Γιατί την Λωζάννη; Γιατί ο Ερτογάν;

Η Συνθήκη της Λωζάννης σηματοδοτεί το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την γέννηση του κοσμικού, κεμαλικού, στρατοκρατούμενου, φιλοδυτικού και παραχαϊδεμένου, κράτους της Τουρκίας. Παρά το ότι με την Λωζάννη η Τουρκία ανακτούσε πολλά από τα χαμένα της εδάφη, ήταν πολύ μακριά από αυτό που έθετε σαν έσχατη υποχώρησή του ο «Εθνικός Όρκος» της τελευταίας Οθωμανικής Βουλής.

Στην τελευταία συνεδρία της, η Οθωμανική Βουλή όρκισε τον όποιον θα διαπραγματευόταν την συνθήκη ειρήνης της, ηττημένης στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, να μην δώσει τίποτα περισσότερο από ότι περιλάμβανε ο «Εθνικός Όρκος», ο οποίος αποτελούταν από 6 άρθρα και ένα χάρτη.

Ο ίδιος ο Κεμάλ, αναφερόμενος στον «Εθνικό Όρκο», είπε: «Με τη βοήθεια του Αλλάχ, θα πάρω πίσω τη Μοσούλη, το Κιρκούκ και τα νησιά (σ.σ. τα νησιά του Αιγαίου και την Κύπρο), καθώς επίσης θα ενσωματώσω εντός των συνόρων της Τουρκίας τη Θεσσαλονίκη και τη Θράκη». Ο Κεμάλ, αν και νικητής, υποχρεώθηκε σε μια πολύ χειρότερη συνθηκολόγηση.

Ο Ερτογάν, που παρουσιάζεται σαν ο συνεχιστής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, θεωρεί ότι ο Κεμάλ και ο Ινονού είναι επίορκοι, αφού υποχώρησαν πέραν του «Εθνικού Όρκου», και άρα δεν τον δεσμεύει η Συνθήκη της Λωζάννης και έχει κάθε δικαίωμα να την επαναδιαπραγματευθεί. Τι μας λέει;

«Η Συνθήκη της Λωζάννης, …. δεν είναι το Κοράνη για να μην μπορούμε να το κρίνουμε. Έχει θετικά στοιχεία αλλά έχει και αρνητικά και τα αρνητικά θα επιδιώξουμε να τα αλλάξουμε».

«Αναγκαστήκαμε να αποδεχθούμε λιγότερα εδάφη από αυτά που είχαμε διακηρύξει στον Εθνικό Όρκο. Εμείς απορρίπτουμε την αντίληψη να εγκλωβίσουμε την αρχαία ιστορία μας σε μια περίοδο μικρότερη των 100 ετών».

Η ριζοσπαστικοποίηση της ρητορικής του Ερτογάν δεν είναι λόγια για εσωτερική κατανάλωση, αλλά έχει σαφές πολιτικό και στρατηγικό περιεχόμενο.

Εσωτερικά έχει καταστεί παντοκράτωρ, συγκεντρώνοντας όλες τις εξουσίες στα χέρια του και εξαφανίζοντας κάθε μορφή αντίστασης ή αντίθετης γνώμης. Στο Αιγαίο, έχει καταργήσει την Ελληνική κυριαρχία επί της θάλασσας και βραχονησίδων. Στην Κύπρο έχει εκτουρκίσει και εμπράκτως προσαρτήσει τα κατεχόμενα, καθώς και αναστείλει την γεώτρηση στο οικόπεδο 3 και όχι μόνο. Πλέων, ο ένας μετά τον άλλο, οι εταίροι μας λένε να τα βρούμε με τους Τ/Κ στον διαμερισμό και διαχείριση του φυσικού αερίου. Στην Συρία έχει εισβάλει ανενόχλητος, και αλαζονικά διαλαλά τις επεκτατικές του, αιμοβόρες διαθέσεις:

«Την μεγάλη Τουρκία οπωσδήποτε θα την οικοδομήσουμε. Αν χρειαστεί θα δώσουμε τις ζωές μας. Αν χρειαστεί θα πάρουμε ζωές!»

«Δεν θα ξεχάσουμε τις πληγές που άνοιξαν στην καρδιά μας τα τεχνητά σύνορα που χάραξαν. Μετά το Αφρίν ξεκινά η ανάσταση».

«Αυτοί που πιστεύουν πως οι παρατηρήσεις μου είναι μπλόφες ή άδεια ρητορική θα δουν πως το λάθος τους είναι θανάσιμο. Οι δηλώσεις μου αντικατοπτρίζουν την αποφασιστικότητα της Τουρκίας, τις πολιτικές του κράτους και τα αισθήματα του λαού. Θα τα καταφέρουμε ή θα σκοτωθούμε» .

Είναι καθαρό ότι ο Ερτογάν, βημα-βήμα, αναγεννά την Οθωμανική Τουρκία. Στόχο έχει, στην επέτειο των 100 χρόνων της Τουρκικής Δημοκρατίας, δηλ. το 2022, στην κυριολεξία να ανακηρυχτεί Σουλτάνος, σε μία Οθωμανική Αυτοκρατορία, με τα «Σύνορα της Καρδιάς του» να είναι αυτά τα οποία έθεσε ο «Εθνικός Όρκος».

Ο χάρτης, που υπάρχει συνημμένος στον «Εθνικό Όρκο», περιλαμβάνει: Τα νησιά του βορείου Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα, την Θεσσαλονίκη, την Δυτική Θράκη μέχρι το Νέστο ποταμό, την Κύπρο, την Αντιόχεια, το Χαλέπι, την Τζαραμπλούζ, την Ντερ αλ Ζορ, τη Μοσούλη, το Κιρκούκ και τη Σουλεϊμανγία .

Τόσο οι εν Ελλάδι, όσο και οι εν Κύπρο φωστήρες, άργησαν να ξυπνήσουν και να μυριστούν το καφέ. Δυστυχώς όμως, συνεχίζουν να ελπίζουν ότι με ανταλλάγματα μπορεί να συνετιστεί.