25η Μαρτίου & 1η Απριλίου
Αυτές τις μέρες, ο Ελληνισμός της Κύπρου γιορτάζει τις δύο κορυφαίες εθνικές επετείους της νεώτερης μας Ιστορίας, την 25η Μαρτίου και την 1η Απριλίου, την επέτειο της Ελληνικής και της Κυπριακής επανάστασης. Τις επετείους που εκφράζουν την αγάπη του Έλληνα προς την Ελευθερία και συμβολίζουν βωμούς θυσίας για την απόκτηση της.
Η εξέγερση του 1821 για την αποτίναξη του δουλικού ζυγού, οι εκατόμβες των θυσιών και τα ολοκαυτώματα, σηματοδοτούν την ακλόνητη απόφαση του Έλληνα ότι ο τράχηλος του ζυγό δεν υπομένει. Και το σύνθημα του, «Ελευθερία ή Θάνατος», δεν είναι κενό περιεχομένου, αλλά περικλείει μέσα του αρχές και αξίες, με τις οποίες γαλουχήθηκε μέσα στους αιώνες.
Με αυτά τα ιδανικά έγραψε την Ιστορία του ο Έλληνας.
Και όταν η Ιστορία μιλά για την Ελλάδα είναι εκπληκτικό πόσο ο χώρος γίνεται ευρύς. Δεν έχεις το αίσθημα πως πρόκειται για ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο, αλλά για την υπερηφάνεια του ανθρώπου. Όταν η Ιστορία μιλά για την Ελλάδα έχει να μνημονεύει κατά κανόνα τούτο: αίμα και δάκρυα.
Ο ένας αιώνας έπειτα από τον άλλο: Κατακτητές, Ρωμαίοι και Ασιάτες, Φράγκοι και Τούρκοι, διώξεις και ξεριζώματα πληθυσμών, φωτιά και σίδερο. Το μυαλό του ανθρώπου λέει πως ύστερα από τέτοια δεινά, φυσικό είναι τίποτα να μην αντέξει.
Κι’ εδώ είναι το Θαύμα.
Πως αντέχει ο Ελληνισμός;
Αυτή η ελληνική διάρκεια, που τόσο είμαστε περήφανοι να την εξαίρουμε, πως γίνεται να επιβεβαιώνεται παντού, αδιάπτωτη, σε κάθε γωνιά της Ελληνικής γης; Αυτή την αναδρομή στους αιώνες την βεβαίωσε και η Κύπρος την 1η Απριλίου του 1955.
Η τυπική διαδοχή και εδώ: Ρωμαίοι κατακτητές, Φράγκοι, Τούρκοι, Άγγλοι. Φωτιά και σίδερο.
Και ο Ελληνισμός πάντα εκεί, αδάμαστος – η ορθοδοξία, η παιδεία, η γλώσσα, η τέχνη.
Φίλες και φίλοι,
Με θαυμασμό και δέος αναπολούμε σήμερα τα ηρωικά κατορθώματα των αγωνιστών του ’21 και του ’55. Το Χάνι της Γραβιάς και ο Αχυρώνας του Λιοπετρίου. Ο μαρτυρικός θάνατος του Αθανάσιου Διάκου και του Γρηγόρη Αυξεντίου. Η θυσία του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι και του Μάτση στο Δίκωμο. Του Μάρκου Μπότσαρη και του Μάρκου Δράκου και των άλλων ηρώων που θυσιάστηκαν στο βωμό της Ελευθερίας.
Οι μάρτυρες τροπαιοφόροι των αγώνων του Ελληνισμού μας δείχνουν τη συνέχεια της ιστορικής ελληνικής παράδοσης χιλιάδων χρόνων. Σαν σταθερά φωτεινά σημεία παραδειγματίζουν και καθοδηγούν και προκαλούν τη σκέψη μας με πατριωτικό φρονηματισμό. Και εδώ θα ήταν παράλειψη να μην ανέφερα, ότι 1000 Κύπριοι πήγαν στην Ελλάδα το 1821 –με τα τότε μέσα της εποχής– και έλαβαν μέρος στην Επανάσταση, τόσο σε χερσαίες επιχειρήσεις όσο και στη θάλασσα.
Στο δε Μεσολόγγι, στο μνημείο που έχει ανεγερθεί στον «Κήπο των Ηρώων», καταγράφονται σε μια πλάκα τα ονόματα των Κυπρίων αγωνιστών που πολέμησαν στις πολιορκίες της πόλης.
Αυτό και μόνο επιβεβαιώνει τη θαυμαστή ελληνική συνέχεια του νησιού μας.
Φίλες και φίλοι,
Σήμερα διανύουμε μια από τις δραματικότερες και καθοριστικότερες στιγμές της Ιστορίας μας.
