Από τον Βασιλείου στον Αναστασιάδη: Η εξημέρωση του τουρκικού θηρίου…

Λίγους μήνες μετά την ανάληψη της Προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Γ. Βασιλείου, μιλώντας σε τρεις Έλληνες δημοσιογράφους, είπε το εξής αμίμητο αλλ’ αρκούντως αποδεικτικό του κοντόφθαλμου της πολιτικής του στο Κυπριακό: «Δεν πρόκειται να κάτσω να σκεφτώ τι θα κάνω στις 31 του τάδε μήνα». Λίγο αργότερα, είπε ότι, με την επίλυση του Κυπριακού, ήθελε να εξυπηρετήσει και τα τουρκικά συμφέροντα.

Ο Ν. Αναστασιάδης, από της ανάληψης της Προεδρίας και ειδικά μετά την Κοινή Δήλωσή του με τον κατοχικό Έρογλου, τις συνομιλίες στην Ελβετία και την αποδοχή των τουρκικών όρων, κινείται στην ίδια πρακτική όπως παλαιότερα και ο Βασιλείου: Και οι δύο νομίζουν ότι θα εξημερώσουν το τουρκικό θηρίο με καλοπιάσματα, γλειψίματα, μονομερείς παραχωρήσεις και δήθεν ερμηνεία των προθέσεών του.

Μέσα σε αυτό το τραγικό πλαίσιο πρέπει να τοποθετηθεί και η τελευταία πρωτοφανής δήλωση του Ν. Αναστασιάδη για την κυπριακή ΑΟΖ. Μετά την παρουσίαση του προεκλογικού προγράμματός του, την περ. Τρίτη, επανέλαβε ότι ο φυσικός πλούτος της Κύπρου ανήκει σε όλους τους νόμιμους κατοίκους της Κυπριακής Δημοκρατίας, μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται και οι Τουρκοκύπριοι. «Συνεπώς οι όποιες απειλές (της Τουρκίας) δεν έχουν θέση και δεν είναι προς όφελος του συνόλου του κυπριακού λαού. Θέλω να ελπίζω ότι η Τουρκία θα κατανοήσει ότι οι ερευνητικές γεωτρήσεις που γίνονται αφορούν το μέλλον της Κύπρου, το μέλλον των κατοίκων, του συνόλου του κυπριακού λαού και συνεπώς δεν έχουν θέση οι αμφισβητήσεις γιατί θέλουν (οι Τούρκοι) να θεωρούν ανύπαρκτη την Κυπριακή Δημοκρατία ή υπαρκτή την ‘τ/κ δημοκρατία’».

«Εάν», συνέχισε, «επιλέγουν να προστατεύσουν τα δικαιώματα των Τ/κ σε μια ξεχωριστή, ανεξάρτητη οντότητα, τότε θα πρέπει να περιοριστούν εις όσα αναλογούν στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της εν λόγω παρανόμου οντότητας. Και συνεπώς δεν έχουν λόγο να αμφισβητούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αλλά αυτό είναι μια θεωρία που απασχολεί μόνο τους Τούρκους και όχι εμάς». Λογικά, θα ανέμενε κανείς ότι ο Πρόεδρος θα περιοριζόταν μόνο στο πρώτο μέρος της δήλωσής του, η οποία αποτυπώνει και την επίσημη θέση. Γιατί, λοιπόν, επιδόθηκε στο αχρείαστο αναμάσημα μιας απαράδεκτης και απορριπτέας τουρκικής θέσης;

Ο Πρόεδρος και ο Εκπρόσωπος του ΔΗΣΥ, ο Κυβ. Εκπρόσωπος και η επικεφαλής του επιτελείου του Ν. Αναστασιάδη ανέλαβαν να βγάλουν τα Αναστασιάδεια κάστανα από τη φωτιά. Ο ίδιος, σε δήλωσή του επιχείρησε να δικαιολογήσει και να εξηγήσει όσα είπε. Δεν έπραξε, όμως, το δέον και το πολιτικώς επιβαλλόμενο έντιμο: Να απολογηθεί, να παραδεχθεί το λάθος και να αποσύρει την πιο πάνω εξωφρενική ή και ατυχή δήλωσή του. Τα κομματικά και προεκλογικά εξαπτέρυγά του υποστηρίζουν ότι, χάρη στη «σοφή εξωτερική πολιτική του», έχουμε αποτελέσματα στην ΑΟΖ. Τότε γιατί ο Ν. Αναστασιάδης ακόμα δεν κατέθεσε στον ΟΗΕ τις γεωγραφικές συντεταγμένες ΟΛΗΣ της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας; Γιατί δεν συνέχισε την προεργασία, η οποία ξεκίνησε το 2006 επί μ. Τάσσου;

Γιατί να πιστέψουμε τον εν παντί αναξιόπιστο Αναστασιάδη; Γιατί να εμπιστευθούμε έναν πλήρως ανακόλουθο Πρόεδρο; Ως ο άριστος των αρίστων μαθητών του μ. Κληρίδη, δεν εμπνέει καθόλου εμπιστοσύνη στους σκεπτόμενους πολίτες. Είναι άσος στη διαβουκόληση όσων αφελών ακόμα τον πιστεύουν ή τον εμπιστεύονται. Είναι μοναδικά επιτήδειος να παρουσιάζει το άσπρο μαύρο και αντίστροφα. Έχει ξεπεράσει κατά παρασάγγας τους προκατόχους του σε επικοινωνιακές πρακτικές, οι οποίες στοχεύουν μόνο στην ωραιοποίηση της εικόνας του, στην συγκάλυψη λαθών και στην παραπλάνηση των πολιτών.

Ο Ν. Αναστασιάδης δεν έχει όρια και φραγμούς στην ασίγαστη προσπάθειά του να εκδικηθεί τον κυπριακό Ελληνισμό για το σωτήριο ΟΧΙ το 2004. Επανέφερε και αδίστακτα επιχειρεί να επιβάλει το τερατούργημα Ανάν. Επ’ αυτού διαπραγματεύεται, παρά τις αντίθετες προεκλογικές δεσμεύσεις του. Γι’ αυτό, όσα κατά καιρούς εκφεύγουν από το έρκος των οδόντων του, δεν είναι… ρουκέτες ή φλύαρες επιπολαιότητες πολιτικού ανδρός σε κατάσταση δυσκολίας, ραθυμίας ή ευθυμίας. Είναι ενσυνείδητες θέσεις και αποφάσεις, οι οποίες αποβλέπουν στη σφυγμομέτρηση αντιδράσεων.

Είναι εμφανές ότι ο Ν. Αναστασιάδης, με την Κοινή Δήλωσή του με τον κατοχικό Έρογλου, το «κοινό όραμα» με τον φίλο του Ακιντζί, την αποδοχή των τουρκικών όρων στην Ελβετία και το πρωτοφανές «σιασιάρισμά» του να επαναρχίσει συνομιλίες «από εκεί που έμειναν», είναι πανέτοιμος να οδηγήσει τα πράγματα σε λύση, η οποία είναι τουρκικών προδιαγραφών, παρά τις φουστανελοφόρες διακηρύξεις του. Όπως ο Γ. Βασιλείου, έτσι και ο Ν. Αναστασιάδης θέλει να εξυπηρετήσει τα τουρκικά συμφέροντα επειδή νομίζει ότι θα εξημερώσει το αχαλίνωτο τουρκικό θηρίο. Ιστορικά αμαθής και πολιτικά αβαθής, δεν ακούει τις προσεγγίζουσες εφιαλτικές υλακές του…