Ως αρχηγός της ΕΟΚΑ Β΄ο Γρίβας εκπόνησε τρία σχέδια πραξικοπήματος

Ιούλιος 15, 2017 - Πολιτική, Πρωτοσέλιδο

Ομιλία Προέδρου ΕΔΕΚ στο ετήσιο μνημόσυνο πεσόντων κατά του πραξικοπήματος

" Οι συνεχείς αποτυχίες της χούντας να ανατρέψει τον Μακάριο, την οδήγησε στην αποστολή του Γ. Γρίβα στην Κύπρο και την ίδρυση της παράνομης οργάνωσης ΕΟΚΑ Β΄ το φθινόπωρο του 1971.

Ως αρχηγός της ΕΟΚΑ Β΄ ο Γρίβας εκπόνησε τρία σχέδια πραξικοπήματος σε βάρους του Αρχ. Μακαρίου. Το σχέδιο «ΣΦΕΝΔΟΝΗ» το Δεκέμβριο του 1971, το «ΑΠΟΛΛΩΝ» την άνοιξη του 1973 και το «ΝΙΚΗ» τον Ιούνιο του 1973.

Η ανάληψη της εξουσίας στην Ελλάδα από τη χούντα του Ιωαννίδη το Νοέμβριο του 1973, εντατικοποίησε την πολεμική ενάντια στον Μακάριο.

Η πρώτη απόφαση για την πραξικοπηματική ανατροπή του Μακαρίου λήφθηκε το Φεβρουάριο του 1974 με πρωταγωνιστές, τους Γκιζίκη, Ιωαννίδη, Ανδρουτσόπουλο και Μπονάνο."

Τα πιο πάνω υπογράμμισε ο Πρόεδρος της ΕΔΕΚ Μαρίνος Σιζόπουλος, μιλώντας σήμερα στο ετήσιο μνημόσυνο των πεσόντων κατά του πραξικοπήματος.

Στον επιμνημόσυνο του λόγο ανέφερε:

«Ο χρόνος δεν έχει επουλώσει τις πληγές. Τα επακόλουθα της προδοσίας και της τραγωδίας πιο επικίνδυνα από ποτέ σημαδεύουν τη ζωή και τις σκέψεις-μας.

Στην Κύπρο ζούμε ακόμα τις συνθήκες της τραγωδίας και της αβεβαιότητας

Οι πατρογονικές εστίες βρίσκονται υπό κατοχή και η χιλιόχρονη Ελληνική πολιτισμική κληρονομιά βιάζεται. Τα αρχαία θέατρα παραμένουν σιωπηλά και οι εκκλησίες μετατρέπονται σε στάβλους και εγκαταλελειμμένα σκιάχτρα. Ο τουρκικός στρατός εξακολουθεί να διχοτομεί την πατρίδα-μας και το δήθεν διάτρητο συρματόπλεγμα εξευτελίζει την εθνική-μας αξιοπρέπεια και πληγώνει την κρατική-μας κυριαρχία. Ο Πενταδάκτυλος καρφωμένος στην καρδιά με τα πέτρινα καρφιά της κατοχικής σημαίας, μας υπενθυμίζει νυχθημερόν ποιο είναι το καθήκον-μας.

Ο κατακτητής στη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων εισπράττει εύσημα για δήθεν εποικοδομητική στάση. Το θύμα εκβιάζεται να προσυπογράψει την εθελούσια διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη νομιμοποίηση των κατοχικών δεδομένων. Πιέζεται να αποδεχθεί να καταστεί δεύτερης κατηγορίας μέλος της Ε.Ε., να απεμπολήσει πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα, να νομιμοποιήσει τον εποικισμό και να προσυπογράψει τον αφελληνισμό πατρογονικών εστιών.

Και εμείς πιστοί και ταπεινοί προσκυνητές βρισκόμαστε για 43η χρονιά για να μνημονεύσουμε αυτούς που όρθωσαν το ανάστημά-τους ενάντια στις κάθε λογής συνωμοσίες, που υπερασπίσθηκαν τη δημοκρατική νομιμότητα και την ελευθερία της πατρώας γης, που σημάδεψαν ανεξίτηλα την εποχή-τους και ο θάνατός-τους πέραν από το βαρύ πένθος που προκάλεσε, αποτελεί παρακαταθήκη για μελλοντική αξιοποίηση Κορυφαία προσωπικότητα αυτού του αγώνα ο Εθνάρχης Μακάριος. Η πολιτική και βιολογική-του απουσία μας λείπει όσο ποτέ. Παραμένει όμως ζωντανή και ανεξίτηλη στο χρόνο η ηγετική-του φυσιογνωμία και η παρακαταθήκη-του με τα διαχρονικά και πάντα επίκαιρα μηνύματα.

