Ο χρόνος δουλεύει εναντίον μας

Στο προηγούμενο άρθρό μας αναφερθήκαμε σε γεγονότα και ενέργειες της Τουρκίας που προωθούν τους στόχους της για την Κύπρο, χωρίς εμείς να αντιδράσουμε ανάλογα και πρεπόντως. Γιατί νωρίς απαρνηθήκαμε το διεθνή χαρακτήρα του προβλήματός μας και φυσικά και τη διεθνοποίηση και το διακοινοτικοποιήσαμε προς άφατον τέρψιν της Τουρκίας και των συμμάχων της Αγγλοαμερικανών. Δεσμώτες των Αγγλοαμερικανών και της ηττοπάθειάς μας δεχόμαστε τα τετελεσμένα της Τουρκίας μοιρολατρικά, χωρίς ποτέ να διανοηθούμε ότι η κρατική μας υπόσταση και το διεθνές δίκαιο μάς έδιναν τη δυνατότητα να δημιουργούμε κι εμείς τετελεσμένα, με τεράστιο κόστος για την Τουρκία. Και τότε θα βλέπαμε αν ο χρόνος εργάζεται εναντίον μας. Πώς λοιπόν θα μπορούσαμε εμείς να δημιουργήσουμε τέτοια τετελεσμένα;

Μέσα από την ιδιότητά μας ως πλήρες και ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης κατ΄επανάληψη μας δόθηκε η ευκαιρία να σταματήσουμε την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας για χίλιους τόσους λόγους. Μέσα από την ιδιότητά μας ως χώρα πετρελαιοπαραγωγός, ιδιότητα η οποία ενισχύει αφάνταστα το κύρος, τη σημασία και τη δύναμή μας. Πώς; Διστάσαμε και καθυστερήσαμε πολύ να φέρουμε στην επιφάνεια τον υποθαλάσσιο πλούτο μας. Να θυμηθούμε ότι επί της Προεδρίας Αναστασιάδη χάσαμε σχεδόν τέσσερα χρόνια, στη διάρκεια των οποίων αν δεν σταματούσαμε τις γεωτρήσεις για καθαρά πολιτικούς λόγους, σήμερα πολύ πιθανόν η Κύπρος να ήταν η χώρα των 30 ή και περισσότερων τρισεκατομμυρίων κυβ. ποδών φυσικού αερίου. Οπότε άλλο θα ήταν το εκτόπισμά μας τόσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και για τους γείτονές μας. Και ανάλογα βαρύς θα ήταν και ο δικός μας λόγος.

Ανάλογα διστακτικοί φανήκαμε και με τις εξαιρετικής σημασίας τριμερείς συνεργασίες με βάση το φυσικό αέριο. Συνεργασίες που όλα αυτά τα χρόνια έμειναν στις διακηρύξεις και στις εντυπώσεις.

Αυτές οι συνεργασίες θα πρέπει χωρίς καθυστέρηση να προχωρήσουν.

Στην υλοποίηση της εξαγγελίας για τον East Med (αγωγός μεταφοράς αερίου στην Ευρώπη). Έλα όμως που για να γίνει αυτό θα πρέπει πρώτα να βρεθεί το αέριο και να βγει στην επιφάνεια, πράγμα που δεν το κάναμε γιατί διστάζαμε και γιατί φοβόμαστε.

Έπρεπε να γίνει η ηλεκτρική σύνδεση Ισραήλ-Κύπρου, Κρήτης-Ελλάδας, πράγμα που ήταν όπως και ο East Med, εγκεκριμένος από την Ε.Ε. Έργο κι αυτό τεράστιας σημασίας. Τώρα γίνεται συζήτηση μεταξύ Ισραήλ Τουρκίας για παρόμοιο ηλεκτρικό αγωγό.

Έπρεπε, εφόσον βέβαια προχωρούσαμε με τις γεωτρήσεις, οι τριμερείς συνεργασίες, να εξελιχθούν σε τριμερείς συμμαχίες. Μόνοι μας δεν είμαστε σε θέση να προστατεύσουμε τον πλούτο μας. Με τις συμμαχίες, δυνατότητα που μας παρέχει η κρατική μας υπόσταση μπορούμε.

Στα πλαίσια αυτά θα 'πρεπε να αναβιώσει το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα που τόσο απερίσκεπτα και ασυνείδητα δολοφόνησε ο Κώστας Σημίτης.

Μέσα από την ιδιότητά μας ως μεγάλης στρατηγικής σημασίας χώρος που όλοι την αντιλήφθηκαν και στο παρελθόν και τώρα, εκτός από εμάς, είχαμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε τις ισορροπίες στην περιοχή μας προς όφελός μας. Πώς και πότε;

Όταν προκηρύξαμε τους διαγωνισμούς για τα θαλάσσια οικόπεδα της ΑΟΖ μας για τα οποία ενδιαφέρθηκαν ζωηρά και ρωσικοί πετρελαϊκοί κολοσσοί. Κι εμείς αντί να σπεύσουμε να αδράξουμε την ευκαιρία, τους αποτρέψαμε «τοις Αμερικανών ρήμασι πειθόμενοι». Των Αμερικανών που μας υπόσχονται αλλά οι υποσχέσεις τους είναι τύπου «δεσμεύομαι» του Αναστασιάδη. Και δεν τους δώσαμε ή μάλλον τους αποτρέψαμε από του να αιτηθούν.

Και τι κερδίσαμε; Οι Ρώσοι είναι ήδη στη Μεσόγειο. Όχι μόνο λόγω της Βάσης στη Λαττάκεια αλλά και λόγω αγοράς του 30% του κοιτάσματος ZOR από τη ρωσική Rosneft. Σκεφτήκαμε ποτέ αν οι Ρώσοι βρίσκονταν στην ΑΟΖ μας; Ποια Τουρκία θα μπορούσε να κάνει βόλτες με το Barbaros της; Όταν στη βράση του πολέμου στη Συρία, η Ρωσία μας ζήτησε στρατιωτικές διευκολύνσεις για τα πλοία της, και τη χρήση της αεροπορικής Βάσης Ανδρέας Παπανδρέου στη Πάφο. Που εμείς δώσαμε και στρατιωτικές διευκολύνσεις και χρήση της αεροπορικής Βάσης σε άλλες χώρες. Αρνηθήκαμε στη Ρωσία. Για το συμφέρον μας ή για άλλων το συμφέρον; Όταν προκηρύξαμε διαγωνισμό για την ιδιωτικοποίηση σειράς υπηρεσιών στο λιμάνι Λεμεσού. Μεγάλο ενδιαφέρον είχε επιδείξει και η Κίνα. Η μεγαλύτερη εμπορική δύναμη στο κόσμο. Εμείς της στρέψαμε την πλάτη. Που μάλλον θα έπρεπε να την παρακαλέσουμε να το αναλάβει ακόμα και με ελάχιστα χρήματα, γιατί τέτοιους κολοσσούς χρειαζόμαστε για το εθνικό μας συμφέρον. Για την εθνική μας επιβίωση. Δώσαμε το λιμάνι σε κοινοπραξία στην οποία μετέχει και κυπριακή εταιρεία με 10%. Καταλάβαμε.

Θα μπορούσε κανείς να αναφερθεί σε πλήθος, άλλες περιπτώσεις όπου αντί του εθνικού συμφέροντος πρυτάνευσε είτε η ιδιοτέλεια είτε τα συμφέροντα άλλων χωρών.

Ο Πρόεδρός μας πήγε στη Ρωσία. Και συζητά με τους Ρώσους και για το φυσικό αέριο. Λέτε να είδε φως;