Διπλωματία των κανονιοφόρων

Συχνά, όταν η διεθνής πολιτική αφορά διεκδικήσεις, εισβολές, προσβολές, παραβιάσεις ή παραβάσεις διεθνών κανόνων, ισχύει η κοινότατη παροιμία: «Φωνάζει ο κλέφτης, για να φοβηθεί ο νοικοκύρης». Ο μεγάλος «κλέφτης» ωρύεται και οδύρεται πως αδικείται, για να καλύψει τις διαμαρτυρίες και το δίκιο του μικρού «νοικοκύρη».

Σπάνια, όμως, κλέφτης, και μάλιστα τόσο σεσημασμένος, φωνάζει τόσο δυνατά και αδιάντροπα, όσο η Τουρκία. Με έσχατα δείγματα έσχατης τουρκικής θρασύτητας, τις μεγαλοστομίες του υπερφίαλου Ερντογάν και των μουεζίνηδων της τουρκικής προπαγάνδας, Γιλτιρίμ και Τσαβούσογλου. Μοναδικό, στην εφιαλτική του αναλογία, ιστορικό παράδειγμα υπεροψίας και κακουργίας, εκείνο της χιτλερικής Γερμανίας.

Έκδηλα διαποτισμένος από το χιτλερικό προηγούμενο, ο ανεξέλεγκτος Ερντογάν απειλεί εις επήκοον όλων ότι: «Ελλάδα και Κύπρος θα γίνουν "μεσογειακό Αφρίν" , ενώ ο μπεχλιβάνης πρωτοσύμβουλός του, Γιγίτ Μπουλούτ, ρεκάζει ότι: «Η Ελλάδα είναι μύγα και η Τουρκία γίγαντας» και «οι συνέπειες που θα υποστεί η Ελλάδα θα είναι τρομερές». Για την Κύπρο, το ομολόγησε νωρίς ο πολύς Νταβούτογλου: «Γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά, ακόμη κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα κυπριακό ζήτημα. Καμιά χώρα δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη σε ένα τέτοιο νησί που βρίσκεται στην καρδιά του ζωτικού της χώρου». Ασυγκάλυπτος τουρκικός σοβινισμός, αντίλαλος της προ 80 χρόνων εκδοχής του μεγάλου μακελάρη της Ευρώπης.

Όπως τότε…

Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί έβλεπαν τη ναζιστική Γερμανία σαν ανάχωμα ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και άφηναν τον Χίτλερ ανενόχλητο. Ήταν η περίφημη «Πολιτική του Κατευνασμού» («Appeasement Policy») την οποία ακολουθούσαν Αγγλία και Γαλλία, στην προσπάθειά τους να αποφύγουν τον πόλεμο. Μέχρι που η πρόκληση έφτασε στο απροχώρητο και αναγκάστηκαν να πολεμήσουν· αλλά πλέον η ναζιστική Γερμανία κατέστη παντοδύναμη. Είναι χαρακτηριστική της ανοχής και αδράνειας, που η κυβέρνηση Chamberlain επεδείκνυε έναντι του Χίτλερ, μια αναφορά παραιτηθέντα υπουργού, στη Βουλή των Κοινοτήτων: «Ο Πρωθυπουργός έχει εμπιστοσύνη στην καλή θέληση και στον λόγο του Χερ Χίτλερ, μολονότι ο Χερ Χίτλερ, όταν παραβίασε τη συνθήκη των Βερσαλλιών, διακήρυξε ότι θα τηρήσει τη συνθήκη του Λοκάρνο… και όταν παραβίασε τη Συνθήκη του Λοκάρνο, βεβαίωνε πως δεν θα εγείρει νέες αξιώσεις στην Ευρώπη… και όταν εισέβαλε στην Αυστρία, δήλωσε πως δεν θα επέμβει στην Τσεχοσλοβακία… Κι όμως, ο Πρωθυπουργός πιστεύει ακόμα ότι μπορεί να βασισθεί στην καλή πίστη του Χίτλερ…». Χρειάστηκε να επέμβει και στην Τσεχοσλοβακία και ακόμα στην Πολωνία, για να παραδεχθούν, ότι …ο Χερ Χίτλερ ήταν πια ανεξέλεγκτος.

Έτσι και σήμερα…

Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, που επιμένουν να βλέπουν την Τουρκία σαν προμαχώνα κατά της Ρωσίας, ξαφνικά βρίσκονται προ ενός ειδυλλίου Ερντογάν - Πούτιν· επαναλαμβάνοντας το προηγούμενο με τη «Γερμανοσοβιετική Συνθήκη» του 1939 (Σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ). Πραγματικά, τρομάζουν οι ομοιότητες μεταξύ των δυο περιπτώσεων, του ναζιστή Χίτλερ και του ισλαμιστή Ερντογάν. Ιδού μερικές:

· Πρώτιστο μέλημα του Χίτλερ ήταν η συγκέντρωση στα χέρια του απόλυτης εξουσίας, μέσα από το κοινοβουλευτικό σύστημα.

Πρώτιστη φροντίδα του Ερντογάν ήταν να συγκεντρώσει στο πρόσωπό του τεράστιες εξουσίες, μέσω του Κοινοβουλίου…

· Πρώτο θύμα του Χίτλερ ήταν ο ίδιος ο γερμανικός λαός και η εξολόθρευση ήταν η τύχη όσων του εναντιώνονταν.

Τούρκοι πολίτες υπήρξαν τα πρώτα θύματα του Ερντογάν. Οι τουρκικές φυλακές είναι υπερπλήρεις από διανοούμενους, καλλιτέχνες, εκπαιδευτικούς, δικαστικούς, στρατιωτικούς, δημοσιογράφους ακόμα και ιερωμένους…

· Αφού επέβαλε τον πλήρη έλεγχό του στο εσωτερικό της Γερμανίας, ο Χίτλερ στράφηκε στον περίφημο του «ζωτικό χώρο» (Lebensraum).

«Ζωτικό χώρο» επιδιώκει και η Τουρκία, επιδιώκοντας την επέκτασή της, τόσο προς Ανατολάς όσο και προς Δυσμάς. Μάλιστα, ο θεωρητικός της παρέας, Νταβούτογλου, στο βιβλίο του «Το Στρατηγικό Βάθος», τοποθετεί την Κύπρο «στην καρδιά του ζωτικού χώρου της Τουρκίας»!...

· Με προβοκάτσιες προωθούσε τα άνομα επεκτατικά σχέδιά του και ο Χίτλερ· προσφιλή διαχρονική τακτική στην τουρκική πολιτική…

· Στην κατάργηση της Συνθήκης των Βερσαλλιών, που περιόριζε τα αυτοκρατορικά όνειρα της Γερμανίας, προέβη ο Χίτλερ.

Καταγγελία της Συνθήκης της Λωζάνης, η οποία ορίζει τα σύνορα της σημερινής Τουρκίας, επιχειρεί και ο Ερντογάν…

· Με τη μονομερή κατάργηση της Συνθήκης των Βερσαλλιών, και την ανοχή των Μεγάλων της εποχής, ο Χίτλερ πέτυχε να επανεξοπλίσει τη Γερμανία και μάλιστα σε επίπεδα πρωτοφανή. Με την ανοχή, αλλά και την ασυλλόγιστη συνδρομή των Ευρωπαίων και Αμερικανών (και Ρώσων;), ο Ερντογάν κατέστησε την Τουρκία ένα ανήμερο τέρας πυρός. Ο διορατικός Churchill, αναφερόμενος στους εξοπλισμούς της ναζιστικής Γερμανίας, επεσήμαινε το 1938: «Το ότι μία χώρα που δεν απειλείται από κανέναν και δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, θέτει έτσι επί ποδός πολέμου 1.500.000 στρατιώτες είναι κάτι πολύ σοβαρό».

Το ίδιο δεν θα μπορούσε να πει κανείς για τη σημερινή Τουρκία; Προς τι η δημιουργία και συντήρηση ενός τόσο πολυάριθμου στρατού, μιας τόσο μεγάλης στρατιωτικής μηχανής;…

Τι ωθεί την Τουρκία, μια χώρα κάθε άλλο παρά πλούσια, να αποδυθεί και να συνεχίζει εδώ και 50 χρόνια, έναν εξοπλιστικό αμόκ;…

· Αυστρία, Τσεχοσλοβακία, Πολωνία, Γαλλία, οι καταρχήν ανομολόγητοι στόχοι του Χίτλερ. Κύπρος, Ελλάδα (Θράκη, Αιγαίο), Ιράκ, Συρία, οι ομολογημένες πρώτες βλέψεις του Ερντογάν…

· Ακόμη και η σημειολογία τους ταιριάζει. Φυλακίστηκε προτού ανέλθει στην εξουσία ο Χίτλερ· από τη φυλακή βρέθηκε στην εξουσία και ο Ερντογάν…

· Με νόμιμες εκλογές ανέδειξε ο γερμανικός λαός τον Χίτλερ στην εξουσία, με νόμιμες εκλογές ο τουρκικός λαός ανέβασε στην εξουσία τον Ερντογάν…

Ακόμα και σε δημοσιεύματα του Τύπου υπάρχουν οι παραλληλισμοί. Δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα: Η εφημερίδα «Daily Mail» έγραφε πριν από την έναρξη του πολέμου: «Οι λεβέντες νεαροί ναζήδες αποτελούν το προπύργιό μας κατά του κομμουνισμού»· ενώ ο δικός μας «Πολίτης» πανηγύριζε την εκλογή Ερντογάν: «Σάρωσε το ΑΚΡ. Ελπίζει η Κύπρος»!

Δεν μαθαίνουν από τα παθήματά τους

Οι εν γένει συμπεριφορές του Ερντογάν των τελευταίων χρόνων, κατέδειξαν ότι ούτε οι Ευρωπαίοι ούτε οι Αμερικανοί μαθαίνουν από τα παθήματά τους, διδάσκονται από τα λάθη τους, συνετίζονται από τα διδάγματα της Ιστορίας τους. Η ανοχή και αδράνειά τους εκτρέφει τη θηρίο, το οποίο, οπωσδήποτε, θα κληθούν σύντομα να συμμαζέψουν και όχι χωρίς τίμημα.

Η πρόσφατη κυριολεκτικά πειρατική ενέργεια του Ερντογάν στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και οι πειραματισμοί του στο Αιγαίο, επιβεβαιώνουν την καταθλιπτική διαπίστωση, που πριν από 100 σχεδόν χρόνια εξέφρασε ο George Horton, Γ. Πρόξενος των ΗΠΑ στη Σμύρνη το αλησμόνητο 1922: «Αποτελεί περίεργο δεδομένο πως ο Τούρκος είναι ακόμα ικανός να εξαπατά τους Ευρωπαίους, παρά την πολύχρονη διαπίστωση της τακτικής του».

Όπερ έδει δείξαι!

πηγή: http://www.philenews.com/f-me-apopsi/paremvaseis-ston-f/article/493143/diplomatia-ton-kanonioforon