Τελικά ο Μακάριος είχε δίκαιο.

Είναι πραγματικά να αναρωτιέται κανείς, με αυτή την παρωδία αντιπαράθεσης, του ΠτΔ και ΔΗΣΥ από την μια, και του ΑΚΕΛ από την άλλη, με επίκεντρο το Κυπριακό, όταν μάλιστα κάποιος αναλογιστεί ότι στο Κυπριακό, ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. Η σύμπλευση και ταύτιση των θέσεών τους στο Κυπριακό είναι τοις πάσι γνωστόν. Ας μην ξεχνάμε ότι και η ηγεσία του ΑΚΕΛ επέλεξε το ΟΧΙ για να τσιμεντώσει το ΝΑΙ, επειδή κατάλαβε ότι την δεδομένη στιγμή ο ΛΑΟΣ δεν θα τους ακολουθούσε. Ειρωνεία, έμμεσος πλην σαφώς, και οι δύο τώρα, προσπαθούν να προσδώσουν το σωστό περιεχόμενο στην λύση.

Δυστυχώς ο ΠτΔ δεν πείθει. Μας έχει πει τόσα πολλά ψέματα που έχει πάθει όπως τον βασκόν τον ψεύτην. Τζάμπα και βερεσέ αγοράζουμε τις πατριωτικές του κορόνες, γιατί μας έχει συνηθίσει στο, άλλα να λέει , άλλα να εννοεί και άλλα να πράττει πίσω από κλειστές πόρτες, χωρίς να δίνει αναφορά σε κανένα.

Πολύ καλά ενορχηστρωμένο το θέατρο του παραλόγου το οποίο εμφαντικά καταλήγει στο ότι, εάν δεν βρούμε σύντομα λύση, η μόνη εναλλακτική είναι τα δύο κράτη. Δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο. Είναι το μεγαλύτερο ψέμα που μπορεί να πει κάποιος. Ούτε η Τουρκία , ούτε η Αγγλία ευνοούν λύση δύο κρατών. Δεν τους συμφέρει.

Από πού να αρχίσουμε και που να τελειώσουμε. Από την αποδοχή της εκ περιτροπής προεδρίας, και την αναφορά του ΠτΔ σε τουρκοκυπριακή ΑΟΖ, από τα εθνικά τσουνάμια του Αβέρωφ και τον κίνδυνο να καταλήξουμε σε λύση δύο κρατών, από την παράκληση του ΠτΔ να οργανώσουμε σεμινάριο για το τι εστί, ομοσπονδία και τι συνομοσπονδία, από την παράκληση του Χάσικου, σε συνέδριο του ΔΗΣΥ, να αποφασίσουν τι λύση θέλουν , άραγε δεν ξέρουν στο ΔΗΣΥ τι λύση θέλουν;

Και ας μην ξεχνάμε, την αλήστου κάλους αναφορά του ΠτΔ, η οποία έρχεται να δέσει με τα ποιο πάνω, σε χαλαρή/αποκεντρωμένη ομοσπονδία, δηλαδή συνομοσπονδία. Πάσα την οποία άρπαξε ο Τσαβουσογλου για να μας πει ότι η Τουρκία συζητά λύση, ομοσπονδίας, συνομοσπονδίας ή και κάτι άλλο. Το κάτι άλλο είναι μπλόφα, για να ταΐζει τους αδαείς που πιστεύουν ότι η Τουρκία θέλει λύση δύο κρατών. Για να διαλέξουμε μεταξύ των δύο κακών το λιγότερο κακό.

Αυτό που δεν είναι μπλόφα είναι η επίσημη διατύπωσή του, να ξυπνήσουμε και η Τουρκία δεν πρόκειται να δεχθεί λύση με μηδέν στρατό και μηδέν εγγυήσεις. Και το μέγα ερώτημα είναι: Αφού και το πλαίσιο Γκουτιέρες , όπως ισχυρίζονται οι υποστηριχτές του, δεξιόθεν και αριστερόθεν, προνοεί την κατάργηση των εγγυήσεων και αποχώρηση των στρατευμάτων, γιατί αντί να κάνουμε ευφάνταστες καινοτόμες προτάσεις για ΝΑΤΟ-ικές εγγυήσεις και χαλαρή/ αποκεντρωμένη ομοσπονδία, δεν καταγγέλλουμε την Τουρκία πανταχόθεν για την απαράδεχτη αυτή θέση της, και να απαιτήσουμε από τον Γ.Γ. του ΟΗΕ να τοποθετηθεί και να της επιρρίψει την ευθύνη;

Τελικά, (ξέρω κάποιοι θα φκάλουν σπιρούθκια), ο Μακάριος είχε δίκαιο. Αφού η Τουρκία, μας είπε, δεν μετακινείται από τις θέσης της, ως προς τι οι συνομιλίες; Για να μετακινηθούμε εμείς προς τις θέσεις της Τουρκίας;

Επειδή ορισμένοι μετρούν την κατοχή με αριθμητικά δεδομένα, να τους πούμε ότι λανθάνοντε. Η κατοχή και ο κατοχικός στρατός δεν μετριούνται με το μέγεθος του κατεχόμενου εδάφους , ούτε με τον αριθμό των κατοχικών στρατευμάτων, αλλά απλά με την παρουσία και ύπαρξη τους, σε οποιονδήποτε μέγεθος ή αριθμό.