Οι εκβιασμοί για την ΑΟΖ
Το θέμα του φυσικού αερίου και των θαλασσίων ζωνών απουσιάζει από την επίσημη ατζέντα των συνομιλιών για το Κυπριακό, αλλά τα ζητήματα αυτά είναι πανταχού παρόντα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
«Εάν δεν λυθεί το Κυπριακό, δεν θα καταστεί δυνατή η εκμετάλλευση του φυσικού αερίου. Αν δεν λυθεί το Κυπριακό θα πρέπει να γίνει διαμοιρασμός των κερδών από το φυσικό αέριο. Πρέπει να λυθεί το Κυπριακό για να καταστεί δυνατή η συνεργασία Τουρκίας-Ισραήλ και η εξαγωγή του αερίου προς την Τουρκία», είναι μερικά από τα στερεότυπα που διατυπώνονται και κατατείνουν φυσικά στην «άρον-άρον» λύση του Κυπριακού.
Η διαδικασία λύσης του Κυπριακού δημιουργεί και αναδεικνύει συγκεκριμένα ζητήματα σχετικά με τους φυσικούς πόρους αλλά και την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περιοχή όπως η Ανατολική Μεσόγειος.
Κυρίως όμως τα ζητήματα αυτά ανακύπτουν επειδή απέναντι στους Ελληνοκυπρίους, δεν βρίσκονται οι Τουρκοκύπριοι, αλλά η ίδια η Τουρκία που μέσω του Κυπριακού θέλει να προωθήσει τα δικά της γεωστρατηγικά συμφέροντα.
Ας τα δούμε με την σειρά :
-Η αρμοδιότητα και ο έλεγχος των θαλασσίων ζωνών θα ανήκει στο Ομόσπονδο Κράτος. Κάθε απόφαση θα πρέπει να εχει την έγκριση και των Τουρκοκυπρίων και επομένως θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένο ότι έτσι θα τεθεί τέλος σε κάθε προσπάθεια στο ορατό μέλλον για οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ της Ελλάδας και της Κύπρου, καθώς η Τουρκία αμφισβητεί το μεγάλο μέρος της υφαλοκρηπίδας της Ανατολικής Μεσογείου, με στόχο να μπει «σφήνα» ώστε να μην προκύπτει πια γειτνίαση των θαλασσίων ζωνών της Ελλάδας και της Κύπρου.
Όμως αυτομάτως θα τεθεί ζήτημα και διατήρησης της υπάρχουσας συμφωνίας της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Αίγυπτο, την οποία εχει αμφισβητήσει ευθέως η Τουρκία θεωρώντας ότι η Κύπρος στα δυτικά δεν μπορεί να εχει θαλάσσιες ζώνες πέραν των χωρικών υδάτων της, υποστηρίζοντας ότι η συγκεκριμένη οριοθέτηση εχει σαν αποτέλεσμα την επικάλυψη τουρκικής υφαλοκρηπίδας..
Ακόμη και στην παράλογη αυτή πολιτική της Τουρκίας όμως υπάρχουν σοβαρές αντιφάσεις:
Τα τελευταία χρόνια με διαρκείς δηλώσεις και ρηματικές διακοινώσεις στον ΟΗΕ η Τουρκία και το ψευδοκράτος υποστηρίζουν την ύπαρξη «δυο κρατών» στο νησί και την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων από το ψευδοκράτος, εντός της «κυριαρχίας» του. Πολλές φορές μάλιστα εχει αναφερθεί η Τουρκία (είτε με την διεξαγωγή ασκήσεων είτε με την διεξαγωγή ερευνών) σε «θαλάσσιες ζώνες της (παράνομης) ΤΔΒΚ».
Σε ότι αφορά μάλιστα το φυσικό αέριο η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι ζητούν είτε να παγώσει η εκμετάλλευση του είτε να διαμοιρασθούν τα οφέλη από το φυσικό αέριο.
Όμως δεν είναι δυνατόν, το ψευδοκράτος να προβάλλεται ως «ανεξάρτητο-κυρίαρχο» κράτος και συγχρόνως να διεκδικεί μερίδιο από την άσκηση κυριαρχίας στην Κυπριακή Δημοκρατία από την οποία εχει αποσχισθεί με την παράνομη κατοχή.
Οι απειλές περί προσάρτησης του ψευδοκράτους, είτε απαίτησης διεθνούς αναγνώρισης του, θα δώσουν βεβαίως τέλος στις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού, αλλά συγχρόνως θα ακυρώσουν την αμφισβήτηση της άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΑΟΖ, όπως εχει καθορισθεί από τις συμφωνίες με την Αίγυπτο και το Ισραήλ.
