Η τουρκική αδιαλλαξία, μέθοδος για την επικυριαρχία της
«Ο μέχρι τούδε, δυστυχής ούτος λαός, βλέποντας ότι όλαι του αι θλίψεις και οδύναι, τα καθημερινά δάκρυά του, ο αφανισμός του, προέρχονται από την κακήν και αχρειεστάτην διοίκησιν, απεφάσισεν να ατενίση προς τον ουρανόν και να εγείρη ανδρείως τον καταβεβαρημένον τράχηλον του …».
Πόσο δραματικά ταιριάζουν όλα τα πιο πάνω που περιέλαβε ο Ρήγας Βελεστινλής στη «Νέα πολιτική διοίκησή» του, ως έκφραση αδιάκοπης πάλης στην καθιέρωση και επιβολή του δικαίου, με όσα σήμερα βιώνει ο τόπος μας ως συνέπεια των παράλογων απαιτήσεων της Τουρκίας και της δικής μας διαχρονικής υποχωρητικότητας. Η αναζήτηση δίκαιης λύσης σε σχέση με ένα πρόβλημα παραβίασης διεθνούς δικαίου προφανώς δεν είναι ζήτημα επιλογής μεταξύ δειλίας ή τόλμης αναφορικά με όσα συμφώνησε η δική μας πλευρά. Αντίθετα είναι θέμα διορατικότητας για τις μελλοντικές πιθανές δυσχέρειες, που η κάθε τωρινή υποχωρητικότητα θα συντελέσει στη μη λειτουργικότητα και στην εμφάνιση αδιεξόδων.
Καταστάσεις που μετατρεπόμενες από συμφωνία λύσης σε νομικές, συνταγματικά προβλεπόμενες διατάξεις, θα μας δεσμεύουν μετά την «εξαφάνιση» της Κυπριακής Δημοκρατίας, με αβέβαιο το μέλλον και/ή τη συνέχιση της παρουσίας Ελληνοκυπρίων-Ευρωπαίων πολιτών στην ίδια τη χώρα μας. Τα καθορισθέντα του Γενάρη ως επιμέρους και ευρύτερες συζητήσεις και ειδικότερα η πολυμερής διάσκεψη προκαθορίζουν το τέλος της διαδρομής στην όλη τακτική και/ή στρατηγική που ακολούθησε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Είτε θα επέλθει συμφωνία επί όλων των πτυχών, είτε θα οδηγηθούμε σε ένα σοβαρότατο αδιέξοδο.
Στην περίπτωση να επέλθει το δεύτερο ενδεχόμενο, θα συντελέσει τούτο αφ' ενός αν έχουμε σαφώς αναβαθμισμένη τη διεθνή εικόνα του ψευδοκράτους και αφ' ετέρου θα αποτελέσει ένα λαμπρό παράδειγμα ότι, αποδίδει η κάθε υπαναχώρηση της Τουρκικής πλευράς όπως συνέβηκε στο Μοντ Πελεράν 2 περί το εδαφικό και τα κριτήρια, αφού οδήγησε σε αδιέξοδο. Άρα, η μέθοδος να προκαλεί η τουρκική πλευρά αδιέξοδα, προσφέρει σ' αυτήν νέες δυνατότητες για να εκβιάσει πρόσθετες υποχωρήσεις από τη δική μας πλευρά. Αυτή δε η δυνατότητα της Τουρκίας θα πολλαπλασιαστεί στην πολυμερή διάσκεψη ως επιδιαιτησία, εάν και εφόσον το επιθυμεί η Τουρκία. Οπότε και το ερώτημα: γιατί να μην προκαλέσει η Τουρκία νέο αδιέξοδο; Μήπως η όποια, καλά έστω προετοιμασμένη, συνάντηση των κ.κ. Τσίπρα και Ερντογάν που τόσο πολύ διαφημίστηκε ως αναγκαία, ακόμη και από τον κ. Αϊντα, θα μπορούσε να συντελέσει σε αποφυγή αδιεξόδου;
Ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα στη φάση της αλαζονείας που βρίσκεται ο κ. Ερτογάν, ο οποίος με τον ισχυρισμό ότι συμβάλλει στη λύση, θα προσέλθει ώστε τη μη επίτευξη λύσης στη διάσκεψη, να την αποδώσει σε ευθύνη της δικής μας πλευράς. Όμως και στην περίπτωση όπου όντως η συνάντηση Ελλάδος και Τουρκίας συντελέσει σε άρση του αδιέξοδου και συμβάλει σε προώθηση της διαδικασίας, υπάρχει πιθανότητα αυτή η εξέλιξη, για να τη δεχθεί η Τουρκία, να μην εξυπηρετεί και πάλι τα σχέδια και μεθοδεύσεις της; Ασφαλώς όχι. Γι' αυτό η Τουρκία διακηρύσσει ότι βρίσκεται ένα βήμα μπροστά. Προφανώς γνωρίζει πολύ καλά τις λεπτομέρειες των ήδη υπαρχόντων συγκλίσεων, γι' αυτό και εξακολουθούν να υπάρχουν ασάφειες, εξαιρέσεις, όροι, προϋποθέσεις και υποσημειώσεις κατά την επιθυμία της, που διαμορφώνουν ένα δυσλειτουργικό κρατικό μόρφωμα, το οποίο όχι μόνο δεν θα είναι βιώσιμο, αλλά ούτε θα καλύπτει τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού η υπό εκκόλαψη συμφωνία λύσης, δεν θα αναγνωρίζει ως υπέρτερο αυτής το κοινοτικό δίκαιο ή θα το εξουδετερώνει με τις πολλαπλές παρεκκλίσεις.