Ο Μακάριος ζει στις καρδιές και τη συνείδηση του λαού-μας. Η ανάμνησή-του προκαλεί σκιρτήματα συγκίνησης και περηφάνιας. Ο χρόνος εξαφανίζει τα μικρά, τα ασήμαντα και τα ευτελή. Αναδεικνύει όμως τα μεγάλα και σημαντικά.

Σε μια περίοδο όπου επιχειρείται συστηματικά η διαγραφή της ιστορίας, με τους ενόχους να αθωώνονται και τους αθώους να ενοχοποιούνται, οφείλουμε με θάρρος, αντικειμενικότητα και διεισδυτικότητα να προχωρήσουμε σε μια ιστορική αναδρομή, να καταγράψουμε τα αίτια και τα αιτιατά που μας οδήγησαν στην τραγωδία του 1974, τις συνέπειες της οποίας εξακολουθούμε να βιώνουμε και σήμερα επικίνδυνες όσο ποτέ άλλοτε. Όπως είπε και ο ήρωας ποιητής Δώρος Λοίζου η αλήθεια είναι πιο καυτή και από τη μήτρα του ήλιου.

Στόχος δεν είναι η ανάξεση πληγών, η διαίρεση του λαού και ο διχασμός τις συνέπειες του οποίου η πατρίδα-μας εξακολουθεί να υφίσταται. Μόνο η ιστορική αυτογνωσία μπορεί να διορθώσει την πορεία-μας, να ανατροφοδοτήσει τους στόχους-μας και να μας οδηγήσει στην επιδιωκόμενη δίκαιη, λειτουργική και βιώσιμη λύση.

Μοιραία η μνήμη σήμερα ταξιδεύει στη γένεση και τους υπευθύνους της τραγωδίας. Επαναφέρει στη μνήμη-μας τους ολιγάριθμους Ελληνόφωνους επίορκους της Ελλάδας και της Κύπρου.

Η σκέψη στρέφεται με οργή προς τους χουντικούς δεσμώτες του Ελληνικού λαού οι οποίοι καθοδηγούμενοι από ξένα κέντρα αποφάσεων και σε συνεργασία με την ΕΟΚΑ Β΄ άνοιξαν τις κερκόπορτες στον τουρκικό Αττίλα, που δεν μπορούσε να πατήσει την Κύπρο εάν η προδοσία δεν άφηνε αφύλακτες τις ακτές της Κερύνειας. Το τουρκικό ασκέρι δεν το έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας, αλλά η προδοσία και η εθελούσια παράδοση εδαφών.

Η 15η και η 20η Ιουλίου 1974 ήταν οι δύο φάσεις του ίδιου εγκληματικού σχεδίου το οποίο είχε εκκολαφθεί από τους ΝΑΤΟικούς κύκλους και υλοποιήθηκε με τη συνεργασία Ελλήνων πολιτικών και στρατιωτικών και τη συνδρομή Κυπρίων συνοδοιπόρων.

Ήταν το αποκορύφωμα μιας 10ετούς συνωμοσίας η οποία άρχισε μετά την επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την υπονόμευση που επιχείρησε η τουρκοανταρσία του 1963. Αποσκοπούσε στην πραξικοπηματική ανατροπή του Αρχ. Μακαρίου, την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την επιβολή της διπλής ένωσης για να αποτραπεί δήθεν η κουβανοποίηση της Κύπρου.

Πραγματικός στόχος η νομιμοποίηση της Βρετανικής παρουσίας στην Κύπρο και η ικανοποίηση των επεκτατικών στόχων της Τουρκίας, η οποία επεδίωκε έξοδο προς την Ανατολική Μεσόγειο και ενίσχυση της πολιτικοστρατιωτικής-της παρουσίας, ώστε να καταστεί περιφερειακή δύναμη με παγκόσμια εμβέλεια.

Η συνωμοσία σε βάρος της Κύπρου άρχισε να εξυφαίνεται σε πολλαπλά επίπεδα, πολιτικά και στρατιωτικά. Εμπροσθοφυλακή υλοποίησης Έλληνες πολιτικοί και στρατιωτικοί και Έλληνες Κύπριοι συνοδοιπόροι.

Το πρώτο πραξικόπημα ανατροπής του Μακαρίου σχεδιάστηκε στην Αθήνα την άνοιξη του 1965. Ματαιώθηκε μετά από παρέμβαση του τότε Έλληνα Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου.

Το δεύτερο με την κωδική ονομασία ΕΡΜΗΣ, θα πραγματοποιείτο στις 10 Μαρτίου 1970 σε συνδυασμό με τη δολοφονική απόπειρα που επιχειρήθηκε εναντίον του Αρχιεπισκόπου με την κατάρριψη του ελικοπτέρου στο οποίο επέβαινε. Ματαιώθηκε λόγω της διάσωσής-του.

