Διά να αισχρουργήσωσιν επ΄ αυτής

Πέμπτη, 28 Μαΐου 2015 2:00 μμ - Τελευταία ενημέρωση: Πέμπτη, 28 Μαΐου 2015 12:19 μμ

Η Ελληνοκύπρια νύφη με τη συνοδεία της από συγγενείς και φίλους πήγαιναν από τη Χοιροκοιτία στις Αγγλισίδες όπου θα γινόταν ο γάμος της. Έξω από την Κοφίνου έπεσαν σε παγίδα Οθωμανών, οι οποίοι επέδραμαν για να απαγάγουν τη νύφη «διά να αισχρουργήσωσιν επ' αυτής». Ακολούθησε συμπλοκή και ο αδελφός του γαμβρού «ετραυματίσθη καιρίως διά ροπάλου ως και πολλοί άλλοι».

Έτσι έγραφαν την ιστορία οι εφημερίδες τον Νοέμβριο του 1882. Και τέτοιες ιστορίες υπάρχουν πάρα πολλές. Αλλά, όσοι θέλουν να γράψουν μια εικονική ιστορία για να εξυπηρετήσει την πιο αισχρή προπαγάνδα που στήθηκε σε βάρος των Ελληνοκυπρίων, δεν ασχολούνται με τόσο καθημερινά γεγονότα. Τους βολεύει να λένε μόνο ότι το Κυπριακό δεν ξεκίνησε το 1974, αλλά καμιά δεκαριά χρόνια προηγουμένως. Ούτε το 1957 που οι Τουρκοκύπριοι αποχώρησαν από τα ενιαία δημοτικά συμβούλια των πόλεων κι ακόμα και μετά την ανακήρυξη της Δημοκρατίας συνέχιζαν να εισπράττουν παράνομα τους δημοτικούς φόρους από τους Τουρκοκύπριους. Ούτε το 1958, που ξεκίνησαν οι σφαγές και οι λεηλασίες σε βάρος των Ελληνοκυπρίων, ούτε το 1945, που οι Βρετανοί έβαλαν την Τουρκία στην Κύπρο. Η ιστορία γι' αυτούς ξεκινά το 1963 όταν οι Τουρκοκύπριοι αποχώρησαν από το κράτος και κλείστηκαν στους θύλακες, ως πρώτο μέτρο για να επιβάλουν τον εδαφικό διαχωρισμό. Κι αυτό για να δικαιολογήσουν ένα διεθνές έγκλημα, την τουρκική εισβολή.

Αυτό κάνει και ο Αμερικάνος πρέσβης, που απώλεσε από καιρό τη διπλωματική του ασυλία κι έγινε ακόμα ένας προπαγανδιστής των τουρκικών θέσεων, λέγοντας ότι το Κυπριακό δεν είναι «κατά κύριο λόγο ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής» και ότι «δεν το θεωρώ αυτό ως την ουσία του κυπριακού προβλήματος».

Εδώ και τέσσερις δεκαετίες οι Αμερικάνοι εφαρμόζουν σχέδιο με συνεχείς πλύσεις εγκεφάλου στους Ελληνοκύπριους προκειμένου να αλλοιώσουν την εθνική αυτογνωσία, την ταυτότητα, την ιστορία και τις αντιστάσεις τους και να δημιουργήσουν μια ασυνείδητη στρατιά υποχείριων τους. Και τα καταφέρνουν μια χαρά. Αυτός όμως ειδικά ο πρέσβης, ο Τζον Κόνινγκ, δεν διαθέτει ούτε καν τη διπλωματική ικανότητα, που θα τον βοηθούσε να μην γίνεται προκλητικός. Ίσως να πιστεύει ότι αυτοί που συναντά στα σαλόνια και τους λέει τις ίδιες «εικονικές ιστορίες», αντιπροσωπεύουν τη μάζα των Ελληνοκυπρίων. Πάντως, το βέβαιο είναι ότι ακόμα δεν βρέθηκε ένας ηγέτης μας με αξιοπρέπεια να τον σιχτιρίσει μεγαλοπρεπώς. Ούτε καν όταν πήγαινε στο Προεδρικό και υποσχόταν στον Πρόεδρο ότι τις επόμενες μέρες η Άγκυρα θα δώσει το Βαρώσι και τις επόμενες μέρες κατέβαινε έξω από τη Λεμεσό το Μπαρμπαρός. Ούτε καν όταν 2 Μαρτίου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δημοσίως δήλωνε ότι η συμπεριφορά του είναι «άκρως αντιδιπλωματική» και «αντί να βοηθά στη βελτίωση των σχέσεων συμβάλλει συνεχώς στη δημιουργία ψυχρότητας», αφού τις βδομάδες που ακολούθησαν συνέχιζε στα σαλόνια και στα κομματικά γραφεία να είναι «καθοδηγητής» διαφόρων για το Κυπριακό.

Λοιπόν, ας πούμε ότι το Κυπριακό δεν ξεκίνησε το 1974. Από πότε, όμως, να το ξεκινήσουμε; Γιατί από το 1963; Ας μην πάμε στο 1882 με τους βιασμούς των παρθένων νυφών, που οι συνεταίροι μας Οθωμανοί θεωρούσαν δικαίωμά τους. Ας ξεκινήσουμε από το 1907, όπου Ε/κ και Τ/κ συζητούσαν τα ενιαία δημαρχεία των πόλεων και οι Τ/κ απαιτούσαν οι δήμαρχοι να είναι ένας Έλληνας και ένας Τούρκος εκ περιτροπής. Ίσως να είναι και συμβολικό, μια και από τα εκ περιτροπής δημαρχεία φτάσαμε να συζητούμε την εκ περιτροπής προεδρία του κράτους και να το θεωρούμε και μια λογική εξέλιξη.

ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, που πλαισιώνει το κείμενο, η "ειρηνευτική δύναμη" ΤΟΥΡΔΥΚ το Δεκέμβριο του 1963 στηρίζει με τους όλμους της την Κυπριακή Δημοκρατία... Τόση στήριξη από την εγγυήτρια, που από τότε την θεωρεί "εκλιπούσα".

πηγή: http://archive.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-a-michailidis/85/259104/dia-na-aischrourgisosin-ep-aftis