Η Τουρκία άλλωστε ξέρει να περιμένει. Υπολογίζει στα λάθη και τις υποχωρήσεις μας. Ήδη διαπράξαμε και το μέγιστο σφάλμα να συμφωνήσουμε την 12η Ιανουαρίου 2017 διάσκεψη με τις τρεις εγγυήτριες χώρες και τις δυο κοινότητες. Η Κυπριακή Δημοκρατία, σαφώς απούσα. Για να προκύψουν δε τρίτοι στη διάσκεψη, απαιτείται η συμφωνία των μερών. Οπότε και πάλι θα εξαρτηθεί το θέμα από την «καλή θέληση» της Τουρκίας!
Εμείς οι ίδιοι είχαμε την εσφαλμένη έμπνευση να καθιερώσουμε υπέρ της το πολιτικό αξίωμα ότι το «κλειδί της λύσης το έχει η Τουρκία». Της επιτρέψαμε να το αξιοποιήσει όποτε η ίδια κρίνει ότι την ικανοποιούν οι υποχωρήσεις μας. Η διαδρομή των διαπραγματεύσεων για 42 και πλέον υπό κατοχή έτη, επιβεβαιώνει ότι η Τουρκία πορεύεται κατά τη δική της μεθοδευμένη και συνεπή επιδίωξη, για να επικυριαρχήσει σ' ολόκληρο το κράτος μας.
Εμείς ζούμε με τη ψευδαίσθηση ότι πρέπει να ανταποκριθεί διά «έργων» η Τουρκία. Παραγνωρίζουμε εθελότυφλα τα όσα η Τουρκία προωθεί διαχρονικά, συστηματικά και επίμονα ως η μόνιμη δική της επιδίωξη σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Έστω και τώρα ας μεθοδευτεί η στρατηγική αναχαίτισης των σχεδιασμών αυτών και η δικαία αντίδραση μας, με διεκδίκηση που θα καταδείξει τη διαρκή ευθύνη της Τουρκίας, αλλά και την εχθρική στάση της Βρετανίας που ενήργησαν και ενεργούν, με στόχο τα δικά τους συμφέροντα εις βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ας αποτελέσει δείγμα αυτής της προσπάθειας η κοινή γραμμή, για να υπάρξει επιτέλους μια και μόνη φωνή τουλάχιστον από πλευράς αντιπολίτευσης, σ' ότι αφορά το Κυπριακό ώστε πραγματικά ο λαός «… να εγείρει ανδρείως τον κατά βεβαρημένο τράχηλο του…».
Ας μη δεχθούμε να υπάρξει δημοψήφισμα επί συμφωνίας επίλυσης του Κυπριακού, όπως με το Σχέδιο Ανάν το 2004. Ας απαιτήσουμε να κληθούμε, όπως και οι Ιταλοί, σε δημοψήφισμα για το εάν αποδεχόμαστε συγκεκριμένες συνταγματικές τροποποιήσεις, που θα μετατρέπουν το Σύνταγμα μας από ενιαίο σε ομόσπονδο Κράτος. Έτσι δεν θα υπάρχει θέμα παρθενογένεσης και παράλληλα δεν θα είναι και πάλι, δοτό το Σύνταγμα μας!
*Δικηγόρος.
Ανδρέας Σ. Αγγελίδης
πηγή: http://www.philenews.com/el-gr/f-me-apopsi-eponymes-gnomes/385/344105/i-tourkiki-adiallaxia-methodos-gia-tin-epikyriarchia-tis
