Το ΔΗ.ΚΟ. να σκληρύνει τον λόγο και τις θέσεις του

Απο τον Κυριακάτικο Φιλελεύθερο

Στα συλλογικά όργανα πρέπει να εκλέγονται άτομα που θέλουν και μπορούν να συμμετάσχουν στα κοινά

Ο Αντώνης Κ. Σιβιτανίδης μπαίνει στη μάχη της διεκδίκησης της θέση του Γενικού Γραμματέα του κόμματος, εκφράζοντας μία πιο σκληρή γραμμή θέσεων, όχι μόνο για το Κυπριακό, αλλά και για το μεταναστευτικό. Ασκεί κριτική για τον τρόπο λειτουργίας των συλλογικών οργάνων του κόμματος για τον τρόπο λήψης των αποφάσεων και υποδεικνύει την ανάγκη διαλόγου με τη βάση. Όπως αναφέρει στα συλλογικά όργανα πρέπει να εκλέγονται όχι ψηφοφόροι μίας χρήσης.

«Γιατί διεκδικώ την θέση του Γ.Γ. του ΔΗΚΟ-Προέρχομαι από μια μικρομεσαία οικογένεια και αντιμετωπίζω τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο μέσος Κύπριος στην καθημερινότητά του, με την ακρίβεια, τις τράπεζες, την αναξιοκρατία και το αμφίβολο μέλλον των παιδιών του. Είμαι ενεργό στέλεχος του ΔΗΚΟ. και έχω συμβάλλει καθοριστικά σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις του κόμματος. Ασχολούμαι με τα κοινά, είμαι μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΔΗΚΟ καθώς και της ΕΕ ΔΗΚΟ. Πάφου. Σήμερα, έχοντας αποδείξει έμπρακτα την αφοσίωσή μου στο κόμμα και έχοντας τις διοικητικές ικανότητες και τη μόρφωση που απαιτεί η θέση, διεκδικώ το αξίωμα του γγ του ΔΗΚΟ., για να φέρω την φωνή της βάσης στα ανώτατα στρώματα της ηγεσίας του κόμματος και να διαμορφώσω εκείνες τις εσωτερικές διαδικασίες που θα φέρουν τους εκλεγμένους στα συλλογικά όργανα του κόμματος, κοντά στους πολίτες σε τακτική βάση και όχι όποτε υπάρχουν εκλογές.

Ο Χώρος του Κέντρου: Χαρακτηρίζεται από την μετριοπάθεια και την σύνθεση απόψεων. Η μετριοπάθεια στην διαβούλευση όμως, δεν μπορεί να επηρεάζει την ένταση και πάθος με το οποίο εκφράζεις και στηρίζεις θέσεις αρχής. Αισθάνομαι ότι το ΔΗΚΟ πρέπει και οφείλει να αναπτύξει μια πιο σκληρή ιδεολογία. Να σκληρύνει τον λόγο και τις θέσεις του. Όχι μόνο στο Κυπριακό, αλλά και στο μεταναστευτικό, στις καταχρήσεις των τραπεζών, στην παραγωγή φτηνής και βιώσιμης ενέργειας, στην προστασία του εργαζόμενου και των ευάλωτων ομάδων, στην λογοδοσία των κυβερνόντων και ατόμων σε θέση εξουσίας κ.ο.κ.

Υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη: Είμαι από αυτούς που, παρά το ότι γνώριζα προσωπικά τον Νίκο Χριστοδουλίδη και τον αναγνώριζα έως έντιμο άνθρωπο και ικανό διπλωμάτη, είχα αρχικά εκφράσει την αμφιβολία εάν θα έπρεπε να τον στηρίξουμε. Για ένα απλό λόγο. Δεν σταμάτησε ποτέ να δηλώνει Συναγερμικός. Στο δικό μου μυαλό ήταν ξεκάθαρο ότι σε περίπτωση διαφωνίας, θα επέλεγε τους συναγερμικούς συνεργάτες του. Παρά ταύτα, στήριξα και δούλεψα όσο πολύ λίγοι για την εκλογή Χριστοδουλίδη. Έκρινα ότι από τις επιλογές που είχαμε μπροστά μας ήταν η καλύτερη.

Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουν τα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης, συμπεριλαμβανομένου και του ΔΗΚΟ, είναι γιατί μετά από την χειρότερη δεκαετία διακυβέρνησης του τόπου δεν καταφέραμε να βρούμε ένα κοινό υποψήφιο; Γιατί έπρεπε να επιλέξουμε μεταξύ τριών συναγεμικών; Η δική μου απάντηση είναι απλή. Ο απλός πολίτης θεωρούσε ότι όλα τα κόμματα ήταν μέρος του σαθρού συστήματος το οποίο διακυβερνά αυτό τον τόπο. Ότι δεν ταυτίζονταν με τα προβλήματα και τις ανησυχίες του απλού πολίτη. Ο λαός μας επέβαλε την υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη, γιατί έκρινε ότι δεν τον άγγιξε η διαφθορά. Ότι κοινωνικά ήταν το παιδί της διπλανής πόρτας. Ότι τους έκφραζε καλύτερα, από αυτούς που εμείς προβάλλαμε σαν δυνητικούς υποψήφιους. Είχαμε άλλες επιλογές και δεν τις προτείναμε; Είχαμε. Τις διαπραγματευτήκαμε ή κρυφτήκαμε πίσω από «το ΑΚΕΛ δεν στηρίζει»;

