Αμαρτωλό Τρίγωνο , Αθήνα-Άγκυρα-Ουάσινγκτον.

Μεγάλη σημασία και ευσεβοποθισμό επιδεικνύουμε, παραμονές των εκάστοτε προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ. Ελπίζουμε, μάλλον ονειροπολούμε, ότι θα ανεβεί στην εξουσία κάποιος άξιος, σοφός , δίκαιος άνθρωπος , ο οποίος θα δει και θα πράξει το σωστό και το δίκαιο.

Από την απαρχή της προεκλογικής στις ΗΠΑ άρχισε η παραφιλολογία , προς το ποιος θα ηταν φιλικότερος ή μη στο πρόβλημα μας. Δυστυχώς για εμάς δεν παίζει καμία σημασία το ποιος θα είναι ο πρόεδρος. Να αφήσουμε κατά μέρος το γεγονός ότι όποιος και αν εκλεγεί πρόεδρος, τα ίδια κεφάλαια και κοντραπάτα θα εξυπηρετεί. Είναι γνωστό ότι όλες οι προεκλογικές εκστρατείες , και των μεν και των δε, χρηματοδοτούνται από τους ίδιους κύκλους, επίσημων και ανεπίσημων «ευυπόληπτων, φιλάνθρωπων, χριστεπόληπτων» λαμόγιων και μεγαλοκλεφτών, τραπεζιτών και μεγαλοβιομηχάνων, πετρελαιοπαραγωγών και καπνοβιομηχάνων, εμπόρων όπλων και ναρκωτικών.

Όπως σε κάθε υπερδύναμη και κάθε χώρα που σέβεται την κυριαρχία της, που φροντίζει για την εθνική της ακεραιότητα, δρα προδραστικά και όχι πυροσβεστικά για να προστατέψει τα συμφέροντά της, ξέρει τα θέλω της, έχει στρατηγικό βάθος και σχεδιασμό (και αυτό δεν έχει να κάνει με το μέγεθος της), η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ δεν αλλάζει από πρόεδρο σε πρόεδρο , ούτε και είναι πολιτικό εργαλείο ανέλιξης των πολιτικών και πολιτικάντηδων. Χαράζεται σε βάθος δεκαετιών, και βάλε, και δεν αλλάζει εάν δεν υπάρξουν κοσμογονικές αλλαγές των ισοζυγίων δυνάμεων και συμφερόντων. Παρόμοιες με αυτές που συμβαίνουν στην περιοχή μας, με τον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους, την ρήξη της Τουρκίας με παραδοσιακούς της συμμάχους, την αναβάθμιση των Κούρδων και την εμφανή προοπτική δημιουργίας Κουρδικού κράτους, την ανακάλυψη υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ μας. Δυστυχώς όχι μόνο έχουμε φανεί ανίκανοι να τις εκμεταλλευτούμε αλλά τις προσφέραμε έως θυμίαμα στην Τουρκία, στον βωμό του καλού κλίματος των συνομιλιών. Την στιγμή μάλιστα που η Τουρκία είναι ποιο αλαζονική, ποιο προκλητική και ποιο αδιάλλακτη από κάθε άλλη φορά.

Η Κύπρος ήταν και παραμένει για τις ΗΠΑ μια ενοχλητική παρανυχίδα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις η οποία θέτει σε κίνδυνο την ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Οι κυπρο-αμερικανικές σχέσεις, αντίθετα στις αμερικάνικες φανφάρες του «στρατηγικού εταίρου» και κυπριακές παπαγαλίες περί του προκειμένου, είναι σχέσεις εκμετάλλευσης και εξαπάτησης. Τόσο οι ελληνο-αμερικανικές όσο και η τουρκο-αμερικανικές σχέσεις είναι εγκλωβισμένες σε ένα αμαρτωλό τρίγωνο , Αθήνας-Άγκυρας-Ουάσιγκτον, το οποίο προσπαθεί να μοιράσει την Κύπρο στα δύο, χωρίς να αφήσει νικητές και ηττημένους. Για αυτό και οι εποικοδομητικές ασάφειες και λευκές σελίδες σε όλα τα σχέδια λύσης και η επίκληση της καλής διάθεση για λύση και της κατά μέρους εναπόθεσης των φοβιών μας για να δώσουμε μια ευκαιρία στην λύση της διάλυσης. Διερωτώμαι τι θα μας συμβούλευαν οι χιλιάδες των τούρκων, νόμιμα εκλεγμένων βουλευτών και δημάρχων, δικαστών, δημοσιογράφων και πανεπιστημιακών που σαπίζουν στις φυλακές του Ερτογαν;

Για καιρό προωθείτο η λύση της διχοτόμησης ή διπλής ένωσης έως η πλέων συμφέρουσα. Άφηνε ευχαριστημένους Ελλάδα και Τουρκία αγνοώντας παντελώς τα θέλω των Κυπρίων. Σε αυτήν δυστυχώς συμφώνησαν και για αυτήν εργάστηκαν πλείστες των ελληνικών κυβερνήσεων, δημοκρατικών και πραξικοπηματικών, και εσχάτως και οι κυπριακές υπό τον φερετζέ του Σχεδίου Ανάν. Σήμερα είναι πασιφανές ότι αυτή η λύση δεν είναι επιθυμητή από την Τουρκία. Η Τουρκία θέλει τον απόλυτο και ντε γιούρε έλεγχο στα κατεχόμενα και την ηγεμονία των ελεύθερων περιοχών, μέσω της κολοβής, ευνουχισμένης ομοσπονδιακής κυβέρνησης.

Καμία αλλαγή σε οποιανδήποτε ξένη κυβέρνηση δεν μπορεί να μας ωφελήσει εάν δεν χαράξουμε μια διαχρονική διεκδικητική στάση. Ο εξευμενισμός της Τουρκίας οδήγησε στην απενοχοποίησή της. Η πολιτική του καλού παιδιού για να μην χαλάσει το καλό κλίμα οδήγησε στην εξίσωση του κατοχικού εκτρώματος με την Κυπριακή Δημοκρατία και του Ακιντζή σε συμπρόεδρο. Πρέπει επιτέλους να σταματήσουμε να ελπίζουμε στην μεγαλοψυχία των ξένων και να βρούμε εμείς την λύση στο πρόβλημα μας.

Πρέπει να χαραχτεί μια καινούργια εθνική στρατηγική στο Κυπριακό. Καθαρή και σαφής. Κατοχυρωμένη και θωρακισμένη με την ψήφο του Λαού σε δημοψήφισμα. Μια στρατηγική που θα δεσμεύει τον εκάστοτε ΠτΔ και τυχών παρέκκλιση από αυτή θα είναι λόγος αποπομπής του. Που θα τηρηθεί με θρησκευτική ευλάβεια από όλα τα κόμματα και κυβερνήσεις και δεν θα υποδαυλίζετε για κομματικό ή προσωπικό όφελος.

Αντώνης Κ. Σιβιτανίδης, M.Sc., B.Sc.

Εκπρόσωπος Τύπου, Ε.Ε. ΔΗ.ΚΟ. Πάφου