Το πογκρόμ του Νικόλα και η σύγκρουση επί της ουσίας του Κυπριακού

Στις εξελίξεις του ΔΗΚΟ η προσοχή εστιάζεται στις παρασυναγωγές του Καρογιάν και στον πόλεμο που έκαναν στελέχη του κόμματος στην υποψηφιότητα του προέδρου τους. Αυτό, όμως, είναι η αφορμή των διαγραφών, του πογκρόμ για την ακρίβεια, η αιτία είναι άλλη και έχει πολύ ευρύτερη σημασία και αφορά όλο το πολιτικό σκηνικό, από αυτήν που έχει να κάνει μόνο με τα εσωτερικά ενός κόμματος και που λίγο-πολύ, οι υπόλοιποι ασχολούνται μόνο στο επίπεδο της παρατήρησης ή και του κουτσομπολιού. Παρότι ακούμε συχνά από τα δύο δηκοϊκά στρατόπεδα να διεκδικούν και τα δύο την ιδεολογία, τις αρχές και τις παρακαταθήκες του ιδρυτή του κόμματος Σπύρου Κυπριανού, χωρίς να ξέρουμε τι ακριβώς εννοούν. Διότι, η αλήθεια είναι ότι κατά τη δεκαετία Κυπριανού με τη μετάβαση στη μεταμακαριακή εποχή, συνεχίστηκε η μακαριοκρατία και θριάμβευσε η ιδεολογία της ρουσφετοκρατίας, της προσκόλλησης στην εξουσία και του διαμοιρασμού οφικίων στους ημέτερους. Αυτές τις «αρχές» τις πολέμησε ο Τάσσος Παπαδόπουλος, που τον ακολούθησε στο κόμμα και κυρίως όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση. Οπότε, δύσκολο να συμπεράνει κανείς για ποια ιδεολογία μιλούν όσοι επικαλούνται τον Σπύρο Κυπριανού, προπάντων οι ακόλουθοι του Μάριου Καρογιάν, που μετά από τον Τάσσο επανέφεραν την ιδεολογία των ρουσφετολογικών εξυπηρετήσεων.

Όμως, δεν είναι καθόλου τυχαίο, που τα γνωστά στελέχη που διαγράφονται σήμερα, ανήκουν σε μια σχολή σκέψης του Κυπριακού, την οποία, όπως είναι προφανές, δεν ασπάζεται ο Νικόλας Παπαδόπουλος και οι άνθρωποί του. Εξάλλου, αρκετοί από όσους δημοσιοποίησαν τις διαφωνίες τους μίλησαν για «εγκατάλειψη της ΔΔΟ» και για εγκατάλειψη «της μετριοπάθειας και της σύνεσης». Τη σύνεση κατά αυτούς την εκφράζει ο Καρογιάν και η Αντιγόνη. Έτσι κρίνουν οι άνθρωποι. Στην ουσία, πρόκειται για μια σύγκρουση δύο σχολών σκέψης. Το 2011 και το 2013 ο Καρογιάν επιχείρησε να «καθαρίσει» το κόμμα από στελέχη που δεν ανταποκρίνονταν στη δική του «γραμμή». Έθεσε αρκετούς εκτός κόμματος, μεταξύ των οποίων τον αναπληρωτή πρόεδρο Γιώργο Κολοκασίδη και τον βουλευτή Ζαχαρία Κουλία. Αναγκαία υπενθύμιση η αποκάλυψη στα έγγραφα που δημοσιοποιήθηκαν το 2009 - 2010 (βγήκαν και σε βιβλίο υπό τον τίτλο «σημαδεμένη τράπουλα») ότι ο Μάριος Καρογιάν σε συνάντηση του με τον Αλεξάντερ Ντάουνερ, έλεγε ότι η θέση του στο κόμμα μπορεί να αμφισβητηθεί, αλλά διαβεβαίωνε ότι θα διατηρήσει την προεδρία και «θα αντιμετώπιζε την πρόκληση από απορριπτικούς που θα κατέβαιναν ως υποψήφιοι». Όσοι τον αμφισβητούσαν ήταν οι απορριπτικοί και θα τους αντιμετώπιζε! Υπόσχεση σε ποιον; Στον Ντάουνερ! Λοιπόν, τώρα συμβαίνει η «κάθαρση» από την άλλη πλευρά, γιατί η σύγκρουση δεν αφορά μόνο τις καρέκλες. Αυτές μπορεί να αφορούν μόνο ορισμένους εκ των διαφωνούντων.

Είναι φανερό ότι ο Νικόλας Παπαδόπουλος επιχειρεί και μια κάθαρση που αφορά την ράγα στην οποία θέλει πλέον να βάλει το κόμμα του και που ασφαλώς σχετίζεται και επηρεάζεται πολύ από το ενδεχόμενο βαθύτερης συνεργασίας με τα κόμματα που τον στήριξαν στις εκλογές και τα οποία είναι σαφώς αντι-διζωνικά. Όσοι αποχωρούν τώρα ή και όσοι διαγράφονται, έχουν σαφή προσανατολισμό σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, που συνορεύει περισσότερο με τον ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ (οι λεγόμενοι καρεκλοκένταυροι, δεν έχουν πρόβλημα ποιο από τα δυο κόμματα κυβερνά, αρκεί να είναι και οι ίδιοι στο άρμα, έστω και ως δεκανίκια) παρά με τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου και τον ίδιο τον Νικόλα και τους συνεργάτες του. Γιατί λέω ότι αυτό αφορά ευρύτερα το πολιτικό σκηνικό; Διότι, για πρώτη φορά η κάθαρση του ΔΗΚΟ λύνει τα χέρια της κομματικής ηγεσίας, για να παίξει κεντρικό ρόλο στη δημιουργία του ούτως ειπείν «τρίτου πόλου», ενός συνασπισμού αντι-ΔΔΟ, που δεν θα μπορούσε να το κάνει αν συνέχιζαν να την εμποδίζουν τα στελέχη τα οποία θεωρούν «μετριοπάθεια και σύνεση» τη ΔΔΟ και το ρόλο των ακολούθων των μεγάλων κομμάτων. Αν οι διαγραφέντες δημιουργήσουν άλλο κόμμα θα είναι ακόμα ένα κόμμα στήριξης της ΔΔΟ, αλλά αυτός ο χώρος ήδη καλύπτεται από τα μεγάλα κόμματα και διάφορα μικρά εκτός Βουλής. Αλλά, ένας συνασπισμός αντι-ΔΔΟ με 18 βουλευτές στη Βουλή, θα είναι πράγματι κάτι που πρώτη φορά θα δημιουργηθεί και θα εκφράσει μεγάλο μέρος του λαού. Γι΄ αυτό έχει ενδιαφέρον να δούμε πού θα καταλήξει αυτή η ιστορία.

πηγή: https://www.facebook.com/aristosmich/posts/161832731204765