Τα εθνικά τσουνάμια των δυο κρατών

Δυστυχήσαμε να έχουμε κυβερνήσεις χωρίς όραμα, στόχους, και τόλμη να διεκδικήσουν αυτά που νομικά, ηθικά και δικαιωματικά δικαιούται αυτός ο Λαός. Ο ένας Λαός, ο Κυπριακός Λαός. Όσο και εάν κάποιοι προσπαθούν να επιβάλουν ότι, στην Κύπρο υπάρχουν δύο λαοί, η πραγματικότητα είναι ότι, ανεξαρτήτως, της εθνικής καταγωγής ή θρησκείας του κάθε Κύπριου Πολίτη, σαν Λαός είμαστε ένας και αδιαίρετος.

Αυτό έχει γίνει αποδεχτό από τον ΟΗΕ, στην προσφυγή της Ελλάδας για ανεξαρτησία των Κυπρίων το 1958, με τις εκθέσεις του Χιλιανού συνταγματολόγου, καθηγητή Αλεσάντρο Αλβαρέζ. Τον Αλβαρέζ είχε επιστρατεύσει η Ελληνική κυβέρνηση για να ανατρέψει τον Αγγλοτουρκικό ισχυρισμό ότι στην Κύπρο υπήρχαν δύο λαοί , Ε/Κ και Τ/Κ, και άρα είχαν και οι δύο ξεχωριστά, δικαίωμα να διεκδικήσουν ανεξαρτησία.

Λόγω λανθασμένων χειρισμών, η διεθνείς κοινότητα έχει εμπεδωμένο ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο λαοί, οι οποίοι έχουν τσακωθεί και ζουν χωριστά. Σήμερα, με την δική μας ανοχή, ο κατοχικός ηγέτης είναι συμπρόεδρος και πλασάρετε στα διεθνή φόρα έως το έτερο ήμισυ του ΠτΔ.

Οι ενδοκυπριακές συνομιλίες έχουν φτάσει σε τέλμα και για αυτό ευθύνονται οι Τ/Κ και η Τουρκία. Η αναζήτηση άλλης μορφής λύση επειδή δεν τους βγήκε η συνταγή της ΔΔΟ είναι απαράδεχτη, ξεφεύγει από τα πλαίσια λύσης του ΟΗΕ, και έχουμε κάθε δικαίωμα να καταγγείλουμε τέτοιες συμπεριφορές και να απαιτήσουμε ξεκάθαρη τοποθέτηση από τον Γ.Γ.

Σφάλμα ολικής, είναι η απόκλιση από την οδυνηρή μας υποχώρηση για ΔΔΟ, σε μία χαλαρή ομοσπονδία ( δηλ. συνομοσπονδία), αλλά και η όποια διαπραγμάτευση με την Τουρκία χωρίς την προηγούμενη αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Κοκορεύεται η κυβέρνηση ότι έχει καταφέρει να φέρει την Τουρκία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η αλήθεια είναι ότι η Τουρκία έχει καταφέρει την Κυπριακή Δημοκρατία να αυτοαναιρεθεί, αφού προσέρχεται στο τραπέζι σαν κοινότητα και όχι σαν κράτος.

Οι ενδοκυπριακές συνομιλίες άρχισαν για να βρεθεί η χρυσή τομή στο Κυπριακό Σύνταγμα, έτσι ώστε από την μία τα Τ/Κ βέτο να μην βραχυκυκλώνουν την λειτουργία του κράτους, αλλά και από την άλλη να ικανοποιούνται οι Τ/Κ απαιτήσεις για ισότιμη συμμετοχή στην διακυβέρνηση. Χωρίς την Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρχουν ενδοκυπριακές συνομιλίες. Προϋπόθεση για την συνέχεια των συνομιλιών είναι η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από τους Τ/Κ και η δέσμευσή τους ότι η λύση αυτή θα είναι απόλυτα συμβατή με το Διεθνές Δίκαιο και Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, χωρίς καμία έκπτωση.

Και επειδή ο μπαμπούλας των δύο κρατών έρχεται ξανά στο προσκήνιο να επαναλάβουμε ότι τέτοιο σενάριο δεν υπάρχει.

Η Τουρκία δεν θέλει λύση δύο κρατών, γιατί με αυτό συνεπάγεται νόμιμη και μόνιμη παρουσία Ελληνικού στρατού στο μαλακό υπογάστριο της. Δηλαδή, έλεγχο της Νοτιοανατολικής Τουρκίας και Μέσης Ανατολής από την Ελλάδα. Η λύση που ευνοεί η Τουρκία είναι μια λύση, η οποία θα της δίνει απόλυτο έλεγχο στον Βορρά και κηδεμονία στον Νότο.

Από την άλλη , ούτε και η Αγγλία θέλει λύση δύο κρατών, γιατί με αυτό συνεπάγεται, πρώτον, κατάργηση των συνθηκών που της επιτρέπουν να έχει τις κυρίαρχες βάσεις στην Κύπρο, και δεύτερο, η παρουσία ΝΑΤΟ-ικών στρατευμάτων ( Τουρκικών στον Βορρά και Ελληνικών στον Νότο) υποβαθμίζει την γεωστρατηγηκή της σημασία στην Μέση Ανατολή.

Και εν τέλει, όταν ακούμε να μας απειλούν με εθνικά τσουνάμια, ιδικά αυτούς που στέγασαν πραξικοπηματίες, δεν μπορεί παρά να μας πιάνει κρύος ιδρώτας, γιατί στον νου μας έρχονται οι μνήμες των εθνικών τσουναμιών του 1974, που μας έφεραν τον Αττίλα και παρέδωσαν την μισή μας πατρίδα στους Τούρκους.