Το τέλος της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας και η εμμονή Αθήνας και Λευκωσίας στον… καταλύτη

Η Τουρκία ελάχιστα ενδιαφέρεται για την ενταξιακή της πορεία. Συντηρεί τα κανάλια επικοινωνίας με τις Βρυξέλλες, είναι όμως σαφές πως κανείς από τους εμπλεκόμενους- Άγκυρα και Ε.Ε.- δεν βλέπει προοπτική στη σχέση αυτή. Τις ημέρες αυτές διεξάγεται συζήτηση συμβιβαστικών τροπολογιών στο πλαίσιο της έκθεσης της Ευρωβουλής για την Τουρκία.

Είναι πρόδηλο πως η Άγκυρα δεν έχει ιδιαίτερα στηρίγματα σε ό,τι αφορά την πορεία της προς την ένταξη, εισπράττει ωστόσο κάποια… δωράκια σε ό,τι αφορά την Κύπρο, όπως είναι η επιμονή κάποιων για εναρμόνιση των κατεχομένων με το κοινοτικό κεκτημένο. Υπάρχει, επίσης, μια προσπάθεια επαναφοράς του θέματος αναβάθμισης της Τελωνειακής Ένωσης Τουρκίας- Ε.Ε. Κι όλα αυτά ενώ η Τουρκία προκαλεί, εκφοβίζει, αμφισβητεί την κυριαρχία της Ελλάδος και της Κύπρου.

Είναι πρόδηλο πως η Τουρκία χάνει το τρένο της Ευρώπης και αυτό είναι και δική της επιλογή.

Η στρατηγικού χαρακτήρα επιλογή Ελλάδος και Κύπρου, από τη δεκαετία του ΄90, για στήριξη της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας δεν απέδωσε. Αναδείχθηκε ως επιλογή που θα λειτουργούσε ως «καταλύτης για τη λύση του Κυπριακού» και θα το ομαλοποιούσε τις σχέσεις Ελλάδος και Τουρκίας. Ο χρόνος έδειξε πως, τελικά, το θηρίο αντί να εξημερωθεί αποθρασύνθηκε και έγινε πιο επιθετικό.

Εάν υπάρξει, λοιπόν, αναγνώριση αυτού του δεδομένου σε σχέση με τα ευρωτουρκικά, το επόμενο βήμα θα πρέπει να είναι η αναθεώρηση της ακολουθούμενης πολιτικής. Στο κάτω-κάτω, υπάρχει ένα δεδομένο που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Η διαδικασία ένταξης δεν προχωρεί και το χάσμα μεταξύ των δυο πλευρών μεγαλώνει. Για να ακριβολογούμε αυτό που γίνεται τώρα είναι η συντήρηση, χωρίς βήματα προς τα εμπρός, των καναλιών επικοινωνίας.

Είναι σαφές ότι δεν μπορεί να επιμένουμε στον… καταλύτη της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στις προσπάθειες λύσης του Κυπριακού, την ώρα που η Άγκυρα με δική της επιλογή απομακρύνεται από την Ευρώπη. Αυτή η επιμονή συνιστά συνταγή για εδραίωση του κατοχικού στάτους κβο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η ακολουθούμενη πολιτική δεν συνάδει με τα πραγματικά δεδομένα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που επενδύουμε σε πολιτικές που δεν αποδίδουν.
Δεν είναι η πρώτη φορά που υπάρχει επιμονή σε πολιτικές, που καταλήγουν σε παρατεταμένο αδιέξοδο.

Εκ των πραγμάτων, τέτοιες επιμονές, επιβαρύνουν το σκηνικό και προκαλούν συνεχείς «διολισθήσεις» στο Κυπριακό. Η ανακάλυψη «καταλυτών», ως αποτέλεσμα αδυναμίας καθορισμού πολιτικής, έχει αποδειχθεί κενού περιεχομένου, μηδενικής απόδοσης.

Η αδυναμία καθορισμού πολιτικής, είναι αποτέλεσμα των φοβικών συνδρόμων που κυνηγούν τη Λευκωσία από το 1974 και εντεύθεν και την οδηγούν να ανακαλύπτει «καταλύτες» για τη λύση.

Είναι ξεκάθαρο πλέον πως χάθηκε ένα εργαλείο άσκησης πολιτικής που ποτέ δεν λειτούργησε. Θα αναζητηθεί ένας νέος καταλύτης; Θα μεταφέρουμε όλες τις ελπίδες στο φυσικό αέριο;

Καταλύτης, πάντως, δεν σημαίνει δώρα στην Τουρκία ως δέλεαρ για να συνεργασθεί. Καταλύτης σημαίνει το εργαλείο που μέσα από εξελίξεις θα επηρεάσει το σκηνικό προσφέροντας διεξόδους, λύσεις.

πηγή: https://www.apopseis.com/to-telos-tis-entaxiakis-poreias-tis-toyrkias-kai-i-emmoni-athinas-kai-leykosias-ston-katalyti/?fbclid=IwAR3ArDAXM22DtMiM3ISqdam-mFkUBY0NU6ldNTwMzKT52Fokr7VyuMJ6Bhs