Πριν σηκώσετε το χέρι στη Βουλή, δέστε από το παράθυρο το χέρι του Πενταδακτύλου!

1) Τι στόχο έχουμε;

1974: Να πάμε πίσω στα σπίτια μας, να πάρουμε πίσω τις περιουσίες μας.

2017: Να “επισημοποιήσουμε” την κατοχή και να ζήσουμε ισότιμα αφήνοντας τους εισβολείς και βιαστές να ρίζουν νόμιμα και επίσημα πλέον στα σπίτια μας.

2) Πως θα τα καταφέρουμε;

1974: Θα φωνάξουμε, θα κινηθούμε νομικά, θα διεκδικήσουμε τα δίκαια μας.

2017: Θα σωπάσουμε, θα πάμε με τα “νερά” τους (δίνοντας τους ΚΑΙ τα νερά μας).

3) Πότε θα τα κάνουμε όλα αυτά;

1974: Άμεσα.

2017: Άμεσα!

Θα διερωτάστε τι κερδίσαμε στην μια ή στην άλλη περίπτωση. Ίσως τίποτα. Όμως, στην πρώτη περίπτωση, υπήρχε τουλάχιστον το αίσθημα του αγώνα για δικαίωση και η προσπάθεια να κρατήσουμε την αξιοπρέπεια και την περηφάνεια μας, ως λαός (όση μας είχε απομείνει μετά το πραξικόπημα και την εισβολή). Άλλωστε, εκείνο που κάνει έναν λαό να διαφέρει είναι η περηφάνεια του. Δέστε π.χ. τους Γερμανούς ή τους Ρώσους. Περπατάνε και βλέπουν ψηλά. Μιλάνε και σε κοιτάνε στα μάτια, ακόμη και όταν θα σου βάλουν το μαχαίρι στο λαιμό. Μια νοοτροπία, έπαρση, που πηγάζει από την επιθυμία τους να “κατακτήσουν” τον κόσμο. Ενώ εμείς στην Κύπρο, και γενικά οι Έλληνες, μάθαμε να έχουμε το κεφάλι σκυφτό, ως συνέχεια των 400 χρόνων Τουρκοκρατίας και του Κρυφού Σχολειού, ως συνέχεια της αποικιοκρατίας από τους Άγγλους. Και συνεχίζουμε, προχωρώντας ακάθεκτοι, με το κεφάλι σκυφτό!

Όταν ένας λαός θέλει να κερδίσει πίσω όσα του πήραν, όσα δικαιούται, η Πολιτική Στρατηγική του (δηλαδή το πλάνο του) δεν μπορεί να ονομάζεται ως τέτοια, ούτε και μπορεί να αποφέρει καρπούς αν δεν ξεκινά με όραμα. Μέσα από το όραμα μπορείς να δεις τον άλλο στα μάτια και να ξεκινήσεις να ζητάς, να διεκδικείς. Μέσα από το όραμα μπορείς να χτίσεις γέφυρες, να πατήσεις στα πόδια σου και να πας βήμα-βήμα προς τα μπρος. Και το όραμα θέλει στέρεες βάσεις Πολιτικής Παιδείας, κάτι που εμείς, πιθανόν λόγω Τουρκοκρατίας και Αγγλοκρατίας, δεν καταφέραμε να κτίσουμε.

Όλοι λέμε και λέμε και λέμε πως θέλουμε να βλέπουμε τον Πενταδάκτυλο ως τη σημαία που μας θυμίζει τις ρίζες μας, την ίδια μας τη γη, τα όσα βιώσαμε ως λαός από τα γεγονότα του 1974. Μιλάμε και λαϊκίζουμε χωρίς καν να μπαίνουμε στον κόπο να δούμε την ουσία των όσων λέμε. Και δυστυχώς, από ότι φαίνεται, η ταυτότητα μας ως λαός χάνεται καθημερινά. Όχι, δεν είπα ποτέ να μην συζήσουμε με τους Τουρκοκύπριους αδελφούς μας, άλλωστε ούτε και αυτοί φταίνε, θύματα είναι και αυτοί. Όχι, δεν είπα ποτέ να μην τους δούμε ως ίσους ανθρώπους με εμάς, άνθρωποι είναι και αυτοί, σαν εμάς. Όμως, άλλο η έννοια της ισότητας σε ένα κράτος και άλλο η έννοια της μειονότητας, μιας μειονότητας που ελέγχεται και καθοδηγείται από ένα λυσσασμένο Αττίλα. Αυτό δεν μπορεί να ισχύσει σε καμιά Δημοκρατία, σε κανένα υγιές Σύνταγμα. Η Κύπρος έχει Σύνταγμα αλλά μάλλον μας λείπουν οι συντεταγμένες! Γιατί, αν εμείς, για να παρηγοριόμαστε, και με τα όσα συμβαίνουν, λέμε πως ζούμε σε μια Δημοκρατία, τότε μάλλον το Σύνταγμα μας έχει ήδη αλλάξει και δεν το πήρα χαμπάρι.

Κλείνω με κάποια ερωτήματα που ίσως για κάποιους να είναι χαζά! Όμως θα τα κάνω κι ας με πείτε χαζό:

Ο Πενταδάκτυλος σε ποιο “μέρος” της Κυπριακής Δημοκρατίας ανήκει; Γιατί αντιδρούμε που τον βλέπουμε “ντυμένο” με τη σημαία του ψευδοκράτους; Στρατηγικά, έστω για το “θεαθήναι” της περηφάνειας αυτού του λαού, πότε τον βάλαμε ως “όρο” στα όσα “ίσα” ζητά η άλλη πλευρά;

Αν οι αποφάσεις (θα) ανατρέπονται πλέον σε χρόνο ντε-ντε (όταν δεν αρέσει κάτι στην Τουρκία και στον όποιο Ακιντζί, όπως π.χ. η πρόσφατη απόφαση για ένταξη του ενωτικού δημοψηφίσματος στους σχολικούς εορτασμούς και η ανατροπή της αύριο), τότε μάλλον και ο Πενταδάκτυλος θα πρέπει να “μεταφερθεί” στις αρμοδιότητες του Υπουργού Εμπορίου και Βιομηχανίας για να τον “κατατάξει” ως “Μουσείο” για προσέλκυση τουριστών (μέσω ΚΟΤ) και όχι ως κατεχόμενη γη. Γιατί νιώθω πως, όπως πάμε, αντί να βάζουμε εισαγωγικά στο ψευδοκράτος (και όλες τις έννοιες που ως τώρα δεν αναγνωρίζονται πουθενά στον κόσμο, παρά μόνον από την Τουρκία), στο τέλος θα βάζουμε εισαγωγικά στη λέξη “Κυπριακή Δημοκρατία” και στον “Πενταδάκτυλο”!

Μακάρι να βρούμε το φως μας!

Υ.Γ. Πριν ο/η κάθε βουλευτής σηκώσει το χέρι να κάνει το χατήρι του Ερντογάν, καλό θα ήταν να δει από το παράθυρο το χέρι του Πενταδακτύλου. Γιατί τα πέντε του δάκτυλα θα έχουν διαφορετική ερμηνεία ΜΕΤΑ από το “ναι” ή το “όχι” στην πρόταση Αβέρωφ!

* Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας Μέλος του Αμερικανικού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων (AAPC) https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades Πηγή: Πριν σηκώσετε το χέρι στη Βουλή, δέστε από το παράθυρο το χέρι του Πενταδακτύλου! http://mignatiou.com/2017/04/prin-sikosete-to-cheri-sti-vouli-deste-apo-to-parathiro-to-cheri-tou-pentadaktilou/