Η κατά την Τουρκία «εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία»

1. Είχε ξενίσει πολλούς η συμπερίληψη στη γραπτή Δήλωση του Υπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Τουρκίας, Mevlut Cavusoglu, κατά την 52η σύνοδο του Συμβουλίου Σύνδεσης ΕΕ-Τουρκίας (Λουξεμβούργο, 23/6/2014), της τουρκικής θέσης περί «εκλιπούσας ‘Κυπριακής Δημοκρατίας’» («defunct ‘Republic of Cyprus’»).

Τι σημαίνει για την Τουρκία «εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία»; Η πιο πάνω θέση αποτελεί μια συνεπή διαχρονική νομική θέση της Τουρκίας. Εκείνο που μας λέει η Τουρκία με τις δηλώσεις της περί «εκλιπούσας» είναι ότι, αυτό που σήμερα αποκαλείται απ’ όλους, εκτός απ’ αυτήν και τους Τουρκοκύπριους, Κυπριακή Δημοκρατία, δεν υπάρχει πλέον. Υπήρξε, κάποτε περιέπεσε σε αχρησία, απέθανε, απεβίωσε, εξέλιπε, έπαυσε-τέλος-πάντων, να υφίσταται.

Επειδή «εξέλιπε», μας λέει η Τουρκία, στην πρώτη περίπτωση, δεν επιτρέπει την προσχώρηση της «εκλιπούσας» σε διεθνείς οργανισμούς γιατί αυτό θα ενίσχυε τον ψευδή ισχυρισμό των Ελληνοκυπρίων ότι αντιπροσωπεύουν ένα κράτος το οποίο όμως έπαυσε να υφίσταται, γεγονός που θα τους εξέτρεπε την προσοχή από τον στόχο της επίλυσης του Κυπριακού.

Στη δεύτερη περίπτωση, δηλαδή όταν με τα έγγραφα επικύρωσης δυο συμβάσεων του ΣτΕ συνυπέβαλλε απαγορευόμενες από τις εν λόγω συμβάσεις επιφυλάξεις, δικαιολογούσε την πράξη της λέγοντας στα συμβαλλόμενα κράτη της κάθε σύμβασης ότι οι δυο επικυρώσεις δεν συνιστούν αναγνώριση της «Ελληνοκυπριακής Διοίκησης της Νότιας Κύπρου» ως Κυπριακής Δημοκρατίας, αφού η τελευταία έπαυσε να υφίσταται, ούτε υποδηλούν οποιαδήποτε υποχρέωση της Τουρκίας να συνεργάζεται με την «ούτω καλούμενη Κυπριακή Δημοκρατία» κατά την εφαρμογή των συμβάσεων αυτών.

2. Δεν είναι ευκρινής η επίσημη θέση της Τουρκικής πλευράς ως προς τον χρόνο κατά το οποίον θεωρεί ότι εξέλιπε η Κυπριακή Δημοκρατία. Στο κείμενο της Δήλωσης Cavusoglu της 23/6/2014, αναφέρεται ότι «‘η Κυπριακή Δημοκρατία’ ήταν ένα συνεταιρικό κράτος που ιδρύθηκε το 1960 […]

Οι ρίζες του Κυπριακού Προβλήματος μπορούν να ανιχνευθούν στο 1963, όταν ο συνεταιρισμός καταστράφηκε από τους Ελληνοκυπρίους, οι οποίοι κατέλαβαν αποτελεσματικά το κράτος και έκτοτε διατείνονται ότι είναι η ‘Κυπριακή Δημοκρατία’». Ενώ παρακάτω αναφέρει ότι «[δ]εν έχει υπάρξει κυβέρνηση η οποία νομίμως να αντιπροσωπεύει ολόκληρο το νησί από το τέλος του 1963».

Με τα πιο πάνω δεν ισχυρίζεται ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είχε πάψει να υπάρχει ταυτόχρονα με την «καταστροφή» της «συνεταιρικής δημοκρατίας». Ισχυρίζεται απλώς ότι ο «συνεταιρισμός» καταστράφηκε από τους Ελληνοκυπρίους οι οποίοι στο τέλος του 1963 δήθεν κατέλαβαν αποτελεσματικά το κράτος κι έκτοτε «διατείνονται» ότι συνιστούν την Κυπριακή Δημοκρατία.

