτονικές χώρες και αλλεπάλληλες πολιτικές κρίσεις. Αλλά και το σύνταγμα της χώρας, που απέκτησε την ανεξαρτησία της τον Νοέμβριο 1943, δεν βοηθά στη συνοχή και αρμονική συνεργασία μεταξύ των θρησκευτικών κοινοτήτων.

Σύμφωνα με το Εθνικό Συμβόλαιο του Λιβάνου που υπογράφτηκε το 1940, ο Πρόεδρος της χώρας θα πρέπει να είναι πάντα χριστιανός, ο Πρωθυπουργός πάντοτε σουνίτης και ο Πρόεδρος της Βουλής σιίτης. Σημειωτέον ότι οι χριστιανοί, πολλών δογμάτων, συνιστούσαν την πλειοψηφία του πληθυσμού κατά τον χρόνο της υπογραφής του Εθνικού Συμβολαίου ενώ σήμερα αποτελούν το 40,5%. Οι μουσουλμάνοι, επίσης διαφόρων δογμάτων, αριθμούν 54% του πληθυσμού, με σουνίτες 27% και σιίτες 24%. Μετά την παραίτηση του Πρωθυπουργού η ελπίδα των πολιτών του Λιβάνου, αλλά και των χωρών της περιοχής είναι να υπερπηδηθεί η πολιτική κρίση και να αποφευχθεί η επικράτηση χάους και τυχόν έναρξη τρομοκρατικών ενεργειών.

Στην περιοχή μας η αστάθεια και η ρευστή κατάσταση, ο ατελέσφορος πόλεμος εναντίον του ισλαμικού χαλιφάτου, καθώς και οι προσπάθειες επαναπροσδιορισμού των ζωνών επιρροής των μεγάλων παικτών στη σκακιέρα της Ανατολικής Μεσογείου, δημιουργούν ένα εκρηκτικό και επικίνδυνο περιβάλλον. Σε αυτό το περιβάλλον η Κυπριακή Δημοκρατία, παρά τη συνεχιζόμενη κατοχή τμήματος του εδάφους της από την Τουρκία, συνιστά πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας και το έδαφός της δύναται και πρέπει να καταστεί προμαχώνας άμυνας της Ευρωπαiκής Ένωσης. Η συμμετοχή της Κύπρου στην PESCO (Μόνιμη Διαρθρωτική Συνεργασία) της ΕΕ αποτελεί θετικό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Η γεωπολιτική σπουδαιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία θα πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού, θα πρέπει να αποβεί προς όφελος του λαού της και όχι της κατοχικής Τουρκίας της οποίας οι σχεδιασμοί για ανάκτηση της Κύπρου είναι γνωστοί.

Οι ηγεμονικές φιλοδοξίες της Τουρκίας και των ηγετών της να καταστεί η μεγάλη δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο και να θέσει υπό τον έλεγχό της την Κύπρο και τις πηγές ενέργειας προοιωνίζουν περαιτέρω σκλήρυνση των θέσεών της στο Κυπριακό και έξαρση των εναντίον της χώρας μας προκλήσεων. Ενώ προετοιμάζεται η επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου στην Αθήνα, η πρώτη μετά από πολλά χρόνια, η καλή θέληση των Τούρκων επιδεικνύεται με σκληρές δηλώσεις για τη χώρα μας και κατ´επανάληψη παραβιάσεις του εναερίου χώρου της Ελλάδος!