Τέσσερις πραγματικότητες και μία εισήγηση
Μετά την αποτυχία της Πενταμερούς στη Γενεύη και της -καταδικασμένης σε αποτυχία- Πενταμερούς των τεχνοκρατών στο Μοντ Πελεράν, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αιφνιδίασε ξανά τον κυπριακό λαό και την ελληνική κυβέρνηση και δέχτηκε την περασμένη Τετάρτη το αίτημα του κατοχικού ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί για πραγματοποίηση μιας νέας πενταμερούς διάσκεψης τον Μάρτιο.
Η νέα αυτή τακτική υποχώρηση του Προέδρου Αναστασιάδη έγινε ερήμην του Εθνικού Συμβουλίου, το οποίο δεν έχει συγκληθεί ακόμα μετά τη Γενεύη, ενώ η ανακοίνωση των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με τη νέα Πενταμερή προδικάζει ότι αυτή θα γίνει με τις ίδιες κακές -αν όχι και χειρότερες προδιαγραφές- υπό τις οποίες έγινε η Πενταμερής του Ιανουαρίου.
Το όλο σκηνικό φανερώνει, και μάλιστα με έντονο τρόπο, τέσσερις αρνητικές πραγματικότητες:
1. Το πενταμερές σχήμα, με απούσα την Κυπριακή Δημοκρατία και παρούσες τις δύο κοινότητες, έχει θεσμοθετηθεί και καθιερωθεί. Και, μάλιστα, χωρίς να ικανοποιείται καμία από τις διαχρονικές προϋποθέσεις της πλευράς μας για διεθνή -και σίγουρα όχι για πενταμερή- διάσκεψη. Το κακό με αυτή τη λάθος σύνθεση δεν είναι μόνο η υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η αναβάθμιση του ψευδοκράτους. Το κακό είναι, κυρίως, το γεγονός ότι η Τουρκία χρησιμοποιεί το πενταμερές σχήμα και κρύβεται πίσω από την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Ενδεικτικά σημειώνεται ότι, ενώ στην ατζέντα της Πενταμερούς ήταν η ασφάλεια και οι εγγυήσεις, για τα οποία η Τουρκία πρέπει να πάρει θέση, εντούτοις η Τουρκία δεν πήρε θέση και έβαλε τον Τουρκοκύπριο ηγέτη, ως φερέφωνό της, να επαναλάβει ότι «οι Τουρκοκύπριοι θέλουν διατήρηση των εγγυήσεων και παραμονή του τουρκικού στρατού». Με απλά λόγια, ενώ υποτίθεται ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης «δέχτηκε πενταμερή για να εκθέσει την Τουρκία», όπως λένε οι ηγεσίες ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, αυτό που στην πράξη συμβαίνει είναι εκμετάλλευση του πενταμερούς σχήματος για να μην εκτεθεί η Τουρκία.
2. Η διασύνδεση των άλυτων εσωτερικών πτυχών του Κυπριακού (εδαφικό, διακυβέρνηση, περιουσιακό, οικονομία, σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση) με τη διεθνή πτυχή (ασφάλεια, εγγυήσεις) είναι πλέον γεγονός. Μια διασύνδεση που ουδέποτε ήθελε η πλευρά μας και την οποία αναθεμάτιζε και ο ίδιος ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, μέχρι πριν από 75 ημέρες. Η διασύνδεση αυτή είναι λανθασμένη γιατί δίνει τη δυνατότητα στην Τουρκία να θέσει στη διαδικασία παζαριού τις δύο αδιαπραγμάτευτες για την πλευρά μας θέσεις περί πλήρους αποχώρησης του τουρκικού στρατού και πλήρους κατάργησης των εγγυήσεων. Το ορθό διαχρονικό αίτημα για παράλληλη συζήτηση όλων των θεμάτων, προκειμένου να διαφανούν οι προθέσεις της Τουρκίας, ήταν και είναι πολύ διαφορετικό από τη διασύνδεση που συμβαίνει τώρα γιατί, πλέον, τα ζητήματα των εσωτερικών πτυχών έφτασαν σε οριακό σημείο λόγω των υποχωρήσεων της πλευράς μας τα τελευταία εννέα χρόνια και λόγω της αμετακίνητης στάσης της Τουρκίας.
3. Η τουρκική πλευρά συνεχίζει αλλά και εντείνει την προκλητική και αδιάλλακτη στάση της. Πέρα από την αδιαλλαξία στη Γενεύη και τις κατοπινές δηλώσεις Ερντογάν, με τις οποίες έφτασε στο σημείο να ζητά τον Πύργο Τηλλυρίας, η τουρκική πλευρά προβάλλει πλέον οργανωμένα και επίμονα τη νέα απαίτησή της για παραχώρηση στους Τούρκους υπηκόους των τεσσάρων ελευθεριών που απολαμβάνουν οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με απλά λόγια, η Τουρκία ζητά όπως 80 εκατομμύρια Τούρκοι έχουν στην Κύπρο τα ίδια δικαιώματα και ελευθερίες που έχουν οι Κύπριοι και Ευρωπαίοι πολίτες. Η θέση αυτή δεν είναι απλώς απαράδεκτη αλλά είναι και ενδεικτική των πραγματικών και κακών προθέσεων της Τουρκίας σε σχέση με την Κύπρο. Και είναι προκλητικό το γεγονός ότι αυτή τη θέση, που ουδεμία σχέση έχει με τα καλώς νοούμενα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων συμπατριωτών μας, την ασπάζεται πλέον και ο ίδιος ο κ. Ακιντζί.
4. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ενεργεί ερήμην του Εθνικού Συμβουλίου αλλά και ερήμην της βούλησης της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών. Απομονωμένος στο Προεδρικό και θαμπωμένος από τη στήριξη του δίδυμου Αβέρωφ Νεοφύτου - Άντρου Κυπριανού, που πλέον περιφρονούν και τη μεγάλη μάζα των δικών τους ψηφοφόρων, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης συνεχίζει την ίδια λανθασμένη και επικίνδυνη στρατηγική των τελευταίων εννέα χρόνων. Μια στρατηγική που εγκλωβίζει την ελληνοκυπριακή πλευρά, υποβαθμίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, αναβαθμίζει το ψευδοκράτος και, κυρίως, μας απομακρύνει από μια σωστή, λειτουργική και βιώσιμη λύση του Κυπριακού. Μας απομακρύνει δηλαδή από τη λύση που θέλουμε.
Αυτές οι τέσσερις αρνητικές πραγματικότητες επιβάλλουν τη συλλογική και συνολική χάραξη μιας νέας στρατηγικής στο Κυπριακό. Της στρατηγικής που θα θωρακίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, θα αξιοποιεί τη θέση της εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, θα κεφαλαιοποιεί πολιτικά, γεωστρατηγικά και κυριαρχικά την ύπαρξη φυσικού αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ και θα προκαλεί πραγματικό πολιτικό και οικονομικό κόστος στην Τουρκία.
Χρύσης Παντελίδης