Κατά τη γνώμη μας, η τουρκική θέση είναι σαφής μόνο στο ότι η Κυπριακή Κυβέρνηση από το τέλος του 1963 δεν εκπροσωπεί νόμιμα/θεμιτά/δικαιωματικά (legitimately) ολόκληρο το νησί. Ισχυρίζεται, δηλαδή, ότι η Κυπριακή Κυβέρνηση δεν εκπροσωπεί τους Τουρκοκύπριους, και μετά την εισβολή δεν εκπροσωπεί ούτε το κατεχόμενο τμήμα.

3. Η τουρκική θέση περί θανάτου της Κυπριακής Δημοκρατίας θα αντιμετώπιζε πολύ μεγαλύτερη δυσκολία να υποστηριχθεί ότι επισυνέβηκε στο τέλος του 1963 (ή οποτεδήποτε πριν από την «μονομερή ανακήρυξη ανεξαρτησίας» – ‘UDI’, της 15ης Νοεμβρίου 1983), απ’ όσα αντιμετωπίζει μετά την ‘UDI’ και την εκ τούτης δημιουργία του αποσχιστικού μορφώματος της «ΤΔΒΚ». Ο λόγος είναι ότι η Τουρκική πλευρά ακολούθησε τη μέθοδο της αργής θανάτωσης της «κατάστασης πραγμάτων» (“state of affairs”) του 1960, με την παράλληλη επιδίωξη κατασκευής ενός κρατικού μορφώματος το οποίο θα παρείχε ευρεία χωριστή εδαφική βάση στους τουρκόφωνους της Κύπρου (δηλαδή στην Τουρκοκυπριακή Κοινότητα και τις εκ Τουρκίας εποικιστικές ενισχύσεις της) και το οποίο, μέσω των νέων συνταγματικών ρυθμίσεων, θα περιήγαγε την Κύπρο υπό την επικυριαρχία της Τουρκίας, αποτελεσματικότερα από όσο οι Συνθήκες του 1960.

Κατά την περίοδο αυτή, η τουρκική πλευρά επιχειρούσε το χωριστικό της εγχείρημα της (παράλυση του κράτους, απόσυρση από τους κρατικούς θεσμούς, δημιουργία παραλλήλων δομών στην Κύπρο, δημιουργία θυλάκων), διατεινόμενη ταυτόχρονα ότι επεδίωκε λύση ομοσπονδίας την οποία θα συνέθεταν οι ήδη λειτουργούσες δομές της ΚΔ και οι νέες (αντισυνταγματικές και διχοτομικές) δομές των Τουρκοκυπρίων (ΤΚ). Η ομοσπονδία θα ετίθετο υπό την ομπρέλα των Συνθηκών του 1960, προσαρμοζομένων αναλόγως.

4. Η πολιτική όμως αυτή είχε μια σοβαρή εγγενή αδυναμία. Μια κανονική ομοσπονδία απαιτεί σαφή εδαφική βάση για τις ομόσπονδες μονάδες της. Οι εγκατεσπαρμένοι σε όλην την Κύπρο τουρκοκυπριακοί θύλακοι δεν παρείχαν τέτοια βάση. Γι’ αυτό, δημιουργήθηκε βίαια με την εισβολή του 1974 και την επακόλουθη κατάληψη και κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου, όπου επεβλήθη εθνική κάθαρση συμπληρούμενη με εποικισμό, τόσο από Τούρκους όσο και από τους ΤΚ των ελευθέρων περιοχών, ώστε ο πληθυσμός εκάστης ομόσπονδης μονάδας της επιδιωκόμενης «ομοσπονδίας» να είναι εθνοτικά ομοιογενής, και αριθμητικά, με τον καιρό, συγκρίσιμος με εκείνον των ελευθέρων περιοχών. Η πολιτιστική αλλοίωση των κατεχομένων (καταστροφή και σύληση της χριστιανικής και ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς, περιλαμβανομένης της αλλαγής των τοπωνυμίων, αποτελούν έκφανση της ίδιας πολιτικής της οποίας διαφωτιστικό και διδακτικό, σχετικά πρόσφατο ιστορικό, προηγούμενο είναι ο ολοκληρωτικός εκτουρκισμός του Σαντζακίου της Αλεξανδρέττας.

