Υπάρχει τουρκοκυπριακή κοινότητα;

Το 1960, όταν συντασσόταν το Σύνταγμα της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας, της τουρκικής διαπραγματευτικής ομάδας ηγείτο ο γνωστός Νιχάτ Ερίμ. Αυτός που έγραψε την Τουρκική Εθνική Πολιτική για την Κύπρο, με τα διάφορα στάδιά της, μέχρι τον τελικό στόχο που είναι η ανακατάληψη της Κύπρου. Αυτή την πολιτική ακολουθεί από τότε με πολλή επιτυχία η Τουρκία σχεδόν κατά γράμμα.

Ο Νιχάτ Ερίμ, τότε, πέτυχε και μετέτρεψε την τουρκοκυπριακή μειονότητα σε κοινότητα, ίσως χωρίς τότε η άπειρη ελληνοκυπριακή πλευρά να καταλάβαινε τη διαφορά μεταξύ του όρου μειονότητα και κοινότητα. Όσο για τους εξ Ελλάδος Καραμανλή και Αβέρωφ, αυτοί απλώς να ξεμπερδεύουν με το Κυπριακό όπως-όπως. Από τότε όλοι, ανεξαιρέτως, όταν αναφέρονται στο σύνοικο στοιχείο, αναφέρονται στην τουρκοκυπριακή κοινότητα και όχι στη μειονότητα. Από το 1974, όμως, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η κατεχόμενη γη μας γέμισε κουβαλητούς από την Τουρκία, βάσει προγράμματος αλλαγής του δημογραφικού χαρακτήρα, πρώτα στα κατεχόμενα, και στο επόμενο στάδιο να ακολουθήσουν οι ελεύθερες περιοχές.

Οι Τουρκοκύπριοι μετά το ΄74, μη αντέχοντας τη ζωή με τους εποίκους και την τουρκική κατοχή, μετανάστευσαν μαζικά. Με αποτέλεσμα σήμερα να παραμένουν στην κατεχόμενη γη μας μόνο περί τις εκατόν χιλιάδες, σύμφωνα με κρατική υπηρεσία. Όσο για τους εποίκους δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία, αλλά υπολογίζονται γύρω στις διακόσιες πενήντα χιλιάδες. Οι έποικοι, αν και είναι η πλειοψηφία, δεν κυβερνούν σήμερα το κατοχικό καθεστώς. Η Τουρκία θέλει να ηγούνται του ψευδοκράτους και ψευδοκυβέρνησης Τουρκοκύπριοι. Αυτό την εξυπηρετεί στο παρόν στάδιο, να εμφανίζεται πως διεκδικεί τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων στις διαπραγματεύσεις και όχι των εποίκων.

Μετά την εισβολή και κατοχή του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, που ήταν ο πρώτος της στόχος, θέλει με άρμα τους Τουρκοκυπρίους να προχωρήσει στον δεύτερο. Δηλαδή τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αναγνώριση του κατοχικού μορφώματος, παραμονή στρατευμάτων και εγγυήσεις, εκ περιτροπής προεδρία. Και να περάσει στο χέρι της τον αμύθητο πλούτο σε φυσικό αέριο και πετρέλαιο που διαθέτει η ΑΟΖ μας. Ο ΠτΔ και διαπραγματευτής μας, δυστυχώς, έχει νομιμοποιήσει το έγκλημα πολέμου που ονομάζεται εποικισμός, αποδεχόμενος πέριξ τις εκατόν είκοσι χιλιάδες Τούρκους εποίκους. Ο δε Ακιντζί μιλά για παραμονή του συνόλου. Και ποιος θα μπορεί άραγε να τους ελέγξει;

Με τη λύση τουρκικών προδιαγραφών, οι έποικοι θα γίνουν αυτόματα και Ευρωπαίοι πολίτες. Θα μπορούν να συμμετέχουν σε όλα τα όργανα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, όπως βουλευτές, αστυνομικοί, δικαστές, ακόμη και να εκλέγονται πρόεδροι στο τουρκικό κρατίδιο. Με την εκ περιτροπής προεδρία, που θα συμφωνηθεί, θα έχουμε τον πρώτο καθαρά Τούρκο πρόεδρο στην Κύπρο, καθώς και σε όλη την Ευρώπη! Σε τελική ανάλυση, οι Τουρκοκύπριοι στην ουσία εξακολουθούν να είναι μειονότητα. Έναντι των εποίκων και έναντι εμάς των Ελληνοκυπρίων. Άρα είναι μέγιστο σφάλμα να λέμε πως συνομιλούμε με τους Τουρκοκυπρίους για να βρούμε λύση στο κατοχικό ζήτημα. Ως εκ τούτου, η ελληνοκυπριακή πλευρά έπρεπε από καιρό να είχε αναγνωρίσει αυτό το γεγονός και να αλλάξει τη ρότα των διαπραγματεύσεων για συνομιλίες με την κατοχική Τουρκία. Διερωτόμαστε γιατί, ιδιαίτερα από προεδρίας Βασιλείου μέχρι Αναστασιάδη, σερβίρουν στον κυπριακό Ελληνισμό την παραπληροφόρηση πως συνομιλούν με τους Τουρκοκυπρίους για να βρούμε λύση, για να ζήσουμε μαζί σε μια επανενωμένη Κύπρο; Όπου, στην πραγματικότητα, Επανένωση σε μια Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία εξυπακούει δύο ζώνες και διαχωρισμό βάσει φυλετικών και θρησκευτικών κριτηρίων, καθώς και σύνορα. Θα είναι τζείνοι ποτζεί τζι εμείς ποδά. Τελικά η τουρκοκυπριακή μειονότητα, λόγω μετανάστευσης και μεικτών γάμων με εποίκους, θα εξαφανιστεί. Και αν μείνει Ελληνισμός στην Κύπρο, γείτονάς του ένθεν και ένθεν θα είναι οι έποικοι. Και όπως γίνεται ιστορική αναφορά στην τουρκοποίηση των Ίμβρου και Τενέδου, ο απανταχού Ελληνισμός στο κλάμα χαμένων πατρίδων θα μιλά στο μέλλον για Ίμβρο, Τένεδο, Κύπρο. ΠΕΤΡΟΣ ΑΣΣΙΩΤΗΣ Πρόεδρος της Κίνησης για Προάσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας