Η επανάληψη της Ιστορίας

Την άνοιξη του 1998 είχα μεταβεί στην Αθήνα, στην πρώτη μου επίσκεψη ως Υπουργός Άμυνας. Είχα ολοκληρώσει την επίσκεψή μου και βρισκόμουν στο αεροδρόμιο Αθηνών στο αεροπλάνο της επιστροφής, το οποίο άρχισε τη διαδικασία της τροχοδρόμησης για την απογείωση. Ξαφνικά το αεροπλάνο σταμάτησε. Η φωνή από τα μεγάφωνα έλυσε την απορία των επιβατών. «Παρακαλείται ο Υπουργός Άμυνας να κατέλθει του αεροσκάφους για να μεταβεί στην αίθουσα επισήμων του αεροδρομίου για να μιλήσει στο τηλέφωνο με τον Πρόεδρο της Κύπρου».

Με αισθήματα αμηχανίας, γιατί ήμουν ο αίτιος καθυστέρησης αναχώρησης του αεροπλάνου και υπό τα βλέμματα δυσφορίας των επιβατών, κατήλθα και επιβιβασθείς του αναμένοντος αυτοκινήτου μεταφέρθηκα στα κτήρια του αεροδρομίου. Στην άλλη άκρη του τηλεφώνου, προς έκπληξή μου δεν βρισκόταν ο Πρόεδρος Κληρίδης αλλά ο τότε Πρόεδρος της Βουλής, Σπύρος Κυπριανού.

Ανήσυχος, όπως αντιλήφθηκα από τον τόνο της φωνής του, μου είπε τα εξής: «Γιαννάκη, το έμαθες ότι στην Ουάσιγκτον ο Πάγκαλος συζητά με την Όλμπραϊτ (τότε Υπουργοί Εξωτερικών της Ελλάδας και ΗΠΑ αντίστοιχα) ζώνη απαγόρευσης υπερπτήσεων ελληνικών και τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών, πάνω από την Κύπρο, με αντάλλαγμα τη μη εγκατάσταση του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S 300; Θα σε παρακαλέσω, μια που βρίσκεσαι στην Αθήνα, να ενεργήσεις για την αποτροπή ενός τέτοιου ενδεχομένου, που θα ισοδυναμεί με εθνική ταπείνωση».

Εξήγησα στον αείμνηστο Σπύρο Κυπριανού ότι κατέβηκα από το αεροπλάνο της επιστροφής και ότι αυτό που ζητούσε ήταν αδύνατο, αφού άλλωστε έπρεπε προηγουμένως να συνεννοηθώ με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Επέστρεψα στο αεροπλάνο, απολογήθηκα στους επιβάτες για την απρόσμενη καθυστέρηση που προκάλεσα στην αναχώρηση και γύρισα στην Κύπρο.

Παρόλο που η πρόταση Όλμπραϊτ δεν τελεσφόρησε, εντούτοις ήταν φανερό ότι είχε αρχίσει ο σχεδιασμός για ματαίωση εγκατάστασης του ρωσικού πυραυλικού συστήματος στην Κύπρο.

Εν μέσω απροκάλυπτων απειλών, εκβιασμών και «φιλικών» προτροπών, η μεγάλη εθνική υποχώρηση έμελλε να πραγματοποιηθεί σε σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου στην Αθήνα, στις 27 Νοεμβρίου του 1998, όταν η Κυβέρνηση Σημίτη κατέστησε σαφές προς την κυπριακή αντιπροσωπία υπό τον Πρόεδρο Κληρίδη ότι η ελληνική Κυβέρνηση, υπαναχωρήσασα ατάκτως, δεν συναινούσε στην υλοποίηση του συμβολαίου αγοράς των ρωσικών πυραύλων.

Η σημερινή εξέλιξη, με την επιδρομική-πειρατική τουρκική ενέργεια παρεμπόδισης του γεωτρύπανου της ΕΝΙ να ενεργήσει στο θαλάσσιο τεμάχιο 3 της Κυπριακής ΑΟΖ, με τη διαφαινόμενη ακύρωση των ενεργειακών σχεδιασμών της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποτελεί επανάληψη, εν πολλοίς, των όσων διαδραματίστηκαν το 1998. Που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η Κυπριακή Δημοκρατία αποτελεί κράτος ήσσονος κυριαρχίας. Θα υπάρξει εθελούσια παραδοχή μιας τέτοιας καταστροφικής εξέλιξης;

Καθώς η Ιστορία επαναλαμβάνεται και καθώς είναι προφανές ότι η πολεμική εμπλοκή δεν είναι εφικτή για διαφύλαξη των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, ας υπάρξει τουλάχιστον μια τέτοια πολιτική και διπλωματική διαχείριση, χωρίς αναστολές και δισταγμούς, που θα αποτρέπει την οριστικοποίηση περιαγωγής της Κύπρου σε κράτος «προτεκτοράτο» και «υπό κηδεμονίαν».

Η ιστορία δεν επιβάλλεται. Διαμορφώνεται. Και στη διαμόρφωσή της μπορούμε και πρέπει να μετέχουμε. Τώρα είναι η ώρα της ευθύνης.

πηγή: http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/490368/i-epanalipsi-tis-istorias