Απελευθέρωση

Λανθασμένα, ο ΠτΔ βαδίζει σε μια νέα συνάντηση με τον κατοχικό ηγέτη. Είναι του ηλίου φαεινότερων ότι ο Ακιντζή, και ο κάθε Ακιντζή, δεν εκπροσωπεί τους Τ/Κ και τα συμφέροντα τους, αλλά την Τουρκία. Οι διακοινοτικές συνομιλίες τελείωσαν το 1974. Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι, ούτε πριν το ’74 ήταν διακοινοτικές. Η συνέχιση του διακοινοτικοί διαλόγου μετά το 1974 όμως, απαλλάσσει την Τουρκία από τις εγκληματικές της ευθύνες στην Κύπρο. Ο διακοινοτικός διάλογος άρχισε για την εξεύρεση συνταγματικών αλλαγών έτσι ώστε οι Τ/Κ να εκπροσωπούνται καλύτερα στα κέντρα λήψεως αποφάσεων, να προστατεύτε η εθνική και θρησκευτική τους υπόσταση και δικαιώματα, αλλά ταυτόχρονα να μην βραχυκυκλώνουν την λειτουργεία του κράτους. Σήμερα διαπραγματευόμαστε με τους εκπροσώπους της κατοχής, όχι για το πώς θα απαλλαγούμε από την κατοχή, αλλά για το πώς θα διαλύσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία, έτσι ώστε να νομιμοποιήσουμε τα τετελεσμένα της Εισβολής και κατοχής.

Η Εισβολή, την οποία επακολούθησε η ανταλλαγή πληθυσμών (εγκληματικό λάθος), επέφερε, τον πολυπόθητο για την Τουρκία, γεωγραφικό διαχωρισμό των δύο κοινοτήτων. Πράγμα που συναινούσε στο αξίωμα των δυο λαών, και έστρωνε τον δρόμο για συνεταιρισμό δύο κρατιδίων, όπου η κάθε κοινότητα θα είχε, στο δικό της κρατίδιο, την διοίκηση και κατ’ επέκταση , την πλειοψηφία γης και πληθυσμού.

Παρά το ότι είμαστε αναγκασμένοι να ανταποκρινόμαστε σε κάθε κάλεσμα του ΟΗΕ για συνομιλίες, αυτό πρέπει να γίνεται με βάσανο, και με σεβασμό της νομιμότητας και κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η επί 45 χρόνια κατοχή, τα ούτω καλούμενα ΜΟΕ, οι συνεχείς παραβιάσεις του στάτους-κβό επί του εδάφους, και εσχάτως η διακόρευση της ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας της Κυπριακής Δημοκρατίας, κάθε τι άλλο από σεβασμό δείχνουν. Οι ενέργειες και δηλώσεις τόσο της ίδιας της Τουρκίας, όσο και της κατοχικής διοίκησης, δεν δείχνουν καμία καλή πίστη, η οποία να δικαιολογεί επιστροφή στο τραπέζι των συνομιλιών.

Οι Τούρκοι, έχουν δηλώσει ότι η ΔΔΟ δεν αποτελεί πλέων λύση, και πρέπει να βρούμε άλλη. Εν τι απουσία λύσης ΔΔΟ, με ή χωρίς το σωστό περιεχόμενο, η μόνη νομιμότητα που παραμένει στο τραπέζι είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, σαν ενιαίο κράτος, όπως είναι αναγνωρισμένη και λειτουργεί σήμερα. Αντί να προσπαθούμε να κατευνάσουμε την Τουρκία, είναι καιρός να περάσουμε στην αντεπίθεση. Όχι σπασμωδικά, αλλά μελετημένα και υπομονετικά.

Αν και η περίπτωση των Καταλανών δεν είναι ή ίδια με τους Τ/Κ, ας παραδειγματιστούμε λίγο από την Ισπανία και την αντιμετώπιση των Καταλαλών. Οδήγησε τους ηγέτες τους στην φυλακή, με διεθνή εντάλματα σύλληψης, σαν αποσχιστές. Πρέπει να πείσουμε την διεθνή κοινότητα, ότι η πρόοδος στον ενδοκοινοτικό διάλογο δεν είναι προϋπόθεση για τον τερματισμό της Κατοχής. Ότι η κατοχική διοίκηση δεν εκπροσωπεί τους Τ/Κ. Ότι ενδοκοινοτική διαφορά, εάν δεν μπορεί να λυθεί με κοινή συναίνεση, είναι ευθύνη και δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, και μόνο, να δώσει μια λύση που να συνάδει με το Κοινοτικό Κεκτημένο και το Διεθνές Δίκαιο, την οποία όλοι οφείλουν να την σεβαστούν.

Είναι καιρός να δούμε τόσο τον εχθρό, όσο και τους στρατηγικούς μας ετέρους και συμμάχους, στα μάτια και να πούμε αυτό που πραγματικά θέλουμε και δικαιούμαστε:

Απελευθέρωση.