5. Στο πλαίσιο της πολιτικής που μόλις περιγράψαμε, το Φεβρουάριο του 1975, η λεγόμενη «ΤΚ Διοίκηση» προχώρησε στην ανακήρυξη «Τουρκικού Ομόσπονδου Κράτους» στέλνοντας το μήνυμα ότι, αν και οι Ελληνοκύπριοι (ΕΚ) ενεργούσαν παρομοίως, θα δημιουργείτο μια ομοσπονδία στην Κύπρο (στη βάση βεβαίως των «τετελεσμένων» της εισβολής και της κατοχής). Το «Τουρκικό Ομόσπονδο Κράτος» απετέλεσε τον άμεσο πρόγονο του τουρκοκυπριακού μορφώματος της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου» («ΤΔΒΚ») το οποίο ανακηρύχθηκε το Νοέμβριο του 1983.

Έκτοτε η τουρκική πλευρά θεωρεί και υποστηρίζει ότι οι πραγματικότητες της Κύπρου, οι οποίες, όπως υποστηρίζουν, πρέπει να γίνουν δεκτές, χάριν της λύσης και της ειρήνης, περιλαμβάνουν την ύπαρξη και λειτουργία δύο κρατικών οντοτήτων: της «Ελληνοκυπριακής Διοίκησης της Νότιας Κύπρου» και της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου». Οι δύο αυτές οντότητες, κατά την τουρκική θεώρηση, αποτελούν δύο ανεξάρτητες κρατικές οντότητες, με τον δικό της λαό η κάθε μια, το δικό της έδαφος και τη δική της συντεταγμένη εξουσία.

Το ότι η διεθνής κοινότητα, δια του Συμβουλίου Ασφαλείας αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως το κράτος που δημιουργήθηκε το 1960, με τις διεθνείς ευθύνες και τα δικαιώματα που η κρατική ιδιότητα συνεπάγεται, αφήνει ασυγκίνητη την Τουρκία. Το ίδιο συμβαίνει και με το γεγονός ότι η λεγόμενη «ΤΔΒΚ», έχει χαρακτηριστεί με απόφασεις του Συμβουλίου Ασφαλείας ως αποσχιστική οντότητα, η δε απόφαση για την ανακήρυξη της έχει κηρυχθεί νομικώς άκυρη και ανυπόστατη.

6. Από τα πιο πάνω συνάγεται ότι η Τουρκία θεωρεί πως η σημερινή Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι εκείνη που συστάθηκε το 1960. Εκείνη,τάχα, εξέλιπε! Πότε ακριβώς, δεν έχει μεγάλη σημασία. Από την όλη συμπεριφορά της τουρκικής πλευράς, συνάγεται ότι θεωρεί πως, από τον Δεκέμβρη του 1963 μέχρι τον Νοέμβριο του 1983, η Κυπριακή Δημοκρατία αργοπέθαινε, ενώ η ανακήρυξη της «ΤΔΒΚ» συνιστούσε την ληξιαρχική πράξη θανάτου της πρώτης.

Πάντως, από τις 15 Νοεμβρίου 1983 και αργότερα, για την τουρκική πλευρά, δεν υπήρχε, ούτε καν θεωρητικά χώρος για την Κυπριακή Δημοκρατία, έστω και ως «κατειλημμένη» («hijacked») από τους Ελληνοκυπρίους. Υπάρχει όμως, για την τουρκική πλευρά, μια άλλη οντότητα την οποία μάλιστα βάφτισε «Ελληνοκυπριακή Διοίκηση της Νότιας Κύπρου», η οποία είναι, πάντα κατά την τουρκική θέση, ίση με την «ΤΔΒΚ» (είναι «συνιδιοκτήτες» του νησιού, έχουν, η κάθε μια, δικό της έδαφος, λαό και συντεταγμένη εξουσία, δηλ. κράτος, και με την ευόδωση των διαπραγματεύσεων για λύση του Κυπριακού θα συνιδρύσουν τον «νέο συνεταιρισμό» στην Κύπρο. Ο παλαιός είναι γι’ αυτούς η «εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία».)

7. Τα πιο πάνω ερμηνεύουν την τουρκική θέση περί «εκλιπούσας Κυπριακής Δημοκρατίας». Γιατί όμως μόνο πρόσφατα αναδεικνύει η Τουρκία αυτή τη θέση της; Αυτό σχετίζεται και συνάδει, με την τουρκική θέση ότι η Συμφωνία Συνολικής Διευθέτησης του Κυπριακού δεν μπορεί και δεν θα αποτελεί συνέχεια (μετεξέλιξη) της Κυπριακής Δημοκρατίας αφού η τελευταία… σκοτώθηκε (εξέλιπε) νωρίς.

