Δεν είναι το τέλος της Κυπριακής Δημοκρατίας

Αναμφισβήτητα, τόσο το πλαίσιο Κουτιέρες, όσο και η πρόσφατη έκθεσή του, είναι ακόμα ένα βήμα προς την κατεύθυνση της Ανανικής εκτέλεσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το πρόβλημα δεν είναι πλέον διαπραγματευτικό, αλλά πρόβλημα στρατηγικής προσέγγισης. Κάτι που δυστυχώς οι ΔΥΣΑΚΕΛ-ικες διακυβερνήσεις στερούνται.

Επειδή όποτε ανοίξουμε το στόμα μας για αλλαγή στρατηγικής, μας λένε, σας απάντησε ο λαός στις εκλογές, να τους πούμε ότι δεν κέρδισαν τις εκλογές, αλλά τις έκλεψαν. Με ψέματα και καλπονοθεία. Τα ψέματα τα ζούμε στην καθημερινότητα του καταρρέοντος «success story», δε Συνεργατισμό, για την δε καλπονοθεία η απλή ανάγνωση των ψήφων, και ο αυθορμητισμός των συναγερμικών να ψηφίσουν Μαλά στον πρώτο γύρο, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Η Νέα μας Στρατηγική για το Κυπριακό πηγάζει από το ΟΧΙ του 76% του Κυπριακού λαού, που μας είπαν ότι δεν δέχονται εκ περιτροπή προεδρία, εποίκους, τους καταχραστές των περιουσιών μας, και τα τόσο άλλα που συμφώνησαν για εμάς, χωρίς εμάς, οι Χριστόφιας και Αναστασιάδης.

Χρειαζόμαστε επιθετική διπλωματία, η οποία να εκθέτει τόσο την Τουρκία, όσο και τους Τ/Κ και τον κάθε κ. Ακιντζί, οι οποίοι επιδιώκουν την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αναγνωρίζει ή όχι ο κ. Ακιντζί την Κυπριακή Δημοκρατία; Εάν όχι γιατί συνομιλούμε μαζί του; Οι Τ/Κ αναγνωρίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία ή όχι; Εάν ναι, πρέπει να σέβονται και να τηρούν τους νόμους και το σύνταγμά της. Έστω και εάν αυτό χρήζει αλλαγών. Δεν μπορούν από την μία να καπηλεύονται τις περιουσίες των συμπολιτών τους με τις ευλογίες των κανονιοφόρων του Αττίλα, και από την άλλη να παραπονιόνται ότι ζουν στην απομόνωση. Στην απομόνωση ζουν με την δική τους επιλογή, και όχι λόγο οποιουδήποτε φραγμού ή περιορισμού που έχει βάλει η Κυπριακή Δημοκρατία. Ας επιλέξουν λοιπόν. Ελεύθεροι ευρωπαίοι πολίτες σε μια κοινή και αδιαίρετη πατρίδα, χωρίς στρατούς κατοχής και πατρόνους, ή όμηροι του βαθιού τουρκικού κράτους, για χάριν των λαφύρων της Εισβολής ;

Οι ενδοκοινοτικές συνομιλίες είναι ανοιχτού τέλους, αλλά και να έρθει το τέλος χωρίς λύση, δεν είναι το τέλος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εάν έχουμε προετοιμάσει σωστά το έδαφος για μία τέτοια εξέλιξη, το τέλος των ενδοκοινοτικών συνομιλιών, δεν πρέπει να μας φοβίζει. Κανένα έγκλημα δεν γέννησε δίκαιο, ιδικά όταν πρόκριτε για έγκλημα πολέμου. Το τέλος του διαλόγου δεν φέρνει την ντε-γιούρε αναγνώριση του κατοχικού εκτρώματος. Το αντίθετο. Η μονή νομιμότητα που μένει στο τραπέζι μετά το ναυάγιο των συνομιλιών είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, όπως είναι αναγνωρισμένη σήμερα από τον ΟΗΕ και το διακρατικό σύστημα, όπως είναι ενταγμένη στην ΕΕ.

Και τότε, αυτή η Κυπριακή Δημοκρατία, θα έχει κάθε δικαίωμα να δώσει, από μόνη της, την λύση που θεωρεί σωστή. Και όταν η λύση αυτή είναι σύμφωνη μα το Διεθνές Δίκαιο και το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει ούτε και να την προσβάλει με επιτυχία.

Και το μόνο πρόβλημα που θα παραμένει στο τραπέζι θα είναι, η παράνομη κατοχή ευρωπαϊκής χώρας από την Τουρκία.

Υ.Γ. Άσχετα με τα ποιο πάνω. Επειδή πολλά ακούγονται για την ποιότητα των υπηρεσιών στα κρατικά νοσηλευτήρια. Πρόσφατα είχα μια περιπέτεια με την υγεία μου, και έτυχα νοσηλείας στο Γενικό Νοσοκομείο Πάφου. Θέλω, δημόσια να εκφράσω τις ευχαριστίες μου, σε όλο το προσωπικό, του Τμήματος Πρώτων Βοηθειών, Ουρολογικής Κλινικής και Χειρουργικού Θαλάμου, για την άψογη περιποίηση και φροντίδα, τόσο κατά, όσο και μετά την νοσηλεία μου. Σας ευχαριστώ.