Στο βάθος δεν διακρίνεται λύση αξιοπρεπής και έντιμη. Αντίθετα, ο αδηφάγος τουρκικός επεκτατισμός, τροφοδοτούμενος και από δικές μας αστοχίες και ηττοπαθείς ψευδορεαλισμούς, μας απειλεί και γίνεται συνεχώς πιο προκλητικός, πιο αδιάλλακτος, πιο θρασύς. Την δε θρασύτητα του γεύονται τώρα και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, οι οποίοι έχουν εξοργιστεί επειδή μερικές δεκάδες γκρίζοι λύκοι βρέθηκαν στις πλατείες τους.
Τι να πούμε εμείς με τις δεκάδες χιλιάδες τούρκους στρατιώτες; Τι να πούμε εμείς με τις εκατοντάδες χιλιάδες παράνομους έποικους;
Προχθές ακόμα, ο νεοσουλτάνος της Τουρκίας Ερντογάν, δήλωνε, τόσο ξεκάθαρα όσο και ξεδιάντροπα, πως η Κύπρος μαζί με την Δυτική Θράκη και νησιά του Αιγαίου, αποτελούν εδάφη της Τουρκίας· αποκαλύπτοντας ακόμα μια φορά, το «πνεύμα» που διακατέχει τη χώρα του και το «ήθος» το δικό του, για αναβίωση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Φωνάζει ο κλέφτης, για να φύγει ο νοικοκύρης…
Η μαρτυρική Κύπρος, δίνει σήμερα την πιο χειροπιαστή και την πιο οδυνηρή μαρτυρία για την αναβίωση αυτού του «πνεύματος» και αυτού του «ήθους». Το «πνεύμα» και το «ήθος», που κάποιοι εδώ στην Κύπρο, συνεχίζουν να υποτιμούν και θεωρούν, ότι θωπεύοντας το θηρίο θα το εξημερώσουν. Επειδή αρνούμαστε την υποταγή που μας υποβάλλει η τουρκική βουλιμία μας αποκαλούν «απορριπτικούς». Επειδή διεκδικούμε τα ελάχιστα ανθρώπινα δικαιώματα, μας αποκαλούν «μαξιμαλιστές». Επειδή απαιτούμε την διαφύλαξη της ασφάλειας των παιδιών μας, επειδή απαιτούμε να φύγουν τα τουρκικά στρατεύματα από την Κύπρο, μας αποκαλούν εμάς «αδιάλλακτους», «ανεύθυνους» και «αιθεροβάμονες».
Ενώ αυτοί, οι δήθεν ρεαλιστές, είναι έτοιμοι να τα δώσουν όλα την πρώτη μέρα και να εμπιστευτούν την Τουρκία του ερτογάν, σε βάθος χρόνου.
Ελληνίδες και Έλληνες,
Αντιμετωπίζουμε σήμερα μια πρωτοφανή για την Ιστορία μας κατάσταση. Έναν ανελέητο πόλεμο. Σ’ αυτό τον ανελέητο πόλεμο, πολλά δεν εξαρτώνται από εμάς. Αλλά θα ήταν ασυγχώρητο αν αμελούσαμε να πράξουμε αυτό που περνά από το χέρι μας. Αυτό που εξαρτάται από μας, είναι να μην υποτιμήσουμε μόνοι μας το δίκαιο που έχουμε. Αυτό που εξαρτάται από μας είναι να συνεχίσουμε τον αγώνα της εθνικής μας επιβίωσης.
Οφείλουμε να προασπίσουμε με πείσμα, συνέπεια, πατριωτικό ρεαλισμό και αγωνιστική διάθεση, όσα μας κληροδότησαν γενεές προγόνων, οι ακατάβλητοι αγωνιστές του 1821 και του 1955, με εντολή όχι να τα συρρικνώσουμε, αλλά να παραδώσουμε αυτή τη στενή λωρίδα γης που λέγεται Κύπρος, αλώβητη στους μεταγενέστερους.
Αυτό που εξαρτάται από εμάς – αυτό που οφείλουμε να κάνουμε – είναι να συμπεριφερθούμε ως έλληνες και ν’ αγωνιστούμε για την ελευθερία.
Ζήτω η 25η Μαρτίου! Ζήτω η 1η Απριλίου!
*Ο Πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος, Νικόλας Παπαδόπουλος ήταν ο ομιλητής σε εκδήλωση, που διοργανώθηκε από το Δημοκρατικό Κόμμα Μέσα Γειτονιάς, για τις δύο εθνικές επετείους, της Έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και της Έναρξης του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959. Παρατίθεται αυτούσια η ομιλία του Προέδρου του Δημοκρατικού Κόμματος.
