Πολιτικοί Πρόσφυγες, Ρατσισμός και Πράσινα Άλογα

Με όλα αυτά που βλέπουμε και ακούμε, έχουμε φτάσει στο σημείο να αναρωτιόμαστε αν είμαστε όντος ρατσιστές ή όχι; Εάν πράγματι έχουμε χάσει το μέτρο; Είναι δυνατόν, εμείς που ζήσαμε την προσφυγιά, εμείς που ξενιτευτήκαμε, να ξεχνάμε τόσο εύκολα; Όντος μας κατέχει ξενοφοβία;

Αυτά τα ψευτοδιλήμματα, προσπαθούν να μας εμφυτέψουν, αυτοί που εις γνώσιν τους ή όχι, προσπαθούν να μας παραπλανήσουν, ότι το σωστό, το νόμιμο και το ηθικό είναι, να δώσουμε προστασία, σε κάθε καρυδιάς καρύδι, που βρίσκει τον δρόμο του στο κατώφλι μας.

Ηθική και νομική υποχρέωση έχεις να προστατέψεις αυτόν που καταδιώκεται, αυτόν που κινδυνεύει η ζωή του. Αυτούς που μας ξεβράζει η θάλασσα ή διέρχονται την γραμμή αντιπαράταξης, από ποιους τρέχουν να γλιτώσουν; Από την Τουρκία; Ή μας τους στέλνουν επί σκοπού, όπως αυτούς στον Έβρο και τα Νησιά μας;

Η τραγική αλήθεια είναι ότι δεν κινδυνεύουν αυτοί, εμείς κινδυνεύουμε. Αυτοί, τον κίνδυνο τον ξεπέρασαν όταν πέρασαν τα σύνορα της Τουρκίας. Η ευθύνη είναι της Τουρκίας, και όχι εμάς να τους φιλοξενήσει. Για αυτό άλλωστε παίρνει εκατομμύρια βοήθειας από την ΕΕ.

Έχουμε ευθύνη και υποχρέωση να προστατεύσουμε τους πολίτες μας, τις πόλεις, χωριά μας, της γειτονίες μας, τα ήθη και τα έθιμά μας, από ένα εχθρό που θα μας τρώει σαν σαράκι από μέσα. Η μαζική προσέλευση αλλοδαπών, με τόσο διαφορετικό πολιτισμικό και όχι μόνο, υπόβαθρο και η γκετοποίησή τους, είναι μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας και του κράτους μας.

Πέραν των ευκόλως κατανοητών προβλημάτων, τα οποία βιώνουμε καθημερινά, τα οποία σπέρνουν αισθήματα ανασφάλειας και φόβου μεταξύ των πολιτών, υπάρχουν και άλλα, τα οποία θα μας χτυπήσουν σαν κεραυνός εν αιθρία, εις βάθος χρόνου. Θα έρθει η ημέρα που η Τουρκία, σαν προστάτιδα των απανταχού της γης μουσουλμάνων, θα διεκδικήσει την κηδεμονία τους, και την προστασία των δικαιωμάτων τους. Θα διεκδικήσει για αυτούς να έχουν λόγο, ρόλο και ψήφο, στις ελεύθερες περιοχές.

Οι εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ (1956) προέβλεπαν ότι, ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Κύπρου πρέπει να επανέλθει στα, επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας επίπεδα, ώστε σε ένα Δημοψήφισμα να έχουν το πάνω χέρι στην διαμόρφωση του αποτελέσματος ή στην μορφή της τελικής λύσης. Ο εποικισμός των κατεχομένων κοστίζει στην Τουρκία αρκετά εκατομμύρια. Τώρα βρήκε τρόπο να εποικήσει και τις ελεύθερες περιοχές σε βάρος της δικής μας τσέπης.

Η Τουρκιά, για χρόνια προετοιμαζόταν για το 1974, κλείνοντας τους Τ/Κ σε «Θύλακες», αυτοί και αν ηταν γκέτο, εξοπλίζοντας και εκπαιδεύοντας τους. Αλίμονο μας, εάν σε μία μελλοντική σύρραξη με τον κατακτητή θα έχουμε, από το υστέρημά μας αναθρέψει, τζιχατιστές μέσα στις πόλεις και τα χωριά μας.

Το πρόβλημα μας δεν είναι ρατσιστικό, ούτε ξενοφοβικό. Δεν εναντιωνόμαστε στην φιλοξενία και προστασία αυτών των δυστυχισμένων ανθρώπων επειδή είναι ξένοι ή αλλόθρησκοι. Το πρόβλημά άπτετε της ασφάλειας μας, σε προσωπικό, κοινωνικό και εθνικό επίπεδο, στην διατήρηση της κουλτούρας μας μέσα στην ιδιά μας την χώρα.

Καλοδεχούμενοι οι κυνηγημένοι, ναι, αλλά μέσα στα λογικά πλαίσια και αριθμούς, που μπορεί να φιλοξενήσει, και απορροφήσει αυτός ο τόπος. Με την κατάλληλη στήριξη και εκπαίδευση, έτσι ώστε παρά την διαφορετικότητά τους, που είναι καλοδεχούμενη, να γίνουν μέρος της Κυπριακής κοινωνίας, σεβόμενοι τον τρόπο ζωής, ήθη και έθιμα της χώρας η οποία τους φιλοξενά, και τους πολίτες που από το υστέρημά τους, τους στηρίζουν οικονομικά, μέσων των επιδομάτων, που τόσο πλουσιοπάροχα τους παρέχει η Κυπριακή Δημοκρατία.