ΑΟΖ και Ίμια: οι καρποί των υποχωρήσεών μας

Εμβρόντητοι παρακολουθούμε τις εξελίξεις γύρο από την Κυπριακή ΑΟΖ και τα Ίμια. Όλα απότοκα της κατευναστικής, πολιτικής του καλού παιδιού. Μιας πολιτικής που επιτρέπει στην Τουρκία να αποθρασύνετε και στην διεθνή κοινότητα να μένει στα λόγια, γιατί θεωρεί δεδομένο ότι θα υποχωρήσουμε πρώτοι. Ότι δεν θα κάνουμε το επόμενο βήμα και να κάψουμε το πάπλωμα για τον ψήλο. Εάν αυτό, έστω και φευγαλέα, περνούσε από την σκέψη της Τουρκίας και των εταίρων μας, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Για να γίνει αυτό , πρέπει να υπάρχει διαχρονικά μια συνέπια του λόγου σου με τις πράξεις μας. Σε εμάς δεν υπάρχει. Στην Τουρκία υπάρχει.

Την Κυπριακή ΑΟΖ και τα Ίμια (και κατά συνέπια το μισό Αιγαίο) τα υποθήκευσαν οι Χριστόφιας και Σημίτης αντίστοιχα. Στο πνεύμα του καλού παιδιού ο Χριστόφιας έβαλε την ΑΟΖ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και στο ίδιο πνεύμα ο Σημίτης υπόστειλε την Ελληνική σημαία από τα Ίμια (την οποία υπερασπίστηκαν με την ζωή τους τρις Έλληνες πιλότοι), αυτοαναιρώντας την Ελληνική κυριαρχία. Ας μην ξεχνάμε ότι και ο Αναστασιάδης νομιμοποίησε την Τουρκική παρουσία στην Κυπριακή ΑΟΖ, με τον ανιστόρητο χαρακτηρισμό της εισβολής του Μπαρπαρόζ και της Καλλίπολης σαν αβλαβή διέλευση. Εξίσου υπόλογη και υπεύθυνη για τις διεκδικήσεις της Τουρκίας στην Κυπριακή ΑΟΖ είναι και η Ελληνική Κυβέρνηση, για την ατολμία της να οριοθετήσει τα κοινά σύνορα των ΑΟΖ, Ελλάδας – Κύπρου, ως επίσης να οριοθετήσει από μόνη της όλη την Ελληνική ΑΟΖ, συμπεριλαμβανομένης και αυτής με την Τουρκία. Έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει βάση των διεθνών συνθηκών.

Σαν Κυπριακή Δημοκρατία, και σαν Ελληνική κοινότητα, έχουμε κάνει τεράστιες υποχωρήσεις για να βρούμε μια λύση. Δεχτήκαμε να συνομιλούμε σαν κοινότητα και όχι σαν κράτος κάτω από τις κανονιοφόρους του Αττίλα. Συνομιλούμε με τα ανδρείκελα του κατακτητή σαν να είναι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των τουρκοκυπρίων. Συζητάμε με τους καταχραστές των περιουσιών μας οι οποίοι από την μια δεν αναγνωρίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία και από την άλλη θέλουν όλα τα δικαιώματα που απορρέουν από την ιδιότητα του Κύπριου πολίτη και του Κυπριακού διαβατηρίου. Εντύπωση προκαλεί περίπτωση Ελληνοκυπρίας δικηγόρου η οποία ενάγει την Κυπριακή Δημοκρατία εκ μέρους εποίκων από μιχτούς γάμους, γιατί δεν τους εκδίδουμε Κυπριακά διαβατήρια. Τελικά, περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα. Ντροπή.

Δεν είναι αργά να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους. Να το κόψουμε του Ακκιντζί και της Τουρκίας ότι το φυσικό αέριο ανήκει στους Κύπριους πολίτες στο σύνολο τους και όχι στις κοινότητες. Ότι τα οφέλη του φυσικού αερίου θα τα δουν σαν πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας και όχι από τον διαμερισμό του 50/50. Ότι στο τέλος της ημέρας η μόνη νομιμότητα που θα παραμένει στο τραπέζι, εάν ναυαγήσουν οι συνομιλίες, είναι η Κυπριακή Δημοκρατία σαν ενιαίο κράτος, με ή χωρίς την συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων. Ότι δεν υπάρχουν δύο λαοί αλλά ένας. Ότι η μόνες πραγματικότητες είναι τα εγκλήματα της Τουρκικής εισβολής και όλων των απότοκων αυτής. Ότι η Τουρκική κοινότητα είναι μειονότητα και δεν μπορεί να εξουσιάζει αλλά ούτε και να βραχυκυκλώνει την Κυπριακή Δημοκρατία. Ότι δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία, δημοκρατία και ευρωπαϊκό κεκτημένο σε μια ρατσιστικά διχοτομημένη πατρίδα, υπό την κηδεμονία και της Τουρκίας.