Η Διευθέτηση θα δημιουργεί, για την τουρκική πλευρά, μια νέα οντότητα που θα είναι το αποτέλεσμα της Συμφωνίας για ένωση δυο προϋπαρξάντων κρατών: της «Ελληνοκυπριακής Διοίκησης της Νότιας Κύπρου» και της «ΤΔΒΚ». Αυτά τα δυο, για την τουρκική πλευρά, κράτη, θα μετεξελιχθούν αντιστοίχως στο «ΕΚ συνιστών κράτος» και το «ΤΚ συνιστών κράτος» του νέου (αγνώστου μέχρι στιγμής ονόματος) κρατικού μορφώματος, αφού γίνουν και κάποιες εδαφικές αναπροσαρμογές, που θα είναι το εποικοδόμημα των δυο, και θα αποκληθεί «Ομοσπονδία».

Παρούσα φάση – Διάσκεψη για την Κύπρο, Γενεύη, από 9/1/2017

Ι. Η πιο πάνω ανάλυση μπορεί, ίσως, να βοηθήσει στην κατανοήση του εν εξελίξει παιγνίου γύρω από τη σύνθεση της «Διάσκεψης για την Κύπρο» η οποία αρχίζει με τη συμμετοχή των «δυο ηγετών» στις 9 Ιανουαρίου 2017, στη Γενεύη, και μετατρέπεται, κατά τον κ. Eide, σε «Διεθνή Διάσκεψη» από τις 12 Ιανουαρίου.

Πάντα κατά τον κ. Eide, θα συμμετέχουν «οι δύο ηγέτες» εκπροσωπώντας τους «ΕΚ» και τους «ΤΚ», καθώς και οι τρεις Εγγυήτριες Δυνάμεις (δηλαδή 2+3) και όποιος άλλος συμφωνήσουν τα Μέρη να προσκληθεί. Η ανάλυση μπορεί επίσης να βοηθήσει να κατανοήσουν οι αναγνώστες τη σκέψη του κ. Eide για το πώς οι «2+3» της «Διεθνούς Διάσκεψης» θα εξοπλιστούν με «τέσσερις πένες» – οι 3 θα ανήκουν στις 3 εγγυήτριες δυνάμεις – προκειμένου να υπογράψουν τις Συνθήκες που θα αλλάξουν (τροποποιήσουν ή καταργήσουν) τις 3 Συνθήκες του 1960. (σημ. Στη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης, και στη Συνθήκη Εγγυήσεως, Συμβαλλόμενοι είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, η Ελλάδα, η Τουρκία και η Μεγάλη Βρετανία, ενώ στη Συνθήκη Συμμαχίας δεν συμμετέχει η Μεγάλη Βρετανία.)

Αυτό κρίθηκε από τους διανοητές των ΗΕ αναγκαίο ώστε να καλυφθεί, όπως νομίζουν, το κενό που θα αφήσει η ορατή απουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως του Συμβαλλομένου Κράτους στις Συνθήκες του 1960, του οποίου η ενεργός συγκατάθεση/υπογραφή είναι απαραίτητη για να συντελεστεί ομαλά και νόμιμα η τροποποίηση ή κατάργηση Συνθηκών καθώς και η ομαλή και νόμιμη μετάβαση στο νέο πολίτευμα.

ΙΙ. Τι λοιπόν επιδιώκεται με την συμφωνηθείσα, σύνθεση της «Διεθνούς Διάσκεψης»; Οι «δυο ηγέτες» εισέρχονται στη Διεθνή Διάσκεψη στις 12 Ιανουαρίου, εκπροσωπώντας τις «δυο πλευρές» στην Κύπρο.

Κατά την στιγμή της σύμπηξης της Συμφωνίας για «λύση», είτε αυτή είναι «πολιτική συμφωνία», που θα προηγηθεί της τελικής συμφωνίας για τη Συνολική Διευθέτηση του Κυπριακού, (δηλαδή μια ενδιάμεση συμφωνία, όπως ήταν οι Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου του 1959), είτε είναι η συμφωνία για τη Συνολική Διευθέτηση του Κυπριακού, οι «δυο ηγέτες» θα αποβάλουν την ιδιότητα του ηγέτη-διαπραγματευτή και θα περιβληθούν, αυθαίρετα, σ’ ό,τι αφορά την έννομη τάξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, την ιδιότητα και το κύρος του μελλοντικού συμπροέδρου του κρατικού μορφώματος το οποίο θα δημιουργήσουν με τις συγκταθέσεις/υπογραφές τους, δια της μεθόδου της «παρθενογενέσεως»∙ και τούτο εις δόξαν των αλησμόνητων Lord Hannay και Αlvaro de Soto που την εφηύραν και την κατέστησαν κυρίαρχη ιδέα και αρχή του Σχεδίου Ανάν, το οποίο, να μην ξεχνούμε, απέρριψε με συντριπτική πλειψηφία ο Κυπριακός Ελληνισμός στο δημοψήφισμα της 24 Απριλίου 2004.

ΙΙΙ. Έτσι, λύνεται η απορία για την τέταρτη πένα του κ. Eide· την «μια πένα» με την οποία θα υπογράψουν «οι δύο ηγέτες» η οποία θα συμπράξει με τις άλλες τρεις πένες, ώστε με 4 πένες και 5 υπογραφές (δεν μετρούν εκείνες των διευκολυντών και μαρτύρων – Γ. Γρ. ΗΕ, μόνιμα μέλη Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΕ, Ευρωπαϊκή Ένωση ), να παραχθεί η μαγική «λύση» του Κυπριακού. Μια «λύση» από τη διαπραγμάτευση και την τελετή υπογραφής της οποίας θα απουσιάζει η νυν Κυπριακή Δημοκρατία (το μόνο νόμιμο και διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος στην Κύπρο).

Αντ’ αυτής θα μετέχουν δια της συγκαταταθέσως/υπογραφής τους «οι δυο ηγέτες»:

(α) ο ηγέτης της «Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου», η οποία είναι με αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, μια παράνομη αποσχιστική οντότητα, και δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια τοπική διοίκηση της Τουρκίας η οποία συμμετέχει στην άσκηση της κατοχής στα κατεχόμενα από την Τουρκία κυπριακά εδάφη και

(β) ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας που προσέρχεται – έτσι θα θεωρηθεί από τα κείμενα που κληθεί να υπογράψει -, όχι με την ιδιότητα του αυτή (αυτό λέει η συμφωνημένη Δήλωση των ΗΕ τη 1ης Δεκεμβρίου), αλλά σαν ηγέτης μιας οντότητας που καλύπτει εδαφικά μόνο τις ελεύθερες περιοχές. )Η τουρκική πλευρά την ονομάζει «Ελληνοκυπριακή Διοίκηση της Νότιας Κύπρου»).

ΙV. Αν ακολουθηθεί η μέθοδος που προβλεπόταν στο Σχέδιο Ανάν, δηλαδή να τεθούν οι υπογραφές ύστερα από δυο «ΝΑΙ» στο δημοψηφίσματα, τότε, μέσα σε τόσο χρόνο όσο διαρκεί η ταυτόχρονη υπογραφή 4 αυθεντικών αντιτύπων της Συνολικής Συμφωνίας και των επί μέρους Συνθηκών, ο ρους της ιστορίας της Κύπρου θα αλλάξει. Στη θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας θα είναι το Ελληνοκυπριακό Συνιστών Κράτος της Κυπριακής «Ομοσπονδίας» και όχι η «επανενωμένη Κύπρος», όπως θα ήταν η περίπτωση αν επρόκειτο πράγματι για μετεξέλιξη και συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Τη θέση της τώρα παράνομης «Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου» θα καταλάβει το Τουρκοκυπριακό Συνιστών Κράτος. Η «ΤΔΒΚ» θα αναγνωριστεί (με την έννοια του acknowledgment, του Λόρδου Hannay) αναδρομικά στο πλαίσιο των συμφωνιών που θα υπογραφούν, ως προϋπάρξασα οντότητα που παρήγαγε νόμιμες κρατικές πράξεις (νόμους, διοικητικές πράξεις, διεθνείς συμφωνίες), και θα δικαιωθεί ιστορικά, αφού οι πράξεις της θα αναγνωριστουν ως έγκυρες και θα συνεχίσουν να ισχύουν, εκτός και αν συγκρούονται με τις συμφωνίες στις οποίες θα σύγκειται η «λύση».

V. Αν συμβεί το πιο πάνω, η Κυπριακή Δημοκρατία, όχι μόνο δεν θα επιβιώσει μετά τη λύση, αλλά αντίθετα θα αποδομηθεί και απονομιμοποιηθεί πολιτικά και και νομικά, με αναδρομική μάλιστα ισχύ, ως το πάλαι-ποτέ μόνο νόμιμο και διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος στην Κύπρο, τον δε κενό το οποίο θα αφήσει, θα καλύψει με την ίδια αναδρομικότητα το ΤΚ Συνιστών Κράτος, ως αναγνωρισμένο δια διεθνών συνθηκών γνήσιο τέκνο της «ΤΔΒΚ» η οποία θα αποβάλει τη στιγμή της υπογραφής τα εισαγωγικά για να εισέλθει χωρίς αυτά και με την πορφύρα της νομιμότητας στην ιστορία.

Οι προηγούμενες πράξεις της Κυπριακής Δημοκρατίας θα εξισωθούν, κατ’ αρχήν, δια των συμφωνιών με εκείνες του νυν ψευδοκράτους. Όμως, επειδή η τουρκική πλευρά δεν έχει δείξει να είναι αυτοκαταστροφική, δεν θα απορρίψει εντελώς όσα κατάφερε στο διάβα της η Κυπριακή Δημοκρατία που δυνατό να ωφελούν την ίδια και τους Τουρκοκύπριους. Γι’ αυτό, η τουρκική πλευρά θα κρατήσει από την ΚΔ εκείνα που την συμφέρουν (ιδιότητα μέλους των ΗΕ, ιδιότητα μέλους της ΕΕ κλπ). Αυτά θα τα κρατάμε κι εμείς σαν παντιέρες και, βαυκαλιζόμενοι, θα φωνάζουμε πάνω από τον τάφο της Κυπριακής Δημοκρατίας ότι η Κυπριακή Δημοκρατία «δεν πέθανε, και ζει, και ζει και ζει»!

VI. Η τουρκική αντίληψη περί «εκλιπούσας Κυπριακής Δημοκρατίας», που περιγράψαμε πιο πάνω, θα επιβεβαιωθεί τη στιγμή της τυχόν συμφωνίας. Η αποτελούμενη από 5 μέρη Διάσκεψη, λόγω της σύζευξης των «δυο πλευρών» ή «δυο μερών» που θα επισυμβεί σ’ αυτήν, θα ολοκληρωθεί σαν Τετραμερής – 5 Μέρη, 4 πένες, 4 υπογραφές -(επαναλαμβάνουμε πως δεν μετρούν οι παρέχοντες τις «καλές υπηρεσίες» τους, οι μάρτυρες, ή άλλοι παρόντες, παρά μόνο οι Συμβαλλόμενοι).

Αυτό κρίνεται αναγκαίο από τους σκηνοθέτες της Διάσκεψης, ώστε να φαίνεται (είναι πολύ σημαντικό το φαίνεσθαι) ότι γίνεται νόμιμα και κανονικά η μετάβαση στο κρατικό νέο μόρφωμα και στις τροποποιημένες ή καταργημένες Συνθήκες που θα προκύψουν, με τις υπογραφές, δήθεν και των 4 Συμβαλλομένων στις Συνθήκες του 1960, ήτοι των δυο κυπριακών μερών (τα οποία με την συγκατάθεση/υπογραφή τους εκεί, θα παρουσιαστούν ως ένα – «και έσονται οι δύο εις σάρκα μία») κι εκείνες των τριών εγγυητριών.

VII. Είναι πλέον φανερό πως η Συμφωνία που διαμορφώθηκε κι συμφωνήθηκε τη νύχτα της 1ης του Δεκέμβρη, στη διάρκεια ενός δείπνου, ανάμεσα στους «δύο ηγέτες», θα αποδειχθεί μεγάλης ιστορικής σημασίας γιατί, αν εφαρμοστεί ως ανακοινώθηκε και όπως προδιαγράφεται, και οδηγήσει σε συμφωνία, η οποία δεν θα παρεμποδιστεί ή ανατραπεί από δημοψήφισμα (αναλόγως του χρόνου που θα «πέσουν» οι υπογραφές), θα σημάνει το τέλος της Κυπριακής Δημοκρατίας· το δε μέλλον άδηλον.

* διπλομάτης

πηγή: http://www.apopseis.com/%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%B9%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B1-%CE%BA%CF%85%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA/