Η αποδοχή των τουρκικών όρων

Δυστυχώς η αποδοχή των τουρκικών όρων για την επανέναρξη των συνομιλιών από πλευράς Ν. Αναστασιάδη έχει μια πολύ αρνητική συνέπεια: Οι Ελληνοκύπριοι θεωρούν ότι δεν μπορεί να προχωρήσει τίποτα στις συνομιλίες εάν δεν γίνονται αποδεκτοί οι όροι που θέτει η Τουρκία μέσω του κ. Ακιντζί. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Το ερώτημα που επικρατεί στο μυαλό όλων είναι το εξής: Μήπως θα γίνουν αποδεκτοί και οι τουρκικοί όροι για την ουσία του Κυπριακού; Μήπως πρέπει να γίνουν αποδεκτοί οι όροι της Τουρκίας για το εδαφικό, το περιουσιακό, τη διακυβέρνηση, την οικονομία, την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και για την ασφάλεια και τις εγγυήσεις; Και αν γίνουν αποδεκτοί οι όροι αυτοί τότε τι; Για να λειτουργήσει το κράτος, για να είναι βιώσιμη η λύση οι Ελληνοκύπριοι θα πρέπει να αποδέχονται για πάντα τους τουρκικούς όρους;

Αναπόφευκτα, μετά την αιφνιδιαστική απόφαση Αναστασιάδη να αποδεχθεί οδικό χάρτη, αυστηρό χρονοδιάγραμμα 40 ημερών και πενταμερή διάσκεψη, η Τουρκική πλευρά θα αποθρασυνθεί. Δεν έχει πια κανένα κίνητρο, δεν έχει πια καμία πίεση η Τουρκία να διαπραγματευτεί. Δε θα υποχωρήσει. Αντίθετα, θα προτάξει πιο σκληρές θέσεις. Για να θυμηθούμε τον Περικλή στον Θουκυδίδη (Α 140): "ει ξυγχωρήσετε, και άλλο τι μείζον ευθύς επιταχθήσεσθε ως φόβω" που θα πει εάν υποχωρήσεις σε κάτι που μπορεί να θεωρείς ασήμαντο, τότε ευθύς αμέσως θα σου ζητηθεί να υποχωρήσεις σε κάτι πολύ μεγαλύτερο, διότι θα θεωρήσουν ότι ο φόβος σε αναγκάζει να υποχωρείς πάντα.