Το τρίτο προγραμματίσθηκε να πραγματοποιηθεί στις 15 Φεβρουαρίου 1972 μετά τη ρηματική διακοίνωση της χούντας για παραίτηση του Μακαρίου από την προεδρία του κράτους και είχε ως συντονιστή τον πρέσβη της χούντας στη Λευκωσία Κων. Παναγιωτάκο.

Ματαιώθηκε λόγω της διαρροής της πληροφορίας καθώς και της μαζικής λαϊκής κινητοποίησης με αποκορύφωμα το ογκώδες συλλαλητήριο στην πλατεία της Αρχιεπισκοπής.

Ακαταμάχητο τεκμήριο της αντεθνικής δραστηριότητας της χούντας είναι το σημείωμα το οποίο συνέταξε ο Κων. Παναγιωτάκος στις 25.2.1972 μετά τη συνάντησή-του με τον πρέσβη της Τουρκίας στην Αθήνα. Παραδέχεται ότι αυτός συντόνιζε τους 3 Μητροπολίτες εναντίον του Μακαρίου. Βολιδοσκόπησε μάλιστα τον τούρκο πρέσβη κατά πόσο η Τουρκία ενδιαφέρεται να συνεργασθεί με την Αθήνα για την ανατροπή του Μακαρίου, με στόχο να προωθηθούν τα κοινά συμφέροντα των δύο χωρών όπως πρόσφατα είχαν συμφωνηθεί, με τη σύμφωνη γνώμη των συμμάχων-τους.

Οι συνεχείς αποτυχίες της χούντας να ανατρέψει τον Μακάριο, την οδήγησε στην αποστολή του Γ. Γρίβα στην Κύπρο και την ίδρυση της παράνομης οργάνωσης ΕΟΚΑ Β΄ το φθινόπωρο του 1971. Ως αρχηγός της ΕΟΚΑ Β΄ ο Γρίβας εκπόνησε τρία σχέδια πραξικοπήματος σε βάρους του Αρχ. Μακαρίου. Το σχέδιο «ΣΦΕΝΔΟΝΗ» το Δεκέμβριο του 1971, το «ΑΠΟΛΛΩΝ» την άνοιξη του 1973 και το «ΝΙΚΗ» τον Ιούνιο του 1973.

Η ανάληψη της εξουσίας στην Ελλάδα από τη χούντα του Ιωαννίδη το Νοέμβριο του 1973, εντατικοποίησε την πολεμική ενάντια στον Μακάριο.

Η πρώτη απόφαση για την πραξικοπηματική ανατροπή του Μακαρίου λήφθηκε το Φεβρουάριο του 1974 με πρωταγωνιστές, τους Γκιζίκη, Ιωαννίδη, Ανδρουτσόπουλο και Μπονάνο.

Η απόφαση αυτή επιβεβαιώθηκε σε δεύτερη συνάντηση των ιδίων με τη συμμετοχή και του αρχηγού στρατού Γαλατσάνου στις αρχές Απριλίου 1974, κατά την οποία καθορίσθηκε ο χρόνος πραγματοποίησης, ο αρχηγός και υπαρχηγός του πραξικοπήματος.

Στις 2 Ιουλίου του 1974 δύο δηλ. ημέρες πριν από την αποστολή στο δικτάτορα Γκιζίκη, της γνωστής επιστολής Μακαρίου, έγινε στην Αθήνα η τελική σύσκεψη παρουσία του αρχηγού και υπαρχηγού του πραξικοπήματος κατά την οποία καθορίσθηκαν τα συνθηματικά, η μορφή της επιχείρησης, οι δυνάμεις οι οποίες θα λάμβαναν μέρος καθώς και η μέρα και ώρα έναρξης του πραξικοπήματος.

Όσον αφορά την τύχη του Μακαρίου οι οδηγίες ήταν σαφείς. Σε περίπτωση διάσωσης από την επίθεση στο Προεδρικό, να συλληφθεί και να σταλεί στην Αθήνα.

Με βάση τις παραπάνω οδηγίες καθορίσθηκε και η ένταση της επίθεσης εναντίον του Προεδρικού Μεγάρου το πρωινό της 15ης Ιουλίου. Το χουντοκρατούμενο ΓΕΕΦ απέστειλε αριθμητικά και οπλικά υπέρτερες στρατιωτικές δυνάμεις για να κυνηγήσουν το Μακάριο στην Πάφο, απ΄ ότι απέστειλε στις 20 Ιουλίου στην περιοχή της απόβασης για την αντιμετώπιση του τουρκικού προγεφυρώματος.

Δυστυχώς η δημοκρατική αντίσταση του λαού-μας δεν ήταν ικανή να αποτρέψει την τραγωδία, Διέσωσε όμως την Κυπριακή Δημοκρατία και με απίστευτη ψυχική δύναμη προχώρησε στην ανασύνταξή-της από τα ερείπια της καταστροφής. Αυτή την Κυπριακή Δημοκρατία οφείλουμε να προστατεύσουμε ως κόρη οφθαλμού.

