Τρομάζω κι εγώ Αβέρωφ να ακούω αυτά που λες
«Τρομάζω στο ενδεχόμενο να συνεχιστεί μετά από 42 ολόκληρα χρόνια η τουρκική κατοχή, τρομάζω να ζω σε μια μοιρασμένη πατρίδα, τρομάζω στο να μην υπάρξει ελπίδα σ’ αυτό τον τόπο, ότι μπορεί και η δική μου πατρίδα να είναι μια φυσιολογική και κανονική πατρίδα όπως οι υπόλοιπες χώρες της ενωμένης Ευρώπης». Τάδε έφη προχθές ο Αβέρωφ Νεοφύτου. Ειλικρινά με εξέπληξες Αβέρωφ μου. Δεν το περίμενα. Είχα πειστεί βλέποντας σε κατ’ επανάληψη στα τηλεοπτικά κανάλια και ακούγοντας ένα σωρό ομιλίες και δηλώσεις σου, ότι στο προκείμενο θέμα ήσουν ατρόμητος. Δεν απέκρυψες ποτέ ότι είσαι πανέτοιμος για την όποια λύση. Ότι ουσιαστικά κατευθύνεσαι από το «πανίσχυρο» όραμα να μετατρέψεις με την όποια λύση αυτό το πολύπαθο νησί σε οικονομικό παράδεισο. Έτσι θέλεις να πιστεύεις, δηλαδή. Ή μήπως, αυτό είναι το μαγικό ραβδί με το οποίο σε εφοδίασαν στα διάφορα αμερικανικά κέντρα τα οποία κατά καιρούς επισκέπτεσαι, για να εξανεμίσεις τους φόβους των Ε/κ; Τους δικούς σου τους διέλυσες σίγουρα πάντως. Αφού έφτασες στο σημείο να μην σε τρομάζει ούτε καν η παραμονή τουρκικού στρατού. Αυτό λοιπόν το μαγικό ραβδί, δεν το εγκαταλείπεις ούτε μια στιγμή. Το κτυπάς σε κάθε δημόσια εμφάνιση. Και επαναλαμβάνεις το ίδιο απεχθές τροπάριο. Το επανέλαβες και προχθές. Με τη σωστή λύση, είπες, «δημιουργείται η μεγάλη προοπτική και η μεγάλη ευκαιρία να βάλουμε πιο γερά θεμέλια για την οικονομία μας». «Με τη σωστή λύση μπορούμε να ζήσουμε μια πραγματική οικονομική ανάπτυξη», πρόσθεσες. Μα με τη σωστή λύση, κανείς δεν θα φοβόταν. Προφανώς, ακόμη δεν κατάλαβες ότι αυτή η λύση που προδιαγράφετε, δεν είναι σωστή. Ένα συνονθύλευμα από πάτσιες είναι με στόχο να γεφυρώνουν διαφορές και να ικανοποιούν απαιτήσεις της τουρκικής πλευράς. Ότι το πακέτο το οποίο ετοιμάζετε περιλαμβάνει ένα σωρό τρύπες, κενά, προκλήσεις και γελοία σκαρφίσματα. Και ναι, τρομάζω. Τρομάζω να ζήσω το υπόλοιπο της ζωής μου με τον ίδιο εφιάλτη με τον οποίο γεννήθηκα και ζω μέχρι και σήμερα. Τρομάζω να ζήσω με τούρκους στρατιώτες σ’ αυτό το νησί. Είτε μόνιμα είτε για δέκα χρόνια. Τρομάζω να συνεχίσω να ζω γνωρίζοντας ότι η Τουρκία θα συνεχίσει να παίζει τον ρόλο της εγγυήτριας δύναμης. Τρομάζω με την ιδέα ότι η λειτουργικότητα του νέου κράτους θα εξαρτάται από την καλή προαίρεση των όποιων Τ/κ υπουργών και ότι η έννοια της δημοκρατίας σε αυτό το νησί θα είναι κατ’ επίφαση. Τρομάζω με την ιδέα ότι αν κάποια στιγμή, για οποιουσδήποτε λόγους, αποφασίζουν να θέτουν βέτο, θα μπλοκάρουν τα πάντα στο νέο κράτος. Τρομάζω με την ιδέα ότι όπου θα υπάρχει εμπλοκή θα μετατρεπόμαστε σε κράτος του τσιόλου και η όποια ενδεχόμενη δίκαιη ή προοδευτική εξέλιξη θα θάβεται ελέω ζαριού… Τρομάζω με την ιδέα ότι στη μανία σας για αυτοδικαίωση, έχετε τσαλαπατήσει και την τελευταία κόκκινη γραμμή, που υπήρχε για την ε/κ πλευρά και για την οποία, μάλιστα, είχατε δεσμευτεί όταν ζητούσατε την ψήφο του λαού. Τρομάζω και για πολλά άλλα, αγαπητέ Αβέρωφ, που δεν είναι της ώρας. Ωστόσο, θα σταθώ στην εξής αναφορά σου: «Τρομάζω στο να μην υπάρξει ελπίδα σ’ αυτό τον τόπο, ότι μπορεί και η δική μου πατρίδα να είναι μια φυσιολογική και κανονική πατρίδα όπως οι υπόλοιπες χώρες της ενωμένης Ευρώπης». Αλήθεια, ποια άλλη φυσιολογική χώρα της Ευρώπης έχει αυτό το ανώμαλο μόρφωμα το οποίο πάτε να συμφωνήσετε; Πριν το δώσετε στο λαό για δημοψήφισμα, δώστε το σε ευρωπαίους πολίτες όλων των χωρών. Αν εκείνοι δεν τρομάξουν από αυτό που θα δουν, τότε φέρτε το και σε εμάς. Τρομάζω κι εγώ, αγαπητέ Αβέρωφ, με όλα αυτά που είπες ότι τρομάζεις. Περισσότερο, όμως, τρομάζω να σε ακούω να παλεύεις να πείσεις το λαό να αποδεκτεί μια κάκιστη λύση με μοναδικό επιχείρημα ότι θα γίνουν όλοι πλούσιοι! Είναι αηδιαστικό, πώς να το κάνουμε…
Γ. Καλλινίκου
πηγή: http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-g-kallinikou/99/343359/tromazo-ki-ego-averof-na-akouo-afta-pou-les?utm_campaign=shareaholic&utm_medium=facebook&utm_source=socialnetwork