Η πάγια προσέγγιση μετα το 1974 που προωθούσαν όσοι σκέφτονταν το οριστικό διαζύγιο, ήταν «έδαφος έναντι αναγνώρισης», αλλά πλέον αυτό δεν αρκεί γιατί θα πρόκειται περί μιας προβληματικής επιλογής για τα τουρκικά συμφέροντα, καθώς η γεωγραφία εκδικήθηκε τους εισβολείς και όλος ο φυσικός πλούτος εχει ανακαλυφθεί στο Νότιο τμήμα της Κυπριακής ΑΟΖ, εκεί που δεν μπορεί να εγείρει απαιτήσεις σήμερα η Τουρκοκυπριακή πλευρά μέσω της παράνομης «ανεξάρτητης και κυρίαρχης ΤΔΒΚ»… Προφανώς το ερώτημα θα διαμορφώνονταν με σημερινούς ορούς ως «διαζύγιο έναντι φυσικού αερίου» καθώς οι Τουρκοκύπριοι μπορούν να επιλέξουν την «αγκαλιά» της Τουρκίας και του κ. Ερντογάν και να επιμείνουν στις διχοτομικές αξιώσεις και τις πενιχρές εδαφικές επιστροφές, παραχωρώντας οριστικά και πλήρως ,στους Ελληνοκυπρίους τον έλεγχο και την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων στις θαλάσσιες ζώνες που σήμερα ασκεί την κυριαρχία της η Κυπριακή Δημοκρατία.
Μερίδιο στο φυσικό αέριο, μετα απο ένα διαπιστωμένο αδιέξοδο, δεν μπορούν να διεκδικήσουν πια οι Τουρκοκύπριοι.
Αντιθέτως εάν οι Τουρκοκύπριοι επιδιώξουν τον απογαλακτισμό από την Άγκυρα και εμπλακούν σε διαδικασία για μια πραγματικά βιώσιμη λύση του Κυπριακού τότε θα μπορέσουν να επωφεληθούν από τον φυσικό πλούτο του νησιού.
Γι αυτό τον λόγο η Τουρκία θέλει να πέτυχει λύση που θα της εξασφαλίζει τον έλεγχο μέσω της χειραγώγησης των Τουρκοκυπρίων και στον φυσικό πλούτο της Κύπρου αλλά και μερίδιο από την υφαλοκρηπίδα της Ανατολικής Μεσογείου μέσω του βέτο της Ομόσπονδης Κύπρου στην οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Ελλάδα (προς όφελος φυσικά της Τουρκίας).
Όμως το φυσικό αέριο δεν πρέπει από όπλο στα χεριά της Κύπρου να αφεθεί να γίνει η αγχόνη στο λαιμό του κυπριακού ελληνισμού, με την απειλή ότι εάν δεν λυθεί το Κυπριακό, δεν θα επιτρέψει η Τουρκία την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου της και ότι η λύση θα επιβληθεί από τον διεθνή παράγοντα για να διευκολυνθεί η κατασκευή αγωγού από το Ισραήλ προς την Τουρκία…
Όσο το φυσικό αέριο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός πίεσης για την επιβολή μιας κακής λύσης που θα προσφέρει πλεονεκτήματα στην Άγκυρα, άλλο τόσο το φυσικό αέριο μπορεί να αποτελεί το πραγματικό όπλο και ασπίδα για την Κυπριακή Δημοκρατία σε περίπτωση που η Τουρκία οδηγήσει σε αδιέξοδο την διαδικασία.
Βεβαίως ακόμη και σε περίπτωση αδιεξόδου, υπάρχουν δυνατότητες να βρεθεί συμβιβαστική φόρμουλα στο ζήτημα αυτό, εάν οι εταιρείες αλλά και το ισραηλινό κράτος επιλέξουν την εξαγωγή αερίου προς την Τουρκία. Και τότε θα κριθεί και η ειλικρίνεια των δηλώσεων (Αμερικάνων και αρκετών ευρωπαίων) ότι πρέπει το φυσικό αέριο της Κύπρου και του Ισραήλ να κατευθυνθεί στην Τουρκία για να ενισχυθεί η ενεργειακή ασφάλεια της Τουρκίας και η μείωση της εξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο.
Υπάρχουν φόρμουλες και εργαλεία στην διεθνή πρακτική, που θα επέτρεπαν την εξαγωγή του αερίου μέσω αγωγού που θα διέρχεται από την κυπριακή ΑΟΖ, προς την Τουρκία. Και ρόλο σε αυτό θα μπορούσε να διαδραματίσει ως «ενδιάμεσος τρίτος» το Ισραήλ αλλά και ό μη κρατικός χαρακτήρας του έργου με την εμπλοκή μεγάλων πετρελαϊκών εταιριών, παρακάμπτοντας έτσι το εμπόδιο της μη αναγνώρισης της Κύπρου από την Τουρκία, και της υποχρέωσης επίσημης συνεργασίας των δυο κρατών.
Τέλος, δεν μπορεί παρά να μείνει εντελώς εκτός συζήτησης, κάθε υπαινιγμός, περί κάλυψης του κόστους της λύσης από το φυσικό αέριο. Θα πρόκειται περί υπονόμευσης του μέλλοντος της Κύπρου και για μια τραγική τιμωρία ανάλογη με τις οικονομικές συνέπειες της εισβολής, καθώς οι Ελληνοκύπριοι θα κληθούν να πληρώσουν για δεύτερη φορά το κόστος της τουρκικής εισβολής και συνεχιζόμενης Κατοχής του βόρειου τμήματος του νησιού…
πηγή: http://www.apopseis.com/i-ekviasmi-gia-tin-aoz-to-oplo-fysikou-aeriou-na-min-gini-agchoni-ston-lemo-tis-kyprou-gia-epivoli-kakis-lysis/