Στα 43 χρόνια που μεσολάβησαν από τον μαύρο Ιούλιο του 1974, ποικιλώνυμοι πλανητάρχες, επιτήδειοι ουδέτεροι, σύγχρονοι Πιλάτοι, επιχείρησαν με ψευδοπροσχήματα να υπονομεύσουν την κρατική-μας κυριαρχία, να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα του λαού-μας, να αναβαθμίσουν νομικά και πολιτικά το ψευδοκράτος, και να επιβάλουν λύση ετεροβαρή και άδικη, η οποία παραβιάζει παράφορα και προκλητικά το διεθνές δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Στο όνομα των αγωνιστών αλλά και των νεκρών της δημοκρατικής αντίστασης, τη μνήμη των οποίων τιμούμε σήμερα, όχι από υποχρέωση, αλλά για παραδειγματισμό και αναβάπτισμα στα ιδανικά και τους αγώνες-τους, στο όνομα των χιλιάδων επώνυμων και ανώνυμων ηρώων της κυπριακής ελευθερίας, στα αθώα θύματα και τους παθόντες της τουρκικής θηριωδίας, οφείλουμε να διατηρήσουμε και να ενισχύσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία, να διεκδικήσουμε για το λαό-μας μια δημοκρατική λύση που να διασφαλίζει στις μελλοντικές γενιές ασφάλεια, όπου όλοι οι νόμιμοι κάτοικοι να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα, χωρίς διακρίσεις, χωρίς εθνοτικούς ή θρησκευτικούς διαχωρισμούς.

Οφείλουμε να αγωνισθούμε για λύση που δεν θα επιτρέπει την επανάληψη του παρελθόντος. Που δεν θα χρειασθεί οι μελλοντικές γενιές να βιώσουν όσα η δική-μας και δεν θα έχουν το θλιβερό καθήκον να μνημονεύουν ήρωες ή θύματα είτε εμφύλιου σπαραγμού, είτε της τουρκικής βαρβαρότητας.

Ως πολιτική ηγεσία οφείλουμε να ακούσουμε και να αφομοιώσουμε τη δραματική έκκληση που ο Αρχ. Μακάριος είχε απευθύνει με την τελευταία ιστορική-του ομιλία, από την πλατεία Ελευθερίας στις 20 Ιουλίου 1977, ότι δηλ. «ο διακοινοτικός διάλογος με τη μορφή που διεξήχθη διέδραμε ήδη τη χρησιμότητά-του, η Τουρκία τον αξιοποιεί ως άλλοθι για να εδραιώσει τα επεκτατικά-της σχέδια. Ως εκ τούτου όσοι ενδιαφέρονται για πραγματική λύση θα πρέπει να ασκήσουν πιέσεις προς την Τουρκία».

Την ίδια στιγμή διακήρυξε με σθένος την έναρξη του μακροχρόνιου αγώνα, κατάληξη του οποίου θα είναι ο τερματισμός της κατοχής και η εξεύρεση λύσης δίκαιης και βιώσιμης, όπου όλοι οι κάτοικοί-της θα απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα.

Στη βάση των παραπάνω αρχών είναι μεν δύσκολη η ανατροπή των αρνητικών δεδομένων, είναι όμως εφικτή. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να κυριαρχήσει το άδικο και να είμαστε η τελευταία γενιά Ελλήνων στην Κύπρο.

Αυτό πρέπει να αποτελεί το συμβόλαιο ενός λαού με την ιστορία και το έθνος.

Δεν είναι δυνατό αυτά τα χώματα, τα αιώνια Ελληνικά, να παραδοθούν στους εχθρούς.

Σε αυτό τον αγώνα κανένας είτε ζωντανός, είτε νεκρός δεν δικαιούται απουσίας.

Μέχρι την απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών-μας είμαστε υποχρεωμένοι όχι μόνο να αποτίουμε φόρο τιμής στους ήρωες της δημοκρατικής νομιμότητας και της ελευθερίας, αλλά και να καταθέτουμε τον ετήσιο απολογισμός-μας.

Αυτό θα είναι και το καλύτερο μνημόσυνο για τους ήρωες-μας, και μόνο τότε ο αιώνιος ύπνος-τους θα είναι γαλήνιος, όταν η πατρίδα-μας θα είναι και πάλι ελεύθερη και δημοκρατική, όπως την οραματίσθηκαν και για την πραγματοποίησή-της αγωνίσθηκαν μέχρι την τελευταία-τους πνοή.

Αιωνία θα είναι η μνήμη-τους.»

πηγή: http://e-shocknews.com/?p=61771