Διακυβέρνηση Χριστοδουλίδη: Έχουν γίνει λάθη; Ναι. Έχει απογοητεύσει με ορισμένες από τις επιλογές του; Ναι. Να τον σταυρώσουμε; Όχι. Είναι πολύ γρήγορα να τον κρίνουμε. Οι εκατό πρώτες ημέρες της διακυβέρνησης Χριστοδουλίδη έχουν θετικό πρόσημο. Στα θετικά μετράμε την ΑΤΑ, την κατάργηση των τετραμήνων, τον μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ για την πρώτη κατοικία, το Υφυπουργείο Μετανάστευσης, την σύσφιξη των σχέσεων με Γαλλία και ΗΠΑ.

Πιθανώς η σημαντικότερη πρωτοβουλία της διακυβέρνησης Χριστοδουλίδη είναι η επιδίωξη της ενεργής συμμετοχής της ΕΕ στην διαδικασία λύσης του Κυπριακού. Αυτό θα συμβάλει καθοριστικά στην διαμόρφωση του σωστού περιεχομένου αλλά περισσότερο θα προσθέσει στο ιδικό βάρος της διαπραγματευτικής μας ισχύος και θέσεων στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Το ΔΗΚΟ και οι μηχανισμοί του: Τα συλλογικά όργανα υπολειτουργούν. Αυτό οφείλεται στο ότι άτομα εκλέγονται σε αυτά, όχι για να υπηρετήσουν το σύνολο αλλά για εξυπηρετήσουν προσωπικές φιλοδοξίες. Συσσωρεύουμε ψηφοφόρους μία χρήσης. Τόσο στις τάξεις των εγγεγραμμένων μελών, όσο και στις τάξεις των συλλογικών οργάνων. Για αυτό, η συμμετοχή στις συνεδρίες είναι πενιχρή και ο διάλογος μικρός έως ανύπαρκτος. Οι αποφάσεις παίρνονται από πάνω προς τα κάτω, χωρίς ουσιαστικό διάλογο ή πρότερη ενημέρωση. Αυτό έχει έως αποτέλεσμα να περιθωριοποιούνται ή να αποστασιοποιούνται ικανά στελέχη και να έχουμε χάσει την επαφή με την βάση, την οποία θυμόμαστε μόνο στις εκλογές.

Αυτοί που εκλέγονται στα συλλογικά όργανα, πρέπει να προέρχονται από την βάση του κόμματος, να πορεύονται με την βάση και να υπηρετούν την βάση του κόμματος. Έχουν υποχρεώσεις, όχι μόνο τίτλους. Πρέπει επιτέλους να θεσπιστούν μηχανισμοί που να υποχρεώνουν τους εκλεγμένους στα συλλογικά όργανα να συμμετάσχουν στα κοινά και να εξορμούν σε τακτική, οργανωμένη βάση προς τον λαό για να ακούσουν τα προβλήματά του.

Γνωρίζω ότι η αλήθεια πολλές φορές είναι σκληρή. Το να λες «τα σύκα-σύκα και την σκάφη-σκάφη» δεν είναι η καλύτερη τακτική για κάποιον που ασχολείται με την πολιτική. Συνήθως επιβιώνουν αυτοί που λένε μισά λόγια ή γενικολογίες. Δεν δυσαρεστούν κανένα. Δεν είμαι αυτής της σχολής.

Πιστεύω ότι το ΔΗΚΟ για να ξαναγίνει ο πρωταγωνιστής και όχι κομπάρσος των πολιτικών εξελίξεων πρέπει πρώτα τα αποκτήσει την αξιοπιστία του στον λαό. Ο κύκλος εμπιστοσύνης της ανώτατης ηγεσίας του κόμματος πρέπει να διευρυνθεί και να συμπεριλάβει άτομα που τυγχάνουν λαϊκής αποδοχής και όχι άτομα που ελέγχουν μητρώα και ψήφους . Στα συλλογικά όργανα πρέπει να εκλέγονται άτομα που θέλουν και μπορούν να συμμετάσχουν στα κοινά και όχι ψηφοφόροι μίας χρήσης.

Είμαι σίγουρος ότι η επόμενη ημέρα θα μας βρει όλους δυνατότερους, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Στα ίδια χαρακώματα, στο ίδιο μετερίζι, στους ίδιους κοινούς αγώνες, για την πατρίδα μας, το κόμμα μας και τα παιδιά μας. Εγώ δηλώνω όπως πάντα παρών.

Πηγή: Φιλελεύθερος, σελ.11